Στο Μέρος 11 του Macworld Τα απομνημονεύματα του ιδρυτή Ντέιβιντ Μπάννελ, ο Στιβ Τζομπς παρουσιάζει θριαμβευτικά τον Mac στον κόσμο. «Μας τραγούδησε. Πραγματοποίησε μαθηματικούς υπολογισμούς με την εκτυφλωτική ταχύτητα ενός κεντρικού πλαισίου Cray. Τράβηξε όμορφες εικόνες. Επικοινωνούσε με άλλους υπολογιστές. Αναπήδησε τις ακτίνες από τους δορυφόρους και έστειλε ένα ανατρεπτικό μήνυμα στη Σοβιετική Ένωση ».
Μέσα στο αμφιθέατρο σε στιλ θεάτρου, οι ομιλητές φώναζαν το τραγούδι των Pointer Sisters, «Ενθουσιάστηκα πολύ και δεν μπορώ να το κρύψω», το οποίο φαινόταν τέλειο. Μερικές χιλιάδες άνθρωποι στριφογύριζαν, μιλούσαν νευρικά, περιμένοντας κανείς να μην ξέρει τι ακριβώς.
Οι υπάλληλοι της Apple με μπλε τζιν και μπλουζάκια το μπέρδεψαν με τον μέτοχο της Apple σε κοστούμια και γραβάτες και με δεκάδες δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο. Στη σκηνή υπήρχε ένα μικρό τραπέζι πάνω στο οποίο ένα αντικείμενο περίπου στο μέγεθος ενός καρπουζιού που γύριζε στην άκρη του ήταν τυλιγμένο με ένα μαύρο πανί.
Wasταν, φυσικά, ένας Macintosh, αλλά όχι οποιοσδήποτε συνηθισμένος Macintosh.
Όπως και να είχε η τύχη, η ομάδα Mac είχε αποκτήσει μόλις αρκετά προ-κυκλοφορημένα chips μνήμης 64K για να συγκεντρώσει δύο Mac 512K, ένα από τα οποία ήταν το μηχάνημα που καθόταν στο τραπέζι. Διαφορετικά, ένα Mac 128K, το είδος που θα μπορούσαν να αγοράσουν οι πελάτες της Apple, δεν θα μπορούσε ποτέ να καταφέρει να κάνει όλα τα μαγικά κόλπα που σχεδίαζε να επιδείξει ο Steve Jobs.
Knewξερα ότι η παρουσίαση είχε συγκεντρωθεί κατά τη διάρκεια μιας μαραθώνιας ημερήσιας και νυχτερινής συνεδρίας από μια μικρή ομάδα πολύ κουρασμένων προγραμματιστών και ότι ήταν δύσκολο να πείσουμε τον Στιβ να έρθει για πρόβα. Τα πράγματα σίγουρα θα πήγαιναν στραβά, φοβόμουν.
Παρ 'όλα αυτά, έπρεπε να θαυμάσω την καθαρή τσούτσπα που συνέβη σήμερα. Εκτός από το διαφημιστικό του 1984, το PR και η ανάπτυξη μάρκετινγκ της Apple ήταν τεράστια. Τα νέα που προηγήθηκαν του γεγονότος ήταν παράλληλα με το ίδιο το Super Bowl και όμως, αν το σκεφτόσασταν, η Apple ήταν απλώς μια μικρή εταιρεία που ανακοίνωνε ένα νέο προϊόν - κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα.
Κάπως έτσι, ο Στιβ Τζομπς είχε φτάσει σε βιβλική θέση. Είχε φτιάξει ένα εκατομμύριο γαλόνια λεμονάδα από λίγα λεμόνια.
Κανείς δεν ήξερε πραγματικά τι να κάνει με αυτό το στυλ εισαγωγής προϊόντων μέχρι που ο Sculley επινόησε τον όρο Το "marketing marketing" και η Apple Computer, με τον Πρόεδρο Jobs στο τιμόνι, έγιναν γρήγορα τα πάντα κύριος.
Τότε η μουσική σταμάτησε. Τα φώτα έσβησαν και ένας εκφωνητής είπε: «Κυρίες και κύριοι, ο πρόεδρος της Apple Computer, Steven P. Θέσεις εργασίας ».
Ο Στιβ ήταν στη φάση του παπιγιόν. Με μεγάλα βήματα, έκανε βόλτα στο μπροστινό μέρος της σκηνής με ένα όμορφο κοστούμι με διπλό στήθος και παπιγιόν, που τον έκαναν να μοιάζει λίγο περισσότερο με έναν νεαρό Howard Hughes. Έτρεχε με τρόπο που φανταζόμουν ότι θα έκανε ο Χάουαρντ Χιουζ. Αναπήδησε. Παραλίγο να παραλείψει. Έκανε λίγο τρελό.
Αυτή ήταν η στιγμή της υπεροχής του. Ο Στιβ Τζομπς έτριβε βρωμιά στα πρόσωπα των εχθρών του και θα τους άρεσε. Το μόνο που είχε να πει ήταν «Γεια, είμαι ο Στιβ Τζομπς» και το πλήθος πήγε μπανάνες.
«Είναι το 1958», άρχισε. «Η IBM χάνει την ευκαιρία να αγοράσει μια νέα, νεοσύστατη εταιρεία που μόλις εφηύρε μια νέα τεχνολογία που ονομάζεται ξερογραφία. Δύο χρόνια αργότερα, γεννιέται η Xerox και η IBM από τότε κλωτσάει τον εαυτό της ».
Αφού μας πέρασε από μια σύντομη ιστορία που οδήγησε την IBM στην είσοδο στην αγορά προσωπικών υπολογιστών τον Νοέμβριο του 1981 και στην Apple και την IBM που κυριαρχούσαν στην αγορά μέχρι το 1983, σταμάτησε για μια στιγμή. Ένιωθα τον ηλεκτρισμό.
