Στο μέρος 8 του «Οι στενές μου συναντήσεις με τον Στιβ Τζομπς,” Macworld Ο ιδρυτής David Bunnell περιγράφει πώς ο Steve Jobs και ο εκδότης της IDG Pat McGovern υπογράφουν συμφωνία για την έναρξη Macworld σε συνδυασμό με το Mac.
Ένα σημαντικό εμπόδιο παρέμενε πριν από το πρώτο τεύχος του Macworld το περιοδικό θα μπορούσε να κυκλοφορήσει τα πιεστήρια στην Brown Printing Company στη Μινεσότα. Χρειάστηκε να πείσω το αφεντικό μου, τον Πατ ΜακΓκόβερν (στην εικόνα εδώ), Πρόεδρο της IDG και τον Στιβ Τζομπς, Πρόεδρο της Apple, να καθίσουν και να υπογράψουν τη σύμβαση.
Με πραγματικούς αριθμούς από το λογιστικό μας τμήμα, τηλεφώνησα στον ΜακΓκόβερν για να του πω πόσα ακριβώς χρήματα είχαμε ήδη ξοδέψει και πόσα ακόμη είχαμε δεσμευτεί να ξοδέψουμε, ακόμα κι αν δεν εκτυπώσαμε περιοδικό.
«Αντιλαμβάνεσαι, θείε Πατ», είπα, «Το θέμα είναι ήδη στο Μπράουν; Είναι έτοιμο να φύγει ».
Μετά από αρκετές στιγμές νεκρής σιωπής, ο ΜακΓκόβερν είπε ότι θα ήταν στη Δυτική Ακτή σε μερικές μέρες. Θα πηγαίναμε μαζί στην Apple, θα συναντούσαμε τον Steve και θα τελείωναν το συμβόλαιο.
Rareταν μια σπάνια καθαρή αλλά κρύα μέρα του Ιανουαρίου όταν ο McGovern με συνάντησε στο PC World γραφείο στο Σαν Φρανσίσκο και κατεβήκαμε μαζί στο Cupertino με το κίτρινο sedan του Mercedes, ένα πολύ ωραίο αυτοκίνητο αν όχι τόσο σπορ όσο το κάμπριο 560SL του Steve. Πάντα θέλοντας να προστατέψει τη φήμη του για φειδώ, ο ΜακΓκόβερν μου εξήγησε ότι η γυναίκα του, Λόρι, τον είχε αγοράσει το αυτοκίνητο επειδή ντράπηκε που συνέχιζε να οδηγεί στο παλιό του Oldsmobile με τα χιλιόμετρα να έχουν τελειώσει αρκετά 100,000.
Η φήμη ήταν ότι όταν ο Lori συνάντησε για πρώτη φορά τον Pat McGovern, παρόλο που ήταν ήδη τεχνολογία πολλών εκατομμυριούχων εκδότης, κοιμόταν σε ένα στρώμα του δαπέδου και έπλενε το δικό του πλυντήριο σε μια γειτονιά που λειτουργούσε με κέρμα Πλυντήριο αυτοεξυπηρέτησης.
Μου άρεσε ο θείος Πατ και μου άρεσε να ακούω τα πνεύματά του σχετικά με τη ζωή και τι χρειάστηκε για να χτιστεί μια επιτυχημένη επιχείρηση. Wasταν διάσημος για τα λόγια του: «Εάν έχετε τους κατάλληλους ανθρώπους, τότε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συναντιέστε μία φορά το χρόνο και ρωτήστε, «πώς πήγε;» »που με έκανε να πιστεύω ότι δεν ήμουν ένας από αυτούς τους ανθρώπους, καθώς συναντήθηκε μαζί μου τουλάχιστον μία φορά μήνας.
Μετά τη στάθμευση στις εκτάσεις της παρτίδας της Apple, έδειξα τη διάσημη πλέον πειρατική σημαία, του έδειξε ο χώρος για άτομα με ειδικές ανάγκες όπου ο Steve στάθμευσε το αυτοκίνητό του και τον ξενάγησε στην ανάπτυξη Κτίριο. Παρουσίασα τον McGovern σε μερικούς από τους βασικούς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του λαμπρού προγραμματιστή Andy Hertzfeld, της Joanna Hoffman, που είχε ξεκινήσει την έρευνα και κατέληξε τρέχοντας τις προσπάθειες μάρκετινγκ του Mac και τον αρχιμηχανικό του Macintosh, Burrell Smith, ο οποίος με τα μακριά ξανθά μαλλιά και το λείο πρόσωπο έμοιαζε να είναι ακόμα 14 ετών παλαιός.
Δεν είχαν ιδέα ποιος ήταν ο ΜακΓκόβερν, εκτός από τον φίλο μου, ένας ψηλός, χαρούμενος τύπος, που φορούσε κοστούμι του Ναυτικού με διπλό στήθος και λαμπερά ασημένια κουμπιά. Ο Στιβ δεν ήταν ακόμα εκεί, οπότε του έδειξα το «γραφείο» του Στιβ, ένα λιτό θάλαμο με απλό γραφείο, καρέκλα, Macintosh και μια φωτογραφία της κόρης του, Λίζας. Ο ΜακΓκόβερν εντυπωσιάστηκε που ο Στιβ δεν είχε ένα μεγάλο, φανταχτερό γραφείο - πρέπει να είχε σκεφτεί από μέσα του, «είναι φτηνός όπως εγώ».
