Αυτό το demo τουαλέτας δείχνει πώς οι αστροναύτες πηγαίνουν με τόλμη στο διάστημα

Έχουμε ένα αναζωογονημένο ενδιαφέρον για τα μυστήρια του διαστήματος. Ο αστροναύτης Σκοτ ​​Κέλι μόλις ξεκινά ένα ρεκόρ με μηδενική βαρύτητα, ένας διαστημικός διαστημικός ερευνάς πρόκειται να πετάξει από τον Πλούτωνα και επανδρωμένες αποστολές σε έναν αστεροειδή και ο Άρης βρίσκεται στα σκαριά.

Υπάρχει επίσης η τρέχουσα επιστήμη για το πώς να πάτε στο μπάνιο στο διάστημα, όπου τα πράγματα τείνουν να επιπλέουν.

Η αστροναύτης Samantha Cristoforetti εξήγησε αυτό το μυστήριο το Σαββατοκύριακο, όταν πήρε χρόνο από τη δουλειά της στο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός για να κάνετε μια ξενάγηση βίντεο στο μπάνιο (δείτε παρακάτω) και να περιγράψετε απαλά τους αριθμούς 1 και 2 μέσα μηδενική βαρύτητα.

Όπως ίσως υποψιάζεστε, δεν υπάρχουν τουαλέτες στο εξωτερικό του τροχιακού χώρου. Αστροναύτες, άνδρες και γυναίκες, τσιρίζουν σε ένα λάστιχο που χρησιμοποιεί αναρρόφηση κενού για να συλλέξει τα ούρα και να τα κατευθύνει σε μια μονάδα επεξεργασίας που τα μετατρέπει σε

πόσιμο νερό. Κάθε αστροναύτης ως το δικό του χωνί που πηγαίνει στο τέλος του σωλήνα.

Η λειτουργία αναρρόφησης μπαίνει επίσης όταν ένας αστροναύτης πρέπει να κάθεται. Η μικρή επιφάνεια του καθίσματος δεν απαιτεί εκτεταμένη ανάγνωση, αλλά προφανώς υπάρχει «κατάρτιση θέσης» για τους αστροναύτες ακριβώς έτσι ξέρετε πώς όχι μόνο να χτυπήσετε την τρύπα αλλά να ασφαλίσετε και να αλλάξετε την τσάντα (είναι σημαντικό να είστε ευγενικοί με τους συναδέλφους σας) που συλλέγει περιττώματα.

Κριστοφορέτι δεν εξηγεί τα συνηθισμένα έγγραφα, αλλά είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι το χαρτί τουαλέτας μπαίνει στην ίδια τσάντα. Οι σακούλες αποβλήτων ΔΕΝ εκτοξεύονται στο διάστημα για να επιπλέουν, αλλά πηγαίνουν σε κάψουλες με άλλα σκουπίδια του διαστημικού σταθμού που αποστέλλονται καίω στην ατμόσφαιρα. Οι σακούλες επίσης επαναφέρονται στη Γη για απόρριψη.

Διαλείμματα μπάνιου έχουν μια παράδοση να καταστρέφουν τη γοητεία που σχετίζεται με το να είσαι αστροναύτης.

Ο Άλαν Σέπαρντ ήταν ο πρώτος της Αμερικής στο διάστημα το 1961 και, ως εκ τούτου, ο πρώτος που κατούρησε με το κοστούμι του. Μια σειρά από καθυστερήσεις στο εκτοξευτήριο έπιασε τον Σέπαρντ και πήγε στον έλεγχο αποστολής, «Άντρα, εγώ πρέπει να κατουρήσω. " Ενθαρρύνθηκε να κρατήσει από το φόβο ότι θα καταστρέψει τους ιατρικούς αισθητήρες στον ασημένιο χώρο του κοστούμι.

Τελικά, του δόθηκε το ΟΚ για να φύγει.

Η NASA ανέπτυξε ένα σύστημα συλλογής ούρων, αλλά η αποτυχία της έθεσε τον Γκόρντον Κούπερ σε κίνδυνο το 1963 όταν η σακούλα ούρων του διέρρευσε και τα σταγονίδια μπήκαν στα ηλεκτρονικά της κάψουλας. Έκλεισε το πρόγραμμα αυτόματης επανεισόδου και ο Κούπερ αναγκάστηκε να χειριστεί χειροκίνητα το πλοίο του Ερμή πίσω στη Γη.

Με μεγαλύτερες αποστολές όπως οι Δίδυμοι και οι αποβάσεις του φεγγαριού Απόλλωνα, η NASA έπρεπε να σχεδιάσει τις κινήσεις του εντέρου και ανέπτυξε σάκους συλλογής κοπράνων κολλημένες στον πάτο του αστροναύτη. Η μετάβαση στο Νο 2 ήταν γεμάτη επιπλοκές και για να ελαχιστοποιήσει τους BM, η NASA έβαλε αστροναύτες σε δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες και χαμηλά κατάλοιπα.

Τώρα που οι επιστήμονες σχεδιάζουν ένα ταξίδι στον Άρη, μερικοί προτείνουν χρησιμοποίηση των σάκων σκουπιδιών, επένδυση των τοίχων ενός διαστημικού σκάφους με ανθρώπινα απόβλητα για άμυνα ενάντια στην έκθεση στην κοσμική ακτινοβολία.