Αυτή είναι η πρώτη δόση του «Οι στενές μου συναντήσεις με τον Στιβ Τζομπς, "Μια φανταστική σειρά ιστοριών για τις πρώτες μέρες του Mac που γράφτηκε από τον ιδρυτή του Macworld περιοδικό, David Bunnell.
Ο Μπάννελ συναντά τον Τζομπς για πρώτη φορά. Είναι νευρικός επειδή ο Τζομπς έχει «εξαιρετικά άσχημη διάθεση» λέει ο ρεσεψιονίστ, ίσως επειδή είχε ένα ανεπιτυχές ραντεβού με την Τζόαν Μπάεζ το προηγούμενο βράδυ.
Επίσης, ο Bill Gates λέει στον Bunnell ότι πρόκειται να αγοράσει Mac για τη μητέρα του. Ο Γκέιτς και οι ομάδες του είναι τόσο ενθουσιασμένοι με το Mac, που όλοι αγοράζουν μετοχές της Apple (πιθανώς παραβιάζοντας τους κανόνες διαπραγμάτευσης εμπιστευτικών πληροφοριών της SEC).
Σε ηλικία 28 ετών, ο Steven P. Ο Jobs, Πρόεδρος της Apple Computer, ήταν στην κορυφή του παιχνιδιού του - πλούσιος, διάσημος, χαλασμένος και φαινομενικά ασυγκράτητος από τα συνηθισμένα κοινωνικά ήθη. Είχε το πελεκημένο πρόσωπο, το σαγόνι που έτρεχε και τα μαύρα χοντρά μαλλιά ενός τυπικού ειδωλολάτρου.
Ωστόσο, δεν ήταν καθόλου συμβατικός. Τα μανίκια του γκρι κασμίρ πουλόβερ που φορούσε εκείνο το πρωί του Οκτωβρίου του 1983, από πάνω ένα απλό λευκό, μπλουζάκι με λαιμόκοψη, σπρώχτηκε αρκετά για να αποκαλύψει το πιο cool ρολόι που είχα δει ποτέ, δεμένο ψηλά στα αριστερά του πήχης. Wantedθελα πολύ να το δω από κοντά, αλλά δεν το τολμούσα.
Σε εκείνες τις πρώτες, προ-ηλεκτρονικές, προ-διαδικτυακές ημέρες της βιομηχανίας των προσωπικών υπολογιστών, ο Στιβ ήταν σε αποστολή να ξαναφτιάξει την εταιρεία που ίδρυσε με τον «άλλο» Στιβ και όχι τυχαία να αλλάξει τον κόσμο μεγάλο. Αυτό επρόκειτο να το κάνει χτίζοντας έναν πραγματικά επαναστατικό νέο υπολογιστή που ονομάζεται Macintosh.
Όταν βγήκε στο λόμπι να συναντηθεί μαζί μας, ξαφνιάστηκα από την ανεπίσημη στάση του, και φιλική διάθεση επειδή ο ρεσεψιονίστ νωρίτερα μας είπε ότι ο Στιβ ήταν σε «εξαιρετικά φάουλ διάθεση."
"Το ραντεβού του με την Joan Baez χθες το βράδυ δεν πρέπει να πήγε τόσο καλά", είπε.
Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, τα μάτια χωρίς λέιζερ του Στιβ ήταν κλειδωμένα στα δικά μου καθώς προσπάθησα να μην κοιτάξω μακριά. Βίωνα το βλέμμα του διάσημου Steve Jobs. Είχα προειδοποιηθεί αν έστω και αναβοσβήνω κινδύνευα να διαγραφώ για πάντα ως ψεύτικος ή αδύναμος που δεν αξίζει να ασχοληθείς.
Ο Στιβ και ο επικεφαλής υπασπιστής του, Μάικ Μάρεϊ, πήραν συνέντευξη από τον συνάδελφό μου Άντριου Φλούγκελμαν και εμένα σε ένα μικρό δωμάτιο ακριβώς έξω από το λόμπι. Ο λόγος, είπαν, ήταν να καθορίσουν αν μπορούσαν να μας εμπιστευτούν αρκετά ώστε να μας αφήσουν να μπούμε μέσα στην περιοχή ανάπτυξης του Macintosh.
Ο Andrew ήταν ο συντάκτης του περιοδικού υπολογιστών μου, PC World, και αν τα πράγματα πήγαιναν καλά, θα προχωρούσε σύντομα για να γίνει ο συντάκτης ενός νέου, πολύ hipper περιοδικού που σκοπεύαμε να καλέσουμε Macworld.
Ο Andrew και εγώ ήμασταν σε μια αποστολή. PC World ήταν ένα τεράστιο χτύπημα - τυπώναμε τακτικά τεύχη πάνω από 500 σελίδες και η μικρή εταιρεία μας ήταν εξαιρετικά κερδοφόρα, αλλά ο προσωπικός υπολογιστής της IBM ήταν εταιρικός και βαρετός. Βρεθήκαμε να αναθεωρούμε ατελείωτα βάσεις δεδομένων, υπολογιστικά φύλλα και λογιστικές εφαρμογές.