«Είναι τώρα το 1984», συνέχισε, «Φαίνεται ότι η IBM τα θέλει όλα. Η Apple θεωρείται ότι είναι η μόνη ελπίδα για να προσφέρει στην IBM μια προσπάθεια για τα χρήματά της. Οι έμποροι, που καλωσόρισαν αρχικά την IBM με ανοιχτές αγκάλες, τώρα φοβούνται ένα μέλλον που ελέγχεται από την IBM… ».
«Η IBM τα θέλει όλα», επανέλαβε. «Θα κυριαρχήσει το Big Blue σε ολόκληρη τη βιομηχανία υπολογιστών; Όλη η εποχή της πληροφορίας; »
«Είχε δίκιο ο Τζορτζ Όργουελ;»
Οι άνθρωποι του κοινού φώναζαν: «Όχι! Οχι!"
Το Commercial του 1984, με την ένταση του να ακούγεται βροντερά δυνατή, φούντωσε σε μια τεράστια οθόνη πίσω του. Η διαφήμιση ολοκληρώθηκε, ακολουθούμενη από το θεματικό τραγούδι από την ταινία Chariots of Fire.
«Σήμερα», συνέχισε ο Τζομπς καθώς έβγαλε το κάλυμμα πάνω από το Mac και ξεκούμπωσε τη θήκη μεταφοράς του, σηκώνοντας βγήκε δραματικά από την τσάντα, «για πρώτη φορά, θα ήθελα να αφήσω τον Macintosh να μιλήσει εαυτό."
Και χάρη σε ένα πρόγραμμα δημιουργίας ομιλίας που είχε γραφτεί αρχικά για το Apple II από έναν προγραμματιστή τρίτου μέρους, τον Μαρκ Μπάρτον, ο Macintosh, με μια ψιλή μηχανογραφημένη φωνή, μίλησε:
«Γεια, είμαι ο Macintosh. Σίγουρα είναι υπέροχο να βγεις από αυτήν την τσάντα ».
Πολλοί άνθρωποι στο πλήθος, είμαι σίγουρος, πίστευαν ότι αυτή ήταν πραγματικά η πρώτη φορά που μιλούσε ποτέ ένας υπολογιστής. Μούγκρισαν έγκριση. Ο μικρός Mac με επιπλέον μνήμη που μπορούσε, συνέχισε:
«Με μεγάλη υπερηφάνεια παρουσιάζω έναν άντρα που μου ήταν σαν πατέρας, τον Στιβ Τζομπς».
Μετά από αυτή τη δεύτερη εισαγωγή, ο Στιβ έβαλε το Mac στα βήματα του. Μας τραγούδησε. Πραγματοποίησε μαθηματικούς υπολογισμούς με την εκτυφλωτική ταχύτητα ενός κεντρικού πλαισίου Cray. Τράβηξε όμορφες εικόνες. Επικοινωνούσε με άλλους υπολογιστές. Αναπήδησε τις ακτίνες από τους δορυφόρους και έστειλε ένα ανατρεπτικό μήνυμα στη Σοβιετική Ένωση.
Το Mac φαινόταν ικανό να κάνει οτιδήποτε ήθελε να κάνει ο Steve και ταυτόχρονα, ήταν τόσο εύκολο στη χρήση της πίτας και τόσο φιλικό όσο η τοπική νηπιαγωγός.
Ολόκληρος ο κόσμος φάνηκε να το καταβροχθίζει και για λίγο, νόμιζα ότι ο Στιβ και το πλήρωμά του το είχαν τραβήξει. Ο Steve είχε δίκιο όταν προχώρησε στην εκτόξευση και ο Andrew Fluegelman έκανε λάθος όταν το καθυστέρησε.
Τα μικρά προβλήματα που αντιλήφθηκε ο Andrew, η έλλειψη μνήμης, η έλλειψη λογισμικού κ.λπ., δεν ήταν πραγματικά τόσο σημαντικά. Άνθρωποι που παρατάσσονται στα καταστήματα υπολογιστών και ακόμα καλύτερα, συνδρομές σε Macworld μπήκε το περιοδικό.
Τις πρώτες 100 ημέρες, η Apple πούλησε 70.000 Mac.
Μέρος 1: Συνάντηση με τον Στιβ
Μέρος 2ο: Βλέποντας το Macintosh για πρώτη φορά
Μέρος 3: Γνωρίσαμε τον πραγματικό Steve Jobs
Μέρος 4: Ο Steve Jobs μας λέει "Belly Up to the Bar"
Μέρος 5: Ο Στιβ έρχεται με μια πραγματικά περίεργη διαφήμιση
Μέρος 6: Ο Στιβ Ποζάρει για το πρώτο εξώφυλλο του Macworld
Μέρος 7: Ο Andrew Fluegelman παροτρύνει την Apple να καθυστερήσει την εισαγωγή
Μέρος 8: Ο Πατ ΜακΓκόβερν συναντά τον Στιβ, η συμφωνία ολοκληρώθηκε.
Μέρος 9: Ο Steve είναι υπέροχος!
Μέρος 10: Ο Steve Thumbs τη μύτη του στο Apple II
Μέρος 11: Ο Macintosh μιλά για τον εαυτό του (κυριολεκτικά)…
Μέρος 12: Το Fat Mac σώζει την ημέρα
Μέρος 13: Ο Στιβ φέρνει την Τίνα στο πάρτι δείπνου Macworld
Μέρος 14: Η Έλα Φιτζέραλντ τραγουδάει χρόνια πολλά στον Στιβ
Μέρος 15: Steve’s NeXT Big Thing
Ακολουθήστε με στο Twitter @davbunnell