Όταν εμφανίστηκε ο Τζομπς, ήταν αρκετά φιλικός και παρόλο που ήξερα ότι ήταν ακόμα αναστατωμένος με την αναφορά ότι ο ΜακΓκόβερν είχε κερδίσει εκατομμύρια για να αγοράσει τα περιοδικά του Γουέιν Γκριν, δεν το ανέφερε. Συνομίλησε φιλικά με τον Πατ για λίγες στιγμές, επισημαίνοντας ότι το μέρος που ζούσε στο Woodside, ήταν περισσότερο αγροτική και λιγότερο «εταιρική» από τη γειτονιά του McGovern στο Hillsborough, παρόλο που και οι δύο ήταν εξίσου αποκλειστικός.
Και τότε ο Στιβ ανακοίνωσε ότι δεν θα διαπραγματευόταν μαζί μας. «Είμαι πολύ απασχολημένος για να ξεκινήσω, οπότε θα σας πάω να συναντηθείτε με τον δικηγόρο μας», είπε, «και αν μπορείτε να τα λύσετε, θα υπογράψω τη συμφωνία. »
Δεν θυμάμαι πολλά από τη συζήτηση που είχαν ο Στιβ και ο Πατ κατά τη βόλτα τους στην εταιρία της Apple η έδρα στον κοντινό δρόμο εύστοχα ονομάστηκε "Infinity Loop" επειδή έπρεπε να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά για να συμβαδίσω με αυτούς. Φαινόταν να προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον ποιος θα μπορούσε να περπατήσει πιο γρήγορα.
Είχα περπατήσει στο παρελθόν με τον Στιβ, οπότε ήμουν εξοικειωμένος με τον εκφοβιστικό του ρυθμό, αλλά δεν είχα ιδέα ότι ο ΜακΓκόβερν μπορούσε να κινηθεί το ίδιο γρήγορα. Αναρωτήθηκα αν το γρήγορο περπάτημα είχε σχέση με την επιχειρηματική επιτυχία ή μήπως και οι δύο απλώς προσπαθούσαν να ελαχιστοποιήσουν τον χρόνο τους μαζί.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή ήταν μια τυχερή τροπή των γεγονότων. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να ασχοληθούμε με τον David Kopf, δικηγόρο της Apple που μας είχε ήδη βοηθήσει να συντάξουμε τη σύμβαση. Δεν υπήρχε κίνδυνος ο Πατ και ο Στιβ να αρχίσουν να υβρίζουν ο ένας τον άλλον.
Στο τέλος, ο θείος Πατ πήρε το εγγυημένο πρόγραμμα πληρωμών του και εγώ πήρα κάποιους σοβαρούς μώλωπες στα γόνατα μου από το να με κλωτσάει κάτω από το τραπέζι όποτε πίστευε ότι θα μπορούσα να του αντικρούσω ή να σηκώσω οποιαδήποτε αδικαιολόγητη αντιρρήσεις.
Η «συμφωνία» προέβλεπε μόνο πληρωμές έως και $ 600,000 αντί των 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων που είχαμε ο Mike Murray και εγώ οραματίστηκε επειδή ο Κάουφ ήταν σοφός επιφυλακτικός σχετικά με τις προβλέψεις του Στιβ για τον αριθμό των Mac που θα αποσταλούν πρώτος χρόνος. Είπε στον McGovern ότι το "200.000 όχι 600.000" ήταν πιο ρεαλιστικό. Ο McGovern ήταν εντάξει με αυτό. Εξακολουθούσε να υπολογίζει ότι το όλο πράγμα θα αποτύχει και τουλάχιστον τα $ 600,000 θα πληρώσουν για την εκτόξευση.
Το Macintosh θα ήταν χαζός, αλλά εμείς λίγο πολύ θα σπάναμε, και το σημαντικότερο, ο David Bunnell και ο Andrew Fluegalmen θα έμαθαν το μάθημά τους. Θα επέστρεφαν στο DOS και θα ήταν καλά παιδιά για άλλη μια φορά.
Μέρος 1: Συνάντηση με τον Στιβ
Μέρος 2ο: Βλέποντας το Macintosh για πρώτη φορά
Μέρος 3: Γνωρίσαμε τον πραγματικό Steve Jobs
Μέρος 4: Ο Steve Jobs μας λέει "Belly Up to the Bar"
Μέρος 5: Ο Στιβ έρχεται με μια πραγματικά περίεργη διαφήμιση
Μέρος 6: Ο Στιβ Ποζάρει για το πρώτο εξώφυλλο του Macworld
Μέρος 7: Ο Andrew Fluegelman παροτρύνει την Apple να καθυστερήσει την εισαγωγή
Μέρος 8: Ο Πατ ΜακΓκόβερν συναντά τον Στιβ, η συμφωνία ολοκληρώθηκε.
Μέρος 9: Ο Steve είναι υπέροχος!
Μέρος 10: Ο Steve Thumbs τη μύτη του στο Apple II
Μέρος 11: Ο Macintosh μιλά για τον εαυτό του (κυριολεκτικά)…
Μέρος 12: Το Fat Mac σώζει την ημέρα
Μέρος 13: Ο Στιβ φέρνει την Τίνα στο πάρτι δείπνου Macworld
Μέρος 14: Η Έλα Φιτζέραλντ τραγουδάει χρόνια πολλά στον Στιβ
Μέρος 15: Steve’s NeXT Big Thing
Ακολουθήστε με στο Twitter @davbunnell
