Το eWorld Is Where I Wanna Be Be
Θυμάμαι όταν πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή, ποτέ, σε ηλικία 24 ετών. Ταν ένα Macintosh Performa 638CD και ήρθε με αυτό το μικρό γλυκό μόντεμ 14.4 baud που ήταν η είσοδός μου σε ολόκληρο το Διαδίκτυο, το οποίο πραγματικά δεν ήταν τόσο δημοφιλές τότε.
Θυμάμαι ότι βρήκα αυτό το δροσερό μικρό εικονίδιο στο Mac με ένα μικρό ζωγραφισμένο άτομο, που ονομάζεται eWorld. Χμ, αναρωτήθηκα. Τι στο καλό ήταν το eWorld;
Κάνοντας κλικ, βρήκα ένα αξιολάτρευτο μικρό ηλεκτρονικό χωριό, όλα σε αυτό το χέρι, απαλό στυλ. Ω, αυτό πρέπει να είναι σαν το Compuserve ή το Prodigy, σωστά;
Λοιπόν, ναι και όχι. Ο πιο απαλός, πιο ήπιος κόσμος του eWorld ήταν μόνο για Mac και ήταν το αγαπημένο μου μέρος για να πάω. Δεν πειράζει ότι ήταν κάπως άδειο. ήταν όμορφο και το λάτρεψα.
Pr-eWorld Realities
Το 1985, η Apple είχε ένα βιομηχανικό δίκτυο, το AppleLink, για υποστήριξη υπαλλήλων, εμπόρων και τελικά προγραμματιστών. Λειτουργούσε από την online υπηρεσία της GE και η Apple πλήρωνε την GE για να τρέξει το backend, ενώ η Apple διαχειριζόταν τις πραγματικές υπηρεσίες. Στο απόγειό του, το AppleLink είχε 50.000 εγγεγραμμένους χρήστες, εκ των οποίων οι 38.000 ήταν εξωτερικοί της Apple. Θέλοντας να το καταργήσει, κυρίως για εξοικονόμηση χρημάτων, η Apple ήθελε να αγοράσει ή να δημιουργήσει τη δική της διαδικτυακή υπηρεσία.
Αμέσως μετά, η Apple δημιούργησε την AppleLink Personal Edition, ένα παρόμοιο σύστημα τεχνολογικής υποστήριξης για τους καταναλωτές, με τις Quantum Computer Services να τρέχουν το backend. Οι Quantum Computer Services έγιναν σύντομα America Online, ή AOL, με έναν νεαρό Steve Case στο τιμόνι. Το 1987 η Quantum χρησιμοποίησε το AppleLink PE, με την Apple να λαμβάνει ένα ποσοστό των τελών που η Quantum χρέωνε τους χρήστες της υπηρεσίας.
Όταν η σύμβαση της Quantum τερματίστηκε από την Apple και η Apple ακύρωσε τη σύμβαση GE στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήρθε η ώρα για το Cupertino εταιρεία να δημιουργήσει τη δική της διαδικτυακή υπηρεσία για να ανταγωνιστεί την AOL, η οποία χρησιμοποίησε τα τέλη τερματισμού από τη λύση της σύμβασης για να χρηματοδοτήσει τη δική της ξεκίνα. Έτσι, η Apple κατέληξε σε συμφωνία με την... AOL, η οποία θα διαχειριζόταν τη νέα διαδικτυακή υπηρεσία και θα άδεια AppleLink PE πίσω στην Apple. 1993ταν το 1993 όταν ο νέος όμιλος Online Services, συμπεριλαμβανομένου του διευθυντή ομάδας για την Έρευνα & Ανάπτυξη, Scott Converse, άρχισε να εργάζεται για το τι θα γίνει eWorld, μια διαδικτυακή υπηρεσία μόνο για Mac για να ανταγωνιστεί τα Compuserve, Prodigy και φυσικά AOL. Μια άλλη ομάδα, με επικεφαλής τον Λανς Κάουελ, έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της διαδικτυακής υπηρεσίας.
«Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι ότι η AOL είχε ήδη ετοιμάσει τα χαρτοφυλάκια της - αυτή η συμφωνία τελικά τους έσωσε. Ο Steve Case είχε ένα υπέροχο πρόσωπο πόκερ », δήλωσε ο Peter Friedman, τότε αντιπρόεδρος και γενικός διευθυντής της Apple Online Services, τώρα διευθύνων σύμβουλος του LiveWorld.
Η οπτική εμφάνιση και αίσθηση της διεπαφής χρήστη του eWorld ξεκίνησε τη ζωή στο γραφείο του Converse, καθώς καθόταν να σχεδιάζει με έναν άλλο δημιουργικό τύπο, τον Cleo Huggins. Είχε τη συνήθεια να κεφαλαιοποιεί λέξεις στη μέση, σε στιλ προγραμματιστή, οπότε όταν ήρθε η ώρα να εμφανιστεί με ένα κωδικό όνομα για αυτό το νέο έργο, αυτόν τον ηλεκτρονικό κόσμο, το έγραψε στον πίνακα: eWorld. Wasταν συλλογικό πείραγμα, αλλά μετά από όλα που έγιναν, ήταν το όνομα του έργου του Χάγκινς που κέρδισε την ημέρα.
