Το απλό σχέδιο διπλώματος ευρεσιτεχνίας ήταν κάποτε έργο τέχνης

Η εικονογράφηση που συνοδεύει μια αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι μια πρώτη ματιά στο κεφάλι του εφευρέτη. Τέλος, μια ιδέα γίνεται πιθανότητα, ακόμη και αν μια εφεύρεση αποδειχθεί αργότερα μη πρακτική ή μια απόλυτη αποτυχία, το σχέδιο χρησιμεύει ως απτή καταγραφή της προσπάθειας της ανθρωπότητας να λύσει προβλήματα και να κινηθεί προς τα εμπρός.

Αλλά τα σύγχρονα σκίτσα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είναι έντονες γρατζουνιές κοτόπουλου σε σύγκριση με το περίπλοκα λεπτομερές, da Vinciesque έργα τέχνης που κάποτε συνόδευαν αιτήσεις στο Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο άνοιξε για πρώτη φορά το 1790.

Φωτιά το 1836 κατέστρεψε τόσα πολλά έργα που σήμερα θα άξιζαν μια θέση σε οποιονδήποτε τοίχο μουσείου. Οι λεπτομέρειες άρχισαν να ξεφεύγουν καθώς οι κανόνες εφαρμογής αφότου η φωτιά απαιτούσε από τους εφευρέτες να υποβάλουν δύο εικόνες. Η δημιουργία διπλών, περίτεχνων εικονογραφήσεων ήταν πολύ δαπανηρή και χρονοβόρα. Το χρώμα, που παρατηρήθηκε στα πρώτα σχέδια διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, απαγορεύτηκε επειδή το στυλό και το μελάνι αναπαράγονταν πιο καθαρά.

Οι σημερινές απαιτήσεις απαιτούν ακόμη λιγότερες λεπτομέρειες με σκόπιμη τάση προς ένα ασαφές τεχνικό σχέδιο. Οι υπερβολικές λεπτομέρειες μπορούν να περιορίσουν αυτό που καλύπτει ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ενδεχομένως να δυσκολέψει τις αιτούμενες αναθεωρήσεις. Υπάρχουν αρκετά για να επικοινωνήσετε το βοηθητικό πρόγραμμα μιας εφεύρεσης.

Όσο για τους καλλιτέχνες των οποίων το έργο αναγκάζει τους υπαλλήλους των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας να εμβαθύνουν στις πυκνές λεπτομέρειες, παραμένουν απαρατήρητοι. Οι εικονογραφήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας δεν έχουν θέση για την υπογραφή ενός καλλιτέχνη.