| Cult of Mac

Όλοι έχουμε δει αυτά τα τρομερά μακρά έγγραφα Όρων και Προϋποθέσεων με κάθε κομμάτι λογισμικού της Apple που κατεβάζουμε, συμπεριλαμβανομένων των Όρων και Προϋποθέσεων iTunes.

Τι γίνεται όμως αν μπορούσατε να τα δείτε σε εικονογραφημένη έκδοση; Όλοι θα μπορούσαμε να τα διαβάσουμε σε αυτή την περίπτωση.

Αυτά τα εικονογραφημένα πάνελ, το καθένα με διαφορετικό στυλ κόμικ μετά από διάσημους άλλους σκιτσογράφους, έβαλαν τον Στιβ Τζομπς μπροστά και στο κέντρο των κατά τα άλλα ξηρών, σκονισμένων νομικών αποποιήσεων της Apple.

Αξίζει εντελώς να το δείτε, σωστά;

Η τέχνη που πηγάζει από τα μολύβια του Salavat Fidai δεν αφήνει ποτέ τα μολύβια.

Ένας καμπύλος επιβήτορας, μια σειρά ελέφαντων τσίρκου ή ο Πύργος του Άιφελ παραμένουν στις άκρες των μολυβιών χάρη στη σταθερή του Fidai μαχαίρι χειρός και ασθενής που χαράζει το μαλακό μόλυβδο σε ένα γλυπτό σύμβολο που αναγνωρίζεται εύκολα στο πιο απροσδόκητο θέση.

Ο Πάπας Φραγκίσκος και η Μάιλι Σάιρους έχουν ελάχιστα κοινά σημεία. Ο ένας είναι ένας πνευματικός ηγέτης που επιδεικνύει δέος που προκαλεί δέος και ο άλλος είναι μια υπερ-σεξουαλική ποπ τραγουδίστρια που λατρεύει να επιδεικνύει τη γλώσσα της.

Ο καθένας φέρει το βάρος της διασημότητας και έτσι μοιράζεται χώρο σε μια αυξανόμενη γκαλερί πορτρέτων του Νεοϋορκέζου καλλιτέχνη Jeremy Martin, του οποίου το μέσο επιλογής τυχαίνει να είναι ένα iPad.

Το "Me and My Other Me" είναι μια σειρά εικονογραφημένων πορτρέτων διασημοτήτων. Το κατάλογο των ανθρώπων που καταρτίστηκε περιλαμβάνει τεχνολογικούς γίγαντες όπως ο Μπιλ Γκέιτς και ο Στιβ Τζομπς, καθώς και μεγάλοι αστέρες της μουσικής όπως ο Μικ Τζάγκερ και ο Μάικλ Τζάκσον.

Αυτό που τους κάνει ανατριχιαστικούς - εκτός από το εξαιρετικά λεπτομερές στυλ της γελοιογραφίας, δηλαδή - είναι ότι είναι πορτρέτα νεότερων και παλαιότερων εκδόσεων των θεμάτων.

Απλά ρίξτε μια ματιά σε μερικά από αυτά τα ενοχλητικά έργα τέχνης παρακάτω και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Φανταστείτε να στρέφετε το φακό σας προς κάτι και η κάμερα να μην σας αφήνει να τραβήξετε τη φωτογραφία γιατί αυτό που κοιτάτε έχει φωτογραφηθεί πάρα πολλές φορές.

Ο σχεδιαστής και καλλιτέχνης της Κοπεγχάγης Phillipp Schmitt ανέπτυξε το Camera Restricta, μια συσκευή που παρακολουθεί πρώτα τη δική του τοποθεσία και αναζητά στο διαδίκτυο φωτογραφίες που έχουν τοποθετηθεί με γεωγραφική ετικέτα για την περιοχή της κάμερας εύρος.

