Ο υπολογισμός WIMP εφευρέθηκε κατά τη διάρκεια της διοίκησης Nixon.
Το 1973, η Xerox PARC ανέπτυξε τον υπολογιστή Alto, τον πρώτο που χρησιμοποίησε όλα τα στοιχεία WIMP των παραθύρων, των εικονιδίων, των μενού και μιας συσκευής κατάδειξης, γνωστή και ως ποντίκι.
Και σε αυτό το σχεδόν 40χρονο παράδειγμα, είμαστε παγιδευμένοι από μια ιδιομορφία της ανθρώπινης φύσης: Είμαστε πλάσματα συνήθειας. Δεν μας αρέσει να αλλάζουμε τον τρόπο που κάνουμε τα πράγματα. Και εδώ είμαστε, ακόμα χρησιμοποιώντας ένα ποντίκι (οι περισσότεροι από εμάς, ούτως ή άλλως).
Λόγω δεκαετιών έκθεσης, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε τυφλοί απέναντι στην ακατάστατη, σχεδόν βικτοριανή φύση του ποντικιού. Έχουμε αυτό το μεγάλο πλαστικό πράγμα στα γραφεία μας. Όταν το σπρώχνουμε μακριά από το σώμα μας οριζόντια κατά μήκος του γραφείου, ο δείκτης του ποντικιού στην οθόνη ανεβαίνει κάθετα στην οθόνη. Όλοι έχουμε ξανασυντονίσει τον εγκέφαλό μας για να διανοηθούμε κάθε μέρα ότι όταν μετακινώ αυτό το πράγμα εδώ, κάτι προβλέψιμο συμβαίνει εκεί.
Εναλλακτικές λύσεις, όπως το Magic Trackpad της Apple, έχουν πλεονεκτήματα έναντι του ποντικιού. Αλλά εξακολουθούν να είναι μια αφαίρεση. Αυτό που αγγίζετε δεν είναι αυτό με το οποίο αλληλεπιδράτε.
Στη δεκαετία του '70 και του '80, η διεπαφή χρήστη WIMP γενικά και το ποντίκι ειδικότερα, ήταν αναζωογονητικά καλύτερη από την εναλλακτική: η διεπαφή της γραμμής εντολών με "hot keys" και η χρήση των πλήκτρων βέλους για πλοήγηση οθόνη.
Αλλά τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η βιομηχανία είναι ικανή για πολλά περισσότερα. Το περιβάλλον χρήσης του iPad, για παράδειγμα, είναι πολύ ανώτερο και δεκαετίες πιο προηγμένο από το WIMP. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούν το iPad-και την έννοια της διεπαφής χρήστη πολλαπλής αφής-ως ένα παιχνίδι που δεν είναι έτοιμο για πραγματική δουλειά. Είναι μια συσκευή "κατανάλωσης περιεχομένου" και όχι ένα εργαλείο "δημιουργίας περιεχομένου".
Εκτός από την προϋπόθεση ότι χρειαζόμαστε το πρότυπο WIMP, έχουμε προγραμματιστεί επίσης να σκεφτόμαστε τους υπολογιστές καταναλωτών ως τίποτα περισσότερο από ένα κουτί γεμάτο ανταλλακτικά. Ένας «καλός» υπολογιστής, είναι αυτός με περισσότερους και ταχύτερους επεξεργαστές, περισσότερη RAM, περισσότερο αποθηκευτικό χώρο, περισσότερα pixel, τις νεότερες εκδόσεις όλων των διαθέσιμων τεχνολογιών. Τα περισσότερα είναι πάντα καλύτερα, σωστά;
Και αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο το iPad απορρίφθηκε ως παιχνίδι. Έχει πολύ λιγότερη επεξεργαστική ισχύ, αποθηκευτικό χώρο και μνήμη από τα επιτραπέζια συστήματά μας. Επομένως, δεν μπορούμε να φανταστούμε να κάνουμε κάτι σοβαρό με αυτό.
