Ο νέος απαιτούμενος πόρος πληροφορικής δεν είναι τεχνικός

Εάν υπάρχει ένα τσιτάτο για εδώ στην αρχή Συνέδριο CITE, θα έπρεπε να είναι εμπιστοσύνη. Σχεδόν κάθε συζήτηση που είχα τις τελευταίες δύο ημέρες έχει μειωθεί στο επίπεδο εμπιστοσύνης μεταξύ της πληροφορικής και των χρηστών.

Η εμπιστοσύνη μπορεί να είναι το θεμέλιο όλων των υγιών ανθρώπινων σχέσεων, αλλά δεν είναι κάτι που έρχεται εύκολα στους επαγγελματίες της πληροφορικής στο χώρο εργασίας. Αυτή είναι η υποκείμενη ένταση που έχουν οι υπάλληλοι πληροφορικής όταν πρόκειται για την κατανάλωση της πληροφορικής. Δεν αφορά συσκευές ή δημόσιες υπηρεσίες cloud. Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη στους χρήστες που υποστηρίζετε.

Ρωτήστε οποιονδήποτε έχει περάσει χρόνο στον τομέα της πληροφορικής τις τελευταίες δύο δεκαετίες και θα σας πει ότι οι περισσότερες πολιτικές πληροφορικής βασίζονται σε μια εγγενή δυσπιστία των χρηστών. Αυτή η νοοτροπία δεν υποδηλώνει ότι οι χρήστες είναι συντριπτικά κακόβουλοι. Οι κακόβουλοι χρήστες είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό του ποσοστού του προσωπικού στις περισσότερες εταιρείες. Αντίθετα, αυτή η άποψη είναι ότι οι χρήστες δεν κατανοούν τους κινδύνους που ενέχει η τεχνολογία - τόσο από την άποψη της ασφάλειας όσο και από την άποψη της αξιοπιστίας της συσκευής.

Εγώ προσωπικά έκανα αυτή τη στάση σε αρχάριους υπαλλήλους πληροφορικής που φοιτούσαν από το κολέγιο. Beenταν το στρώμα της γης για χρόνια… ακόμη και δεκαετίες.

Αλλά αυτές οι μέρες είναι πίσω μας. Οι περισσότεροι χρήστες σήμερα είναι ενήμεροι για τους κινδύνους και για το τι μπορεί να συμβεί στο να κατασκευάσουν το iPhone ή το iPad τους ή τα τηλέφωνα Android. Γνωρίζουν επίσης ότι ορισμένες από τις εφαρμογές που είναι διαθέσιμες για αυτές τις συσκευές υπερτερούν σε σχέση με ό, τι μπορούν να παραδώσουν τα τμήματα πληροφορικής τους.

Σε πολλούς οργανισμούς, ωστόσο, αυτοί οι χρήστες δεν εμπιστεύονται την πληροφορική. Αναμένουν ότι εάν προτείνουν μια συγκεκριμένη εφαρμογή ή μια συγκεκριμένη συσκευή στους διαχειριστές πληροφορικής τους, θα αποκλειστεί ή θα αφαιρεθεί με κάποιο τρόπο. Δεν περιμένουν από την πληροφορική να προωθήσει αυτό που μπορεί να είναι μια εξαιρετική λύση για αυτούς.

Αυτή η εχθρική σχέση αναπτύσσεται από την πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης. Και αυτό δεν είναι καλύτερο για μια επιχείρηση από ό, τι για ένα παντρεμένο ζευγάρι. Είναι επιζήμιο για όλους τους εμπλεκόμενους.

Ενώ οι παλιές ιδέες πληροφορικής προστασίας μπορούν να συνεχίσουν να εφαρμόζονται, θα γίνονται όλο και λιγότερο αποτελεσματικές. Οι χρήστες θα βρουν τρόπους για κάθε τεχνικό μπλοκ που εφαρμόζει η πληροφορική. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι η πληροφορική θα συνεχίσει να γίνεται λιγότερο σχετική με τους χρήστες και τους οργανισμούς που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν. Η ασφάλεια θα βγει εντελώς έξω από το παράθυρο.

Ποια είναι η λύση; Εμπιστοσύνη και εκπαίδευση.

Πρέπει να αναπτυχθεί μια σχέση μεταξύ των τμημάτων πληροφορικής και των χρηστών τους. Η πληροφορική πρέπει να απομακρυνθεί από τον αποκλειστικό τρόπο αποκλεισμού και την υπαγόρευση της τεχνολογίας στο χώρο εργασίας. Οι επαγγελματίες πληροφορικής πρέπει να προσελκύσουν χρήστες - να τους ρωτήσουν ποια εργαλεία χρησιμοποιούν ή χρειάζονται. Πρέπει να δημιουργήσουν ένα διάλογο που τους επιτρέπει να κατανοήσουν τις ανάγκες των χρηστών. Η άλλη πλευρά αυτού του διαλόγου μπορεί να αφορά την ασφάλεια, το απόρρητο, τις κανονιστικές ανάγκες - όλα τα θέματα που απασχολούσε πάντα η πληροφορική. Αυτός ο διάλογος μπορεί να γίνει κοινωνικό συμβόλαιο ή ακόμη και πραγματικό συμβόλαιο (γνωστή και ως αποδεκτή πολιτική χρήσης).

Αλλά αυτή η διαδικασία ξεκινά με εμπιστοσύνη - πραγματική εμπιστοσύνη και δέσμευση και εκπαίδευση και κατανόηση. Στο τέλος της ημέρας, οι επαγγελματίες πληροφορικής πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι δουλειές τους αφορούν πραγματικά τη σχέση τους με άλλους ανθρώπους και όχι τη σχέση τους με τις τεχνολογίες.