Οι υπολογιστές γενικής χρήσης είναι τρομεροί για τη δημιουργικότητα [Γνώμη]

Οι υπολογιστές - το iPad, το Mac και οτιδήποτε άλλο όπου η οθόνη είναι η κύρια μορφή αλληλεπίδρασης - είναι δολοφόνοι της δημιουργικότητας. Αποσπούν την προσοχή, απογοητεύουν και παρεμποδίζουν τη ροή που είναι απαραίτητη για κάθε δημιουργική εργασία.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην τέχνη, τη μουσική, τη φωτογραφία ή τη γραφή. Απλώς, πολλές φορές, υπάρχουν πολύ καλύτερα εργαλεία για τη δουλειά - και γίνονται πιο δημοφιλή όλη την ώρα.

Τα νέα σκυλιά προτιμούν τα παλιά κόλπα

Οι χειροκίνητες κάμερες, οι συσκευές παραγωγής μουσικής χωρίς οθόνη, ακόμη και το στυλό και το χαρτί γίνονται όλο και περισσότερο δημοφιλές, ακόμη και μεταξύ των ανθρώπων που μεγάλωσαν χρησιμοποιώντας υπολογιστές πολλαπλών χρήσεων (iPad, υπολογιστές, Mac) για τα παντα. Ακόμη και η ταινία επιστρέφει, καθώς οι άνθρωποι απορρίπτουν τις οθόνες τους. Φέτος, η πρώτη νέα κάμερα σχεδιασμού κάμερας SLR από τότε Η δεκαετία του 1990 μπήκε στην παραγωγή.

Οι λόγοι φαίνεται να είναι διπλοί: Οι υπολογιστές περιορίζουν, δημιουργικά, χάρη στα όρια που είναι ενσωματωμένα στο λογισμικό. Μπορείτε να κάνετε μόνο πράγματα που ο προγραμματιστής σκέφτηκε να ενσωματώσει στο λογισμικό.

Ο άλλος λόγος είναι ότι οι υπολογιστές δεν είναι τόσο καλοί σε πολλά πράγματα λόγω του τρόπου λειτουργίας τους. Μια οθόνη και ένα ποντίκι (ή δάχτυλο) δεν μπορούν ποτέ να αναπαράγουν την απτική αίσθηση μιας χορδής κιθάρας ή ενός τεντωμένου καμβά που αποδίδει σε ένα άκαμπτο πινέλο.

Για δημιουργικές αναζητήσεις, εγκαταλείψτε το Mac, τον υπολογιστή ή το iPad

Μουσική, σχέδιο. Όταν χρησιμοποιείτε έναν υπολογιστή για δημιουργική εργασία, δεν είστε μόνο αναγκασμένοι να ασχοληθείτε με όλα τα υπολογιστικά επιχειρήσεις όπως η αποθήκευση αρχείων, η μετακίνηση παραθύρων και η εξήγηση γιατί μια εφαρμογή δεν συμπεριφέρεται όπως έκανε εχθές. Αναγκάζεστε επίσης σε ένα δημιουργικό πλαίσιο. Το Photoshop μπορεί να είναι ικανό για απίστευτα κατορθώματα, αλλά εξακολουθείτε να περιορίζεστε από αυτό που ήταν προγραμματισμένο να κάνει. Δεν μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε περισσότερο στο Photoshop από ό, τι μπορείτε να πληκτρολογήσετε κινέζικους χαρακτήρες σε γραφομηχανή QWERTY.

Μολύβι και χαρτί έναντι iPad

Για παράδειγμα, πάρτε ένα φύλλο χαρτί και ένα μολύβι. Βάλτε τα δίπλα Παράγω στο iPad Pro και το Apple Pencil. Το iPad είναι πολύ πιο ικανό, σωστά; Δοκιμάστε αυτό: Πάρτε το μολύβι και χρησιμοποιήστε το για να σφίξετε το χαρτί. Να είσαι βάναυσος. Maybeσως σπάσετε το μολύβι. Το χαρτί θα σκιστεί.

Δείτε το και προσπαθήστε να το αναπαραγάγετε στο Procreate. Δεν μπορείς. Μπορεί να είστε σε θέση να σχεδιάσετε μια εικόνα σχισμένου χαρτιού, αλλά για να το κάνετε αυτό χρειάζεστε το αρχικό σκισμένο και σφαγμένο φύλλο χαρτιού για να εργαστείτε. Για να μπορέσετε να το κάνετε τόσο εύκολα όσο μπορείτε να το κάνετε IRL, θα χρειαστείτε από τον προγραμματιστή Procreate να καταλήξει σε ένα πινέλο αντιγραφής χαρτιού.

