16 Δεκεμβρίου 1994: Η Apple Computer συνάπτει συμφωνία αδειοδότησης με το Power Computing, επιτρέποντας στην εταιρεία να παράγει υπολογιστές συμβατούς με Macintosh.
Με πτώση του μεριδίου αγοράς και μακροχρόνια αντίπαλο της Microsoft, χάρη στη στρατηγική αδειοδότησης λογισμικού, Τα στελέχη της Apple πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος ανταγωνισμού είναι η Apple να παραδώσει το λειτουργικό της σύστημα για τρίτους Macs. Φυσικά, δεν είναι ακριβώς έτσι…
Το αίνιγμα αδειοδότησης λογισμικού Apple
Η προοπτική της Apple να αδειοδοτήσει την τεχνολογία της έγινε ένα τεράστιο θέμα συζήτησης κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990. Όπως πολλοί το είδαν, η Apple δημιούργησε λογισμικό πολύ ανώτερο από αυτό των αντιπάλων της όπως η Microsoft. Ωστόσο, ο Cupertino έμεινε πίσω κρατώντας με ζήλο τον κώδικα για τον εαυτό του αντί να επιτρέψει σε άλλους να τον χρησιμοποιήσουν. Στην πραγματικότητα, η μόνη άδεια στην οποία ασχολήθηκε η Apple κατά τη δεκαετία του 1980 ήταν η α γελοία μονομερής συμφωνία που έδωσε στα Windows το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιούν στοιχεία διεπαφής Mac, για ελάχιστη ανταμοιβή από την πλευρά της Apple.
Το αποτέλεσμα της αποτυχίας της Apple να αδειοδοτήσει το Mac OS σήμαινε ότι, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, τα Windows είχαν γίνει το πρότυπο. Το Mac OS υπέφερε ως bit player.
Παρά το γεγονός αυτό, τον Δεκέμβριο του 1994 η Apple έδεσε τον Packard Bell ο μεγαλύτερος κατασκευαστής προσωπικών υπολογιστών στον κόσμο. Και οι δύο κατέλαβαν το 12%της αγοράς, ακολουθούμενο από το Compaq στο 11%, την IBM στο 9%, την Dell στο 6%, την Gateway 2000 στο 5%και τη Hewlett-Packard στο 3%.
Όπως και σήμερα με το Android έναντι του iOS, η Apple κυριάρχησε στις πωλήσεις υλικού, ενώ το λογισμικό της παρέμεινε στη μειοψηφία.
Κάπου το 1994, η στρατηγική της Apple άλλαξε. Βάλτε το κάτω σε ο φόβος των Windows 95 αν θέλετε, αλλά η Apple άρχισε ξαφνικά να διαπραγματεύεται συμφωνίες με τρίτα μέρη για την αδειοδότηση τμημάτων της τεχνολογίας της. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η Apple υπέγραψε συμφωνία με τον Bandai, Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής παιχνιδιών της Ιαπωνίας, για μια κονσόλα παιχνιδιών που θα λειτουργούσε με Mac OS (το Pippin).
Παράλληλα με τη συμφωνία Power Computing, η Apple κατέληξε επίσης σε συμφωνία με τη Radius, επιτρέποντας σε αυτήν την εταιρεία να παράγει κλώνους Mac επίσης.
Κλώνοι Mac: Δεν είναι τόσο καλή συμφωνία τελικά
Η εποχή του «κλώνου Mac» αποδείχθηκε καταστροφή για την Apple. Αντί να προωθήσει τις πωλήσεις Mac, απλώς σήμαινε φθηνότερα "Mac".
Ως αποτέλεσμα, η Apple δέχτηκε τεράστιο πλήγμα στο ποσό που κέρδισε ανά μονάδα. Ο CFO της Apple Fred Anderson αργότερα επεξεργάστηκε ότι η στρατηγική αδειοδότησης ήταν στην πραγματικότητα κόστος τα χρήματα της εταιρείας. Η αμοιβή των 50 δολαρίων που έπαιρνε η Apple για κάθε κλώνο πουλούσε Mac δεν πλησίαζε την επιστροφή των χρημάτων που χάθηκαν από άτομα που επέλεξαν να αγοράσουν Mac τρίτου κατασκευαστή αντί για πιο ακριβά επίσημα.
Η συμφωνία διήρκεσε έως τις 5 Αυγούστου 1997, όταν η Apple μπλέκεται σε κατάσταση αναστάτωσης με το Power Computing. Ο Cupertino έκανε λίγο νόμιμο τζιουζίτσου, παρουσιάζοντας το Mac OS 8 και στη συνέχεια υποστηρίζοντας ότι η συμφωνία αδειοδότησης για τρίτους δεν επεκτάθηκε περισσότερο από το Σύστημα 7.
Τελικά, η Apple διευθέτησε τη συμφωνία αγοράζοντας την επιχείρηση Mac της Power Computing για 100 εκατομμύρια δολάρια. Αυτό έφερε τέλος στην εποχή των κλώνων Macintosh. Άνοιξε επίσης το δρόμο για το επιστροφή του Στιβ Τζομπς να αντιστρέψει τις περιουσίες της Apple.
Θυμάστε την εποχή των κλώνων Mac; Αν ναι, έχετε όμορφες ή λιγότερο αγαπημένες αναμνήσεις από τρίτους κατασκευαστές Mac εκείνης της εποχής; Αφήστε τις σκέψεις σας και άλλες αναμνήσεις παρακάτω.