"Το μάρκετινγκ προσέλαβε μια ομάδα για να βρει ένα όνομα για την υπηρεσία", μας είπε ο Χάγκινς. «Υποθέτω ότι δεν ήταν απόλυτα σίγουροι για το eWorld και ήθελαν μια εξωτερική επαγγελματική γνώμη. 30.000 δολάρια αργότερα βρήκαν το «Avalon.» Περιττό να πω ότι δεν κολλούσε πραγματικά. Νομίζω ότι επέστρεψαν στον πίνακα σχεδίασης, αγόρασαν τον τομέα eWorld.com από κάποιον που τον χρησιμοποιούσε και αποφάσισαν ότι θα ήταν τελικά eWorld. "
Ο Friedman θυμάται μια διαφορετική ιστορία, λέγοντας: «Η Cleo βρήκε το όνομα eWorld στο πρωτότυπο της. Μας άρεσε και απλά αποφασίσαμε να το ακολουθήσουμε. Καμία έρευνα, καμία μεγάλη δαπάνη για την ανάπτυξή της ». Είπε ότι κάποιος άλλος κατέχει το εμπορικό σήμα στο eWorld και η Apple έπρεπε να διαπραγματευτεί μέσω ενός μεσαίου ανθρώπου. «Αγοράσαμε τα δικαιώματα για το όνομα για $ 25.000», είπε ο Friedman. «Δεν ήταν καν το όνομα τομέα. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τα ονόματα τομέα το 1993 και το 1994. Wasταν το σήμα κατατεθέν ».
Ο Trevor Griffiths εργάστηκε ως προγραμματιστής για το eWorld, αφού ήταν βασικό μέλος της ομάδας για το AppleLink και το AppleLink PE. Σχεδίασε μια γλώσσα κωδικοποίησης (βασισμένη σε μια ιδέα από έναν κωδικοποιητή στην Quantum Computing/AOL) που διαχωρίζει τη ροή δεδομένων από το γραφικό παρουσίαση αυτών των δεδομένων, ανοίγοντας το δρόμο για τη δυνατότητα αλλαγής της εμφάνισης του eWorld ανάλογα με την εποχή ή τη λειτουργία του καθενός γραφικός.
«Θυμάμαι ότι πέταξα στη Βιέννη, WA, μαζεύτηκα στην έδρα τους εκεί και διαφωνήσαμε για λειτουργίες, χαρακτηριστικά, κωδικοποίηση κ.λπ. Επιβλέπω τον σχεδιασμό του eWorld - συνεργάζομαι με την AOL », θυμάται.
"Ένα από τα πράγματα που διασκεδάσαμε περισσότερο ήταν ο σχεδιασμός που έκανε ο Cleo και στη συνέχεια η προσαρμογή αυτού του σχεδίου", δήλωσε ο προγραμματιστής της Newton Mail και μέλος της ομάδας του eWorld, Chris Christensen. «Είχαμε τη δυνατότητα για πρώτη φορά να προσθέσουμε πράγματα στο πιρούνι των πόρων που θα μας επέτρεπαν να αλλάξουμε την εμφάνιση των πραγμάτων, όπως το eWorld στον Άρη, το eWorld υποβρύχια».
Ο Χάγκινς ήταν αναπόσπαστος παίκτης στον τρόπο που έμοιαζε το eWorld. «Είχα κάνει όλα τα σχέδια μέχρι τώρα και ένιωθα λίγο αυτοσυνείδητη για να ωθήσω την άποψή μου», μας είπε. «Πήραμε συνέντευξη από μερικούς καλλιτέχνες και βρήκαμε τον Mark Drury. Πήρε το βλέμμα μια διάσταση περαιτέρω. Επινόησε τα χοντρά ePeople και έφτιαξε υπέροχα φανταστικά κτίρια. Συνεργάστηκε με το μάρκετινγκ για να κάνει όλη τη διαφήμιση και τις εξασφαλίσεις. Το μόνο που έκανα στα τελικά σχέδια ήταν να τα χρωματίσω ».
Η λήψη γραφικών στο διαδίκτυο δεν ήταν ούτε η ευκολότερη ούτε η πιο αποτελεσματική διαδικασία. «Εκείνη την εποχή υπήρχε πολιτική υποστήριξης παλιών πλατφορμών», δήλωσε ο Χάγκινς. «Έτσι, έπρεπε να κάνω μια bitmap (ασπρόμαυρη) έκδοση όλων των εικόνων για να υποστηρίξω μη έγχρωμες οθόνες. Η οθόνη -στόχος μας ήταν 640 x 480, 256 χρώματα. Οι περιορισμοί ήταν φυσιολογικοί τότε. Έπρεπε να κρατήσουμε τα γραφικά μικρά για 56K baud dialup. "
Όταν το eWorld μπήκε στο διαδίκτυο, ωστόσο, ο συνδυασμός συνομιλίας σε πραγματικό χρόνο και ενός ξεχωριστού γραφικού στυλ το έκανε πραγματικά να ξεχωρίσει.