Αυτή η ιστορία πρωτοεμφανίστηκε στο εβδομαδιαίο έντυπο περίπτερο μας Περιοδικό Cult of Mac.
Πολύ πριν από τη διαφημιστική καμπάνια της Apple «Σκεφτείτε διαφορετικά», πριν από την έκρηξη του dot-com, πριν το zany έγινε ο κανόνας κουλτούρα εκκίνησης, υπήρχε ο Nolan Bushnell, ο Pong και ο Atari - η εταιρεία όπου ο Steve Jobs προσγειώθηκε για πρώτη φορά δουλειά.
Ο Bushnell είναι ο νονός της διαφορετικής νοοτροπίας, ένας αντισυμβατικός χαρακτήρας που διοικούσε αντισυμβατικές εταιρείες. Έκανε μια προσωπική αποστολή να προσελκύσει παρόμοια δημιουργικά, παθιασμένα άτομα για να τον βοηθήσουν να πραγματοποιήσει μερικές από τις ιδέες του, τις οποίες πολλοί θεωρούσαν περίεργους εκείνη την εποχή.
Αυτή η ανάρτηση περιέχει συνδέσμους συνεργατών. Cult of Mac ενδέχεται να κερδίσετε μια προμήθεια όταν χρησιμοποιείτε τους συνδέσμους μας για να αγοράσετε αντικείμενα.
Το νέο του βιβλίο με τίτλο «Εύρεση των επόμενων Steve Jobs: Πώς να βρείτε, να διατηρήσετε και να καλλιεργήσετε ταλέντο» στοχεύει να δώσει συμβουλές σχετικά με τη σκέψη αντι-διαισθητικά, την ευκαιρία και την πρόσληψη «τρελών» και «αντιπαθητικών» ανθρώπων, που κάποτε επέβαιναν στο πλοίο, θα πρέπει να φιλοξενηθούν.
Άνθρωποι όπως ο Στιβ Τζομπς, ο οποίος, όταν εργαζόταν στον Μπουςνέλ έπρεπε να τοποθετηθεί στη νυχτερινή βάρδια έτσι ότι θα προσέβαλε όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους με τις αψεγάδιαστες απόψεις του και τις αποσπασματικές προσωπικές του υγιεινή. Η στρατηγική του Bushnell απέδωσε. Όταν ζήτησε από τον Jobs να τον βοηθήσει να σχεδιάσει το arcade παιχνίδι Breakout, ο Jobs και ο φίλος του Steve Wozniak το σχεδίασαν σε τέσσερις ημέρες.
Η επιτυχία του Atari ξεκίνησε μια βιομηχανία και μια νέα μορφή εταιρικού τρόπου ζωής. Πριν γίνει ένα τυπικό μέρος της εταιρικής κουλτούρας της Καλιφόρνια να πραγματοποιείτε συναντήσεις σε υδρομασάζ ενώ βρίσκεστε υποχωρεί, ο Μπουςνέλ το έκανε στη δεκαετία του '70, μια εποχή που πολλοί μηχανικοί εξακολουθούσαν να έρχονται στο γραφείο με κοστούμια και γραβάτες.
Το βιβλίο ήταν εμπνευσμένο από τα ανέκδοτα σχετικά με τη σύντομη θητεία του Jobs στο Atari στη βιογραφία του Walter Isaacson το 2011. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να πλησιάζουν τον Bushnell μετά την εμφάνιση του, ζητώντας του να μιλήσει για την πρόσληψη και τη συνεργασία με τον Jobs. Ο Bushnell, ο οποίος τώρα είναι επικεφαλής της εκπαιδευτικής εταιρείας λογισμικού BrainRush, απάντησε αξιοποιώντας αυτό το ενδιαφέρον. Μαζί με τον συγγραφέα Gene Stone, έχει γράψει ένα βιβλίο σημειώσεων και συμβουλών (αναλυμένο σε μίνι κεφάλαια καλεί "Pongs") για την πρόσληψη και τη διαχείριση ταλέντων σε έναν κόσμο που δίνει αυξανόμενο πλεονέκτημα στο δημιουργικό σκέψη.