Ένας τρόπος με τον οποίο μπορώ συχνά να προσδιορίσω αν μια εφαρμογή αξίζει τον χρόνο μου είναι να την περάσω από μια συγκεκριμένη δοκιμή. Εάν με απορροφά τόσο πολύ μια εφαρμογή που ξεχνάω ότι στην πραγματικότητα υποτίθεται ότι συγκεντρώνω σκέψεις για να γράψω μια κριτική, είναι επειδή αυτή η εφαρμογή είναι γενικά αρκετά φοβερή. Είχα αυτήν την κάπως σπάνια εμπειρία με το Recolor, μια νέα εφαρμογή βιβλίων ζωγραφικής για ενήλικες στο iOS.

Ο David Tovey έμεινε άστεγος στους δρόμους του Λονδίνου μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο και βρήκε τη σωτηρία σε ένα απίθανο μέρος - μια κάμερα μιας χρήσης.

Ο Tovey κλήθηκε να συμμετάσχει σε ένα έργο τέχνης που έδωσε στις κάμερες των Λονδρέζων να καταγράφουν τη ζωή στους δρόμους για ένα ημερολόγιο που πωλείται τώρα στο Kickstarter. Είχε επιλέξει φωτογραφίες για το πρόγραμμα ημερολογίου Cafe Art δύο συνεχόμενα χρόνια.

Δεν υπήρχε selfie stick, ούτε hashtags ούτε κοινή χρήση με το BFF του. Στην πραγματικότητα, όταν ο Ρόμπερτ Κορνήλιος έβγαλε την ιστορική του σέλφι, κάθισε ακίνητος ως πέτρα για 15 λεπτά, τότε είδε τη φωτογραφία να εμφανίζεται σιγά-σιγά σε ένα επιχρυσωμένο φύλλο χαλκού καθώς ανέπνεε τον επικίνδυνο υδράργυρο αναθυμιάσεις.

Αυτό ήταν άμεση ικανοποίηση το 1839.

Ο Κορνήλιος, χρησιμοποιώντας ένα ξύλινο κουτί εξοπλισμένο με ποτήρι όπερας, πιθανότατα αξίζει τον τίτλο για τη λήψη της πρώτης selfie στον κόσμο. Δεν έφτιαξε την εικόνα από ματαιοδοξία, αλλά ως πείραμα για να δοκιμάσει μια μέθοδο επιμετάλλωσης φωτογραφική διαδικασία δαγερότυπου, η οποία είχε εισαχθεί παγκοσμίως μόλις τρεις μήνες πριν από τον Κορνήλιο αυτοπροσωπογραφία.

Η εικονογράφηση που συνοδεύει μια αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι μια πρώτη ματιά στο κεφάλι του εφευρέτη. Τέλος, μια ιδέα γίνεται πιθανότητα, ακόμη και αν μια εφεύρεση αποδειχθεί αργότερα μη πρακτική ή μια απόλυτη αποτυχία, το σχέδιο χρησιμεύει ως απτή καταγραφή της προσπάθειας της ανθρωπότητας να λύσει προβλήματα και να κινηθεί προς τα εμπρός.

Αλλά τα σύγχρονα σκίτσα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είναι έντονες γρατζουνιές κοτόπουλου σε σύγκριση με το περίπλοκα λεπτομερές, da Vinciesque έργα τέχνης που κάποτε συνόδευαν αιτήσεις στο Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο άνοιξε για πρώτη φορά το 1790.

Μπορείτε να ξοδέψετε 90.000 δολάρια για ένα «έργο τέχνης» του Richard Prince. Or μπορείτε να πάρετε το ίδιο πράγμα από την αρχική πηγή που έσκισε με έκπτωση 99 τοις εκατό.

Ο Πρινς χρησιμοποίησε στιγμιότυπα από ανθρώπους που ακολούθησε στο Instagram και τα μετέτρεψε σε μεγάλους πίνακες inkjet που πούλησε στη συνέχεια για χιλιάδες δολάρια. Ο Prince δεν ειδοποίησε τα θέματα που εμφανίζονταν και πωλούνταν οι μετοχές τους στο Instagram.

Μερικές από τις εικόνες προέρχονται από το δημοφιλές SuicideGirls που δημιουργεί τάσεις, του οποίου ο ιδρυτής έχει προσφέρει τις ίδιες εικόνες που εκτυπώνονται με τον ίδιο τρόπο προς πώληση για $ 90 στην ιστοσελίδα του.