Αυτό είναι ένα ακραίο παράδειγμα, αλλά δείχνει ότι οτιδήποτε γίνεται σε έναν υπολογιστή περιορίζεται από τις προκαθορισμένες δυνατότητες του λογισμικού. Μπορείτε σίγουρα να ωθήσετε αυτές τις ικανότητες σε απρογραμμάτιστες κατευθύνσεις, κάτι που ισχύει απολύτως - glitch art και η κοπή δειγμάτων ήχου είναι παραδείγματα. Αλλά ο «αναλογικός» κόσμος είναι το ακριβώς αντίθετο από τον κόσμο των υπολογιστών. Είναι σχεδόν αδύνατο να λάβετε ακριβώς το αποτέλεσμα που περιμένετε στην αναλογική σφαίρα και ασήμαντα εύκολο να επαναλάβετε το αναμενόμενο στον ψηφιακό κόσμο.

Υπολογιστές και δημιουργικότητα

Από μόνο του, αυτό δεν είναι δολοφόνος δημιουργικότητας. Σίγουρα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ψηφιακά εργαλεία με τον «λάθος» τρόπο για να έχετε μη προγραμματισμένα αποτελέσματα. Αλλά μετά φτάνουμε στο άλλο μέρος. Ο ίδιος ο υπολογιστής. Μόλις ανοίξετε το MacBook σας ή παραλάβετε το iPad σας, αποσπάστε την προσοχή σας. Πληκτρολογήστε τον κωδικό πρόσβασής σας ή βεβαιωθείτε ότι κοιτάτε την κάμερα Face ID. Πατήστε για να ανοίξετε την εφαρμογή σας. Δημιουργήστε ένα νέο έργο ή φορτώστε ένα υπάρχον.

Όταν γίνεται με αυτόν τον τρόπο, η δημιουργική εργασία μοιάζει ακριβώς με τη δουλειά γραφείου. Ο μόνος τρόπος για να καταλάβετε τη διαφορά μεταξύ ενός μουσικού, ενός γραφίστα και ενός λογιστή που εργάζεται σε ένα υπολογιστικό φύλλο είναι κοιτάζοντας τα ρούχα τους. Or ίσως κάποιος φοράει ακουστικά.

Οι υπολογιστές είναι ακόμα καλύτεροι για πολλά πράγματα

Το να φτιάξεις μια αφίσα για να καλέσεις τους γείτονες σε ένα μαγείρεμα στην αυλή είναι ασήμαντο αυτές τις μέρες. Αλλά ο καθορισμός του τύπου πριν από τους υπολογιστές ήταν ένα τρελό έργο. Θα πρέπει να περάσετε με κάποιο τρόπο αυτά τα γράμματα στο χαρτί, είτε τρίβοντας Letraset γράμματα στη σελίδα ένα προς ένα, ή αν τα σχεδιάζετε πραγματικά εκεί. Στη συνέχεια, θα χρειαστεί να φωτογραφίσετε το αποτέλεσμα (ή να το φωτοτυπήσετε εάν γίνεστε γρήγορα και βρώμικο). Δεν έχω κάνει ποτέ αυτή τη δουλειά - την έχω δει μόνο από άλλους. Αλλά η πολυπλοκότητα είναι πιθανότατα ακόμη χειρότερη από ό, τι φαίνεται.

Η επεξεργασία ταινιών γίνεται επίσης πολύ καλύτερα σε υπολογιστή παρά σε παλιά Συντάκτης Steenbeck, όπου έπρεπε να κόψετε κυριολεκτικά την ταινία και να ενώσετε τις άκρες μαζί. Ακόμη και η επεξεργασία βίντεο ήταν πόνος (το γνωρίζω από πρώτο χέρι). Κανείς δεν θα πρότεινε ότι το Final Cut Pro ή μια εναλλακτική λύση είναι κάθε άλλο παρά ο καλύτερος τρόπος επεξεργασίας βίντεο σήμερα.

Ποια είναι η απάντηση?

Ποια είναι η απάντηση σε αυτό το δημιουργικό υπολογιστικό αίνιγμα; Η απάντηση είναι στο μην χρησιμοποιείς Υπολογιστές. Or μάλλον, η απάντηση είναι να χρησιμοποιείτε υπολογιστές μόνο για αυτό που είναι καλοί. Στη μουσική, για παράδειγμα, ένας υπολογιστής είναι φανταστικός για εγγραφή και επεξεργασία. Χρησιμοποιήστε το λοιπόν για αυτό. Για τους λογιστές, τα υπολογιστικά φύλλα είναι σαφώς καλύτερα από τις χειροκίνητες εναλλακτικές λύσεις. Για τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος, το οποίο είναι τόσο δημιουργικό έργο όσο οποιοδήποτε άλλο, ένα πληκτρολόγιο και μια εφαρμογή είναι πολλά (αν και μπορεί να προτιμάτε να γράφετε τις σημειώσεις σας σε χαρτί).