Αυτή είναι μια περιοχή για την οποία ο Bushnell γνωρίζει κάτι. Εκτός από την ίδρυση της Atari, μιας εταιρείας που ξεκίνησε μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, ίδρυσε άλλες πρωτοποριακές επιχειρήσεις σε διάστημα τεσσάρων δεκαετιών που έχουν μετατραπεί σε πολιτισμικούς σταθμούς: Τσακ Ε. Το Cheese, το Etak, ένα σύστημα πλοήγησης αυτοκινήτων που άνοιξε το δρόμο για σύγχρονα συστήματα, και η Catalyst Technologies, μία από τις πρώτες θερμοκοιτίδες τεχνολογικών εταιρειών, μεταξύ άλλων. (Foundedδρυσε επίσης μερικά αξιοσημείωτα flops, όπως το uWink, μια αλυσίδα διαδραστικών εστιατορίων διασκέδασης και την Androbot, μια προσωπική εταιρεία ρομποτικής.)
Αυτό που κάνει αυτό το βιβλίο ενδιαφέρον είναι ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε μια εταιρεία που ενέπνευσε πολλά από αυτά που ήρθαν αργότερα και εξακολουθεί να ξεχωρίζει τη Silicon Valley από την κυρίαρχη επιχειρηματική κουλτούρα. Alsoταν επίσης ένας μέντορας του Τζομπς, ο οποίος στη συνέχεια ονομάστηκε Έντισον των καιρών μας.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο Cult of Mac, ο Bushnell υπενθύμισε ότι ο συνιδρυτής της Apple θα τον επισκέπτεται δύο φορές το μήνα για αρκετές δεκαετίες για να συζητήσει τις επιχειρήσεις, το μάρκετινγκ και προβλήματα διανομής, φιλοσοφία και τεχνικές πτυχές ζητημάτων χρηστικότητας, όπως τα πλεονεκτήματα ενός ποντικιού υπολογιστή ως συσκευή κατάδειξης στην οθόνη του υπολογιστή έναντι ενός trackball ή ενός χειριστήριο. Οι Jobs προφανώς αποφάσισαν το ποντίκι.
«Έψαχνε πάντα για μια επέκταση του μυαλού», είπε ο Μπουςνέλ σε τηλεφωνική του συνέντευξη. «Wasταν περισσότερο επικεντρωμένος σε εργαλεία που θα έκαναν τα πράγματα ευκολότερα στη χρήση, πιο διαισθητικά και θεώρησε ότι ένα ποντίκι ήταν ένα ανώτερο προϊόν γι 'αυτό».
Η δράση δημιουργικά, έτσι ώστε η εταιρεία σας να είναι μια διαφήμιση για τον εαυτό της, συμβουλεύει ο Bushnell, είναι επίσης μέρος της στρατηγικής. Αυτό εν μέρει προσέλκυσε τον Jobs στο Atari - η ασυνήθιστη προσέγγισή του στην πρόσληψη. Σύμφωνα με τη βιογραφία του Isaacson, ο Jobs έκανε αίτηση για δουλειά στην Atari αφού είδε μια διαφήμιση «Ζητείται βοήθεια» στο San Jose Mercury News που έλεγε: «Διασκεδάστε, κερδίστε χρήματα».
Ο Bushnell γράφει ότι σκόπιμα γέμισε το λόμπι της εταιρείας του με παιχνίδια arcade, έτσι ώστε οι άνθρωποι να διασκεδάζουν ενώ επισκέπτονται και να λένε στους φίλους τους την εμπειρία. Ποιος καλύτερος τρόπος για την εμπορία μιας εταιρείας παρά από στόμα σε στόμα; Πήρε αυτή τη στρατηγική στρατολόγησης μαζί του καθώς ξεκίνησε και άλλες εταιρείες. Στο Τσακ Ε. Για παράδειγμα, ο Bushnell έβαλε διαφημίσεις που ζητούσαν βοήθεια και έγραφαν: «Δούλεψε για έναν αρουραίο, κέρδισε πολύ τυρί».