Εδώ λοιπόν είμαστε. Ένα εκπληκτικό μέλλον του desktop multi-touch μας περιμένει. Αλλά σχεδόν κανείς δεν το θέλει. Η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών υπολογιστών είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν μέχρι θανάτου τα ποντίκια τους, τα φυσικά πληκτρολόγια και ολόκληρο το παράδειγμα του WIMP.
Πώς η Apple αλλάζει όλα αυτά
Ποια είναι η πιο πολύτιμη εταιρεία στον κόσμο να κάνει; Η Apple είναι σαφώς επικεντρωμένη στην εισαγωγή στον «κόσμο μετά τον υπολογιστή». Αλλά πως?
Η συμβατική προσέγγιση για την αλλαγή των επιθυμιών και των συμπεριφορών των καταναλωτών είναι η δημιουργία του νέου αντικειμένου και, στη συνέχεια, η διάθεση στο εμπόριο μέχρι να το «καταλάβουν» αρκετοί άνθρωποι.
Αλλά η στροφή προς το μέλλον πολλαπλής αφής είναι πιο σκληρή από τις περισσότερες βάρδιες. Πρόκειται για μια τεκτονική μετατόπιση, η οποία απαιτεί έναν εντελώς νέο τρόπο για να σκεφτούμε τι είναι ένας υπολογιστής και πώς λειτουργεί.
Πιστεύω ότι η Apple έχει καταλήξει σε ένα λαμπρό σχέδιο: Δημιουργήστε τεράστια, οργανική ζήτηση για υπολογιστές πολλαπλής αφής επιτραπέζιου υπολογιστή πολύ πριν καν η Apple υπονοήσει ότι θα ανακοινώσει ένα τέτοιο προϊόν.
Αν θέλετε να μάθετε τι εννοώ για την «τεράστια, οργανική ζήτηση», δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε το νέο iPhoto για iOS στο νέο iPad. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι θα έχετε την ίδια σκέψη που έκανα κι εγώ: «Ιησού Χριστέ θα ήθελα να μπορούσα να το κάνω αυτό σε μια γιγαντιαία οθόνη».
Σημειώστε ότι έχω μια γιγάντια οθόνη-ένα iMac 27 ιντσών. Αλλά επειδή το iPhoto για iOS είναι απίστευτα υπέροχο για χρήση με μια διεπαφή πολλαπλής αφής άμεσης αφής, θα μεταφέρω όλες τις φωτογραφίες μου από αυτήν τη γιγαντιαία οθόνη στη μικροσκοπική οθόνη iPad μου για να τις επεξεργαστώ.
Προτιμώ επίσης την επεξεργασία ταινιών με iMovie στο iPad.
Αν το καλοσκεφτείτε, η ίδια επιθυμία δημιουργείται στο OS X. Το LaunchPad, οι νέες χειρονομίες και άλλες λειτουργίες που μοιάζουν με iPad μας κάνουν να λαχταράμε το άμεσο άγγιγμα αντί για το έμμεσο άγγιγμα των ποντικών ή των Magic TrackPads.
Αυτό είναι το αντίθετο της προσέγγισης της Microsoft, παρεμπιπτόντως. Τα Windows 8 θα παρασύρουν χρήστες που κλωτσάνε και ουρλιάζουν σε λειτουργίες πολλαπλής αφής.
Η Apple, από την άλλη πλευρά, θα μας παρακαλέσει να δημιουργήσουμε ισχυρές συσκευές πολλαπλής αφής μεγάλης οθόνης-γιγάντια iPad που ζουν στους επιτραπέζιους υπολογιστές μας-πολύ πριν ανακοινώσουν ένα τέτοιο προϊόν.
Είναι μια λαμπρή στρατηγική και θα λειτουργήσει. Ελπίζω απλώς να δημιουργήσουν, να ανακοινώσουν και να στείλουν το γιγαντιαίο επιτραπέζιο iPad του μέλλοντος σύντομα. Γιατί ήδη θέλω ένα.