Αλλά για ορισμένες εργασίες, ένας υπολογιστής γενικής χρήσης είναι σαφώς κατώτερος. Και αυτό είναι εντάξει. Πρόσφατα άρχισα να παίζω με ένα Teenage Engineering OP-Z, ένα συνθεσάιζερ μεγέθους τσέπης, δειγματολήπτη και αλληλουχίας που δεν έχει οθόνη. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να μάθετε τη διεπαφή, η οποία αποτελείται κυρίως από το πάτημα συνδυασμών κουμπιών και την ανάγνωση του χρώματος των κουκκίδων LED. Και όμως, παρά αυτόν τον φαινομενικά ακρωτηριακό περιορισμό, είναι καταπληκτικό.

Το OP-Z έρχεται με μια συνοδευτική εφαρμογή iOS, αλλά πέρα ​​από μερικές εργασίες που είναι πιο κατάλληλες για μεταφορά και πέφτοντας σε μια οθόνη (φόρτωση νέων ήχων, για παράδειγμα), βρίσκω ότι η εφαρμογή αποσπά την προσοχή περισσότερο από το a βοήθεια.

Χειροκίνητα μηχανήματα

Οι φωτογράφοι προτιμούν συχνά μια φωτογραφική μηχανή έναντι ενός iPhone, όχι μόνο για την ποιότητα της εικόνας, αλλά και για τα χειροκίνητα χειριστήρια. Όταν τα δάχτυλά σας μπορούν να βρίσκουν φυσικά κουμπιά και καντράν στο ίδιο σημείο κάθε φορά, χωρίς να εμπλέκονται τα μάτια σας ή τα δικά σας ο εγκέφαλος πρέπει πρώτα να ελέγξει ότι βρίσκεστε στη σωστή σελίδα ρυθμίσεων, μπορείτε να ξεχάσετε τη συσκευή και να εστιάσετε κοιτάζοντας.

Όλες αυτές οι συσκευές περιέχουν υπολογιστές, φυσικά. Όχι όμως υπολογιστές γενικής χρήσης όπως το iPhone ή το Mac. Εξακολουθείτε να περιορίζεστε από το τι επέλεξε ο σχεδιαστής να τους αφήσει να κάνουν (περισσότερο από ό, τι σε Mac, ακόμα), και όμως υπάρχει μια ελευθερία στη χρήση τους που πυροδοτεί τη δημιουργικότητα.

Κόπωση οθόνης

Είμαστε επίσης υπερφορτωμένοι από υπολογιστές για οτιδήποτε κάνουμε. Δουλεύουμε σε MacBooks, διαβάζουμε και βλέπουμε τηλεοπτικές εκπομπές σε iPad και κοιτάμε τα iPhone ή τους Nintendo Switches σχεδόν κάθε στιγμή ενδιάμεσα. Μερικοί από εμάς είμαστε κουρασμένος από οθόνες, και όμως θέλουμε ακόμα να χρησιμοποιούμε υπολογιστές για να είμαστε δημιουργικοί.

Εάν αφιερώνετε χρόνο συζητώντας με δημιουργικούς ανθρώπους (ή διαβάζοντας το σωστά φόρουμ στο Διαδίκτυο), θα παρατηρήσετε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν τους υπολογιστές για υλικό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη μουσική, όπου το «στούντιο χωρίς DAW» (αναφέρεται στο λογισμικό Digital Audio Workstation όπως το GarageBand και το Pro Tools) γίνεται ένα μεγάλο κίνημα, αλλά συμβαίνει παντού. Ένα μέρος του είναι μια αντίδραση, και ένα μέρος του είναι ότι υπάρχουν όλο και περισσότερα εξαιρετικά εργαλεία διαθέσιμα. Ακόμα και οι κασέτες lo-fi κάνουν μια αργή αλλά σταθερή επιστροφή. Οι πωλήσεις κασέτας στις ΗΠΑ έχουν τετραπλασιαστεί από το 2011 και αποτελούν το «ταχύτερα αναπτυσσόμενο φυσικό μέσο της μουσικής», σύμφωνα με Grammy.com

Το κόλπο είναι να επιλέξετε το σωστό εργαλείο για τη δουλειά. Και ίσως ο υπολογιστής να μην είναι το καλύτερο εργαλείο. Και πάλι, ίσως είναι. Απλώς μην το επιλέξετε ως προεπιλογή, μόνο και μόνο επειδή είναι εκεί.

Αυτό μου θυμίζει μια μεγάλη παροιμία: Όταν το μόνο που έχεις είναι ένα σφυρί, όλα μοιάζουν με καρφί. Ο υπολογιστής για όλες τις χρήσεις είναι ένα φανταστικό σφυρί, αλλά μερικές φορές χρειάζεστε λίγη περισσότερη φινέτσα.