Οι υπολογιστές της Apple μπορούσαν επίσης να κάνουν επιχειρηματικά πράγματα, αλλά στην ψυχή τους σχεδιάστηκαν για πιο δημιουργικές χρήσεις όπως η σύνθεση μουσικής και η εκτύπωση έξυπνων καρτ -ποστάλ και πανό τα οποία ο Andrew και εγώ βρήκαμε εμπνευστικά και διασκέδαση. Θέλαμε απεγνωσμένα να καλύψουμε την «δεξιά εγκεφαλική» πλευρά του υπολογισμού και υποψιαστήκαμε ότι ο Macintosh θα μας επέτρεπε να το κάνουμε αυτό.
Χρεώθηκα για τον Mac τον Ιούλιο όταν πήρα συνέντευξη από τον Bill Gates για PC World. Ο Μπιλ είχε λάβει μια προεπισκόπηση της νέας μηχανής του Στιβ και ήταν τόσο ενθουσιασμένος με αυτό, που σχεδίαζε να αγοράσει ένα για τη μητέρα του. «Είναι ο πρώτος προσωπικός υπολογιστής», είπε, «που είναι αρκετά εύκολος στη χρήση της».
Στο «αυστηρότερο απόρρητο» μου είπε για τη «συσκευή που δείχνει το ποντίκι» του Mac και την «οθόνη χάρτη bit», αν και δεν είχα ιδέα για τι πράγμα μιλούσε. Και πρόσθεσε: «Όλοι εδώ αγοράζουν μετοχές της Apple».
Ακριβώς καθώς το όραμά μου μετατράπηκε σε μια επώδυνη θολούρα, ο Στιβ στράφηκε στον Άντριου και ρώτησε: «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ένας θαμπός υπολογιστής σαν εσένα μπορεί να εκτιμήσει ένα κομψό μηχάνημα για καλλιτέχνες όπως ο Macintosh;»
«Λοιπόν, Στιβ», γέλασε ο Άντριου, «δεν ήμουν τόσο θαμπός. Πριν PC World, Επεξεργάστηκα το Κατάλογος Ολικής Γης, και είμαι ακόμα Dead-Head ».
«Κοιτάξτε», προσφέρθηκα εθελοντικά, «ο Andrew πήγε πραγματικά στη συναυλία των Dead στην Αίγυπτο και ήμασταν και οι δύο στις ΗΠΑ Φεστιβάλ - αυτό το πράγμα της IBM είναι απλώς κάτι στο οποίο πέσαμε και στο καλό, δεν μπορείτε να μας κατηγορήσετε, ήταν αρκετά καταπληκτικό ταξίδι. »
«Ω, ναι, και υποθέτω ότι και οι δύο ρίξατε οξύ στο δρόμο σας για το Κουπερτίνο σήμερα το πρωί;»
Όλοι γελάσαμε με το αστείο του Στιβ και ο Μάρεϊ, ένας λιλιπούτειος, καθαρόαιμος Ιρλανδός τύπος, γεμάτος φακίδες και αστραφτερά μάτια, μίλησε για πρώτη φορά: «Κόψε το, Στιβ. Αυτοί οι τύποι είναι κουλ. Ο Ντέιβιντ και ο Άντριου δεν είναι σαν τα εταιρικά κοστούμια που συναντήσαμε από εκείνη την άλλη εταιρεία ».
Ο Στιβ ανασήκωσε τους ώμους, σηκώθηκε και είπε: «Εντάξει, παιδιά, ακολουθήστε με».
Επόμενο: Βλέποντας το Macintosh για πρώτη φορά.
Σημείωση: Τα παραπάνω είναι η πρώτη δόση μιας σειράς, "Close Encounters with Steve Jobs", που θα δημοσιεύσω σε αυτό το ιστολόγιο κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών εβδομάδων. Καλύπτει τις πολύ πρώτες μέρες του υπολογιστή Macintosh και τη δημοσίευση του Macworld περιοδικό, το οποίο δημιούργησα το 1983 με πολλή βοήθεια από τον φίλο μου Andrew Fluegalman και άλλους. Το δημοσιεύω εδώ για πρώτη φορά γιατί, τι διάολο, το θέλω! Απολαμβάνω.
Μέρος 1: Συνάντηση με τον Στιβ
Μέρος 2ο: Βλέποντας το Macintosh για πρώτη φορά
Μέρος 3: Γνωρίσαμε τον πραγματικό Steve Jobs
Μέρος 4: Ο Steve Jobs μας λέει "Belly Up to the Bar"
Μέρος 5: Ο Στιβ έρχεται με μια πραγματικά περίεργη διαφήμιση
Μέρος 6: Ο Στιβ Ποζάρει για το πρώτο εξώφυλλο του Macworld
Μέρος 7: Ο Andrew Fluegelman παροτρύνει την Apple να καθυστερήσει την εισαγωγή
Μέρος 8: Ο Πατ ΜακΓκόβερν συναντά τον Στιβ, η συμφωνία ολοκληρώθηκε.
Μέρος 9: Ο Steve είναι υπέροχος!
Μέρος 10: Ο Steve Thumbs τη μύτη του στο Apple II
Μέρος 11: Ο Macintosh μιλά για τον εαυτό του (κυριολεκτικά)…
Μέρος 12: Το Fat Mac σώζει την ημέρα
Μέρος 13: Ο Στιβ φέρνει την Τίνα στο πάρτι δείπνου Macworld
Μέρος 14: Η Έλα Φιτζέραλντ τραγουδάει χρόνια πολλά στον Στιβ
Μέρος 15: Steve’s NeXT Big Thing
Πνευματικά δικαιώματα 2010 από τον David Bunnell. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.