Σίγουρα, μεγάλο μέρος της σοφίας που διανέμει ο Μπουςνέλ είναι σχεδόν τυπική διαδικασία λειτουργίας για πολλές νεοσύστατες εταιρείες και εταιρείες τεχνολογίας. Silicon Valley, αλλά είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι πολλοί διευθυντές εταιρειών σε μη τεχνικές βιομηχανίες δεν ασχολούνται αρκετά με αυτές τις πρακτικές ή όχι καθόλου.
Επίσης: ενώ αυτές οι 52 συμβουλές έχουν γίνει ο κανόνας για πολλές εταιρείες στην Αμερική, είναι σίγουρα ξένες στις πιο γραφειοκρατικά οργανωμένες και ιεραρχικές εταιρείες εκτός της Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα από τα μεγαλύτερα παράπονα των αλλοδαπών που εργάζονταν στη Silicon Valley κατά τη διάρκεια της έκρηξης του dot-com ήταν η επίπεδη δομή διαχείρισης των νεοσύστατων επιχειρήσεων. Πολλοί Ευρωπαίοι απλά δεν μπορούσαν να συνηθίσουν σε αυτό το στυλ επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ωστόσο, ο Bushnell και πολλοί άλλοι ιδρυτές startup βρίσκουν τη συλλογή ανατροφοδότησης και για τις δύο ιδέες τους, να πάρει νέες ιδέες και να μάθει πώς τα προϊόντα τους πηγαίνουν στην άγρια φύση επιτυχία.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Jobs που πληροί τα κριτήρια πρόσληψης του Bushnell είναι το κίνητρο του εαυτού και ο αυτοδιδακτισμός.
«Λατρεύω τους ανθρώπους που είναι αυτοδίδακτοι και που έχουν χόμπι», λέει. «Αυτός είναι ο υψηλότερος προγνωστικός δείκτης ισχυρών ανθρώπων».
Μαζί με τον Jobs, ο Bushnell επισημαίνει τον πρωτοπόρο γραφικών υπολογιστών Stan Honey ως παράδειγμα. Ο Honey εργάστηκε ως τεχνικός επικεφαλής στην εταιρεία πλοήγησης αυτοκινήτων Bushnell Etak. Αλλά εκτός από τη δουλειά του στον υπολογιστή και τη δουλειά του στα τηλεοπτικά γραφικά, είναι επίσης πρωταθλητής ναυτικός.
Υπάρχουν επίσης πολλές συμβουλές στο βιβλίο του Bushnell που αξίζει να θυμηθείτε. Για παράδειγμα, αριθμός 19: Κάντε περίεργες ερωτήσεις.
«Οι ερωτήσεις δεν χρειάζεται να απαντηθούν», γράφει ο Μπουςνέλ. «Δεν είστε εκεί για να λάβετε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα. Είστε εκεί για να δείτε πώς λειτουργεί το μυαλό ενός υποψήφιου υπαλλήλου ».
Δηλαδή, για να δούμε πώς σκέφτεται ένα άτομο στα πόδια του και αν είναι δημιουργικός για να βρει μια λύση. Αυτό είναι κάτι που κάνει η Google στις συνεντεύξεις εργασίας και είναι επίσης κάτι που κάνει ένας επιτυχημένος φίλος μου ως διαχειριστής hedge fund όταν παίρνει συνεντεύξεις από εμπόρους για το ταμείο του, κάνοντας ερωτήσεις εκτός τοίχου, όπως «Πώς θα κάνατε συναλλαγές αν οι Άρειοι προσγειωθούν και καταλάβουν τη γη αύριο?"
Δεν είμαι σίγουρος πώς ο Steve Jobs προσέλαβε ανθρώπους, αλλά σίγουρα θα διαφωνούσε με μερικές από τις τακτικές και τα "Pongs" του Bushnell, όπως τους αποκαλεί στο βιβλίο του. (Τα πονγκ είναι συμβουλές και όχι αυστηροί κανόνες, γράφει ο Μπουςνέλ. («Μία από τις ιδέες που συζητήσαμε με τον Steve ήταν η έννοια των κανόνων. Κανείς από εμάς δεν αισθάνθηκε ότι η δημιουργικότητα θα μπορούσε να ευδοκιμήσει παρουσία αυστηρών. Έτσι, το βιβλίο που διαβάζετε δεν περιέχει κανόνες. Αντ 'αυτού έχει Pong. ")
Για παράδειγμα, ο Bushnell συμβουλεύει τους αναγνώστες του ότι για να μην πέσουν σε ρήξη, θα πρέπει να κάνουν μακρές λίστες με τα πράγματα που πρέπει να κάνουν ατζέντα, πράγματα από αυτά που πραγματικά θέλουν να κάνουν, μέχρι πράγματα που δεν είναι σίγουροι ότι θέλουν να κάνουν, που μπορεί να είναι λίγο εξωφρενικά για αυτούς. Στη συνέχεια, πρέπει να βάλουν αριθμούς σε αυτά τα στοιχεία και στη συνέχεια να ρίξουν ζάρια και να μάθουν από αυτούς τους ρόλους ποιο στοιχείο θα πρέπει να αναλάβουν στη συνέχεια.
«Αυτό που δεν συνειδητοποιείτε είναι ότι επειδή όλοι έχουμε την τάση να κάνουμε τις ίδιες επιλογές ξανά και ξανά, όλοι πέφτουμε σε ιδιωτικές ατάκες», γράφει. «Αυτές οι ατάκες δεν οδηγούν στη δημιουργικότητα. Οι απογοητεύσεις οδηγούν στο να κάνουμε τα ίδια πράγματα, με τους ίδιους τρόπους, ξανά και ξανά - είναι ένας φαύλος κύκλος ».
Όταν τον ρώτησα αν υιοθετεί αυτή τη στρατηγική στη λήψη επιχειρηματικών αποφάσεων και όχι μόνο σε προσωπικές, απάντησε καταφατικά.
«Πιστεύω ότι πολλές φορές χάνουμε χρόνο ατελείωτα συζητώντας πράγματα που είναι αποχρωματισμένα, όπως το χρώμα μιας ιστοσελίδας ή αποφασίζοντας ανάμεσα σε τρία λογότυπα», λέει. «Το έκανα πρόσφατα με το Brainrush λογότυπο (η εκκίνηση του εκπαιδευτικού λογισμικού του). Είχαμε τρεις πολύ καλές, παρόμοιες, και αντί να ξοδεύουμε άλλο χρόνο σε αυτό, είπα, ας αποφασίσουμε, και ρίξαμε τα ζάρια και το αποφασίσαμε, και μου αρέσει πολύ αυτό που καταλήξαμε ».
Ο Bushnell παραδέχεται ότι δεν πρόκειται για μια προσέγγιση που πιθανότατα θα είχε υιοθετήσει ο Jobs, ένας διαβόητος έλεγχος. Ωστόσο, όταν πιέζεται, λέει απλώς ότι το βιβλίο του δεν αφορά μόνο την πρόσληψη παθιασμένων, δημιουργικών ανθρώπων, αφορά επίσης την προσπάθεια να αναγνωρίσετε και να δώσετε στους δημιουργικούς ανθρώπους μέσα στην αίθουσα της εταιρείας σας να συμβάλουν περισσότερο.
«Πραγματικά, το μάθημα από αυτό το βιβλίο που ελπίζω να βγάλω είναι αυτό, αντί να προσπαθώ να προσλάβω περισσότερο Στιβ Jobs, προσπαθήστε να ενεργοποιήσετε τους Steve Jobs που ήδη εργάζονται για εσάς και δώστε τους μεγαλύτερη ευχέρεια δημιουργώ. Αυτό είναι πραγματικά αυτό που κάνει η Google ».
Αυτή η ιστορία πρωτοεμφανίστηκε στο Περιοδικό Cult of Mac.