«Τα άλμπουμ εξακολουθούν να έχουν σημασία»: 20 δίσκοι που πρέπει να γευτείτε από άκρη σε άκρη

Όταν ο Prince παρουσίασε το Grammy για το καλύτερο άλμπουμ αυτή την εβδομάδα, έκανε μια παθιασμένη υπόθεση για ένα μουσικό σχήμα που πολλοί φαίνονται έτοιμοι να διαγράψουν ως νεκρούς.

«Άλμπουμ, τα θυμάστε;» αυτός είπε. «Τα άλμπουμ εξακολουθούν να έχουν σημασία. Τα άλμπουμ, όπως τα βιβλία και οι μαύρες ζωές, εξακολουθούν να έχουν σημασία ».

Έτσι παρουσιάζετε ένα βραβείο, παιδιά.

Τα άλμπουμ είναι συλλογές μουσικών κομματιών που συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ένα ακουστικό gestalt μεγαλύτερο από τα ίδια τα τραγούδια. Με την τεράστια αύξηση της ροής ήχου αυτές τις μέρες, πολλοί άνθρωποι μπορεί να χάνουν αυτήν την απίστευτη εμπειρία στο παλιό σχολείο.

Εδώ είναι η θεραπεία: μια λίστα με εκπληκτικά άλμπουμ που πρέπει να ακούσετε στο σύνολό τους, ακόμα κι αν δεν κάνετε βινύλιο. Το iTunes μπορεί να βοήθησε να σκοτωθούν τα CD, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να αγοράσετε άλμπουμ αντί να αλλάξετε τον εαυτό σας με ένα σωρό singles. Υπάρχουν δεκάδες άλμπουμ που πρέπει να εξερευνήσετε, ανάλογα με τα μουσικά σας γούστα, αλλά αυτή η λίστα θα πρέπει να μας θυμίσει πόσο φοβερά είναι τα άλμπουμ ως έννοια. Μπορείτε να μας ευχαριστήσετε αργότερα.

Σαντανίστα! από The Clash: Κυκλοφόρησε το 1980, αυτό το τριπλό άλμπουμ είναι το αριστούργημα του The Clash. Πολλοί κριτικοί και θαυμαστές το μισούν επειδή είναι μια τόσο ριζική απομάκρυνση από το πρώιμο punk rock της μπάντας. Αντ 'αυτού, είναι 36 άκρως εκλεκτικά κομμάτια που κυμαίνονται από λαϊκά έως Calypso. Είναι ένα τρελό στιφάδο μουσικών στυλ που αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη γοητεία της ομάδας - και την κυριαρχία της - παγκόσμιας μουσικής. Παρά το μείγμα των στυλ, το άλμπουμ είναι ξεκάθαρα The Clash. Βάζουν το στίγμα τους σε κάθε τραγούδι και το αποτέλεσμα είναι λαμπρό. Είναι όλα όσα έκαναν το Clash υπέροχο: υπέροχες μελωδίες, υπέροχοι γάντζοι, υπέροχοι στίχοι και ένα έντονο πάθος για τον κόσμο - ακόμα κι αν πολλά από αυτά που παρατήρησαν ήταν εξωφρενικά και φρικτά. Είναι το ένα άλμπουμ που έχω εκτιμήσει εδώ και δεκαετίες και δεν έχω βαρεθεί ποτέ. Έχω αγαπημένα κομμάτια, τα οποία έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών, αλλά καλύτερα να τα απολαύσετε ως άλμπουμ, παρά ως μεμονωμένα κομμάτια. Θεέ μου, μου λείπει ο Joe Strummer. - Leander Kahney

Συγκινών του Μάικλ Τζάκσον: Σχεδόν φτιάξαμε αυτή τη λίστα με δύο άλμπουμ του Kanye West και χωρίς τον Michael Jackson, παρά το γεγονός ότι κάθε ποπ καλλιτέχνης από το 1982 έχει κάνει την καλύτερη εντύπωση του MJ. Συγκινών είναι το άλμπουμ που τα ξεκίνησε όλα. Ξεχάστε ότι έχει πουληθεί περισσότερα αντίτυπα από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ ποτέ - κάτι που σας υποχρεώνει να αγοράσετε και το βινύλιο - Συγκινών είναι ο βασιλιάς της ποπ στην ακμή του. Δεν υπάρχει κανένας πιο διασκεδαστικός για να μπλέξεις μαζί του. - Μπάστερ Χάιν

Petχοι κατοικίδιων ζώων από τους The Beach Boys: Το 11ο (!) Στούντιο άλμπουμ από χαλαρούς φίλους σερφ The Beach Boys, Petχοι κατοικίδιων ζώων είναι ένα από αυτά τα άλμπουμ που έχει δει τη φήμη του να αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Σήμερα είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ένα άλμπουμ με τα "Don't Don't It Nice", "God Only Knows" και "Sloop John B" θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια αποτυχία και μια καλλιτεχνική αποτυχία, αλλά, όχι, δεν κατάλαβαν όλοι το iPhone όταν έφτασε, είτε. Μερικές φορές η ιδιοφυΐα πρέπει να περιμένει να φτάσουν όλοι οι άλλοι. - Λουκ Ντόρμελ

Ετοιμος να πεθάνω από The Notorious B.I.G .: Το ντεμπούτο άλμπουμ από τους The Notorious B.I.G., Ετοιμος να πεθάνω είναι, ουσιαστικά, ένα concept άλμπουμ που σε μεταφέρει από τη γέννηση στον θάνατο. Όλοι θυμούνται τους ύμνους του «υπέρβαρου εραστή» του Biggie, αλλά οι πιο σκοτεινές πλευρές B κάνουν το άλμπουμ να λειτουργεί τόσο καλά όσο και αυτό. Και με δείγματα που κυμαίνονται από το "Superfly" του Curtis Mayfield μέχρι το "Lil Ghetto Boy" του Dr. Dre, είναι μια αριστοτεχνική ξενάγηση μέσω μαύρης μουσικής από την εποχή των Πολιτικών Δικαιωμάτων και όχι μόνο. - Λουκ Ντόρμελ

Ποιος είναι ο επόμενος από The Who: Ενώ Αγγλος στρατιώτης και Τετραφενία είναι πιο προφανώς εννοιολογικά άλμπουμ που έχουν μια ιστορία ροκ όπερας, αυτό το πέμπτο στούντιο άλμπουμ από κλασικό ροκ οι ημίθεοι Pete Townshend, Roger Daltry, John Entwistle και Keith Moon βγήκαν από τα τραγούδια που έγραφε ο Townshend Ζωή στο σπίτι, μια ροκ όπερα που δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που ακούγεται καλύτερα, με την ελευθερία του «Babo O’ Reilly », της γλυκύτητας του Το "Behind Blue Eyes" και ο ροκ ύμνος "Won't Get Fooled Again" που λένε μια ιστορία με μουσική για γενιές απολαμβάνω.- Rob LeFebvre

Joe’s Garage, Acts I, II & III του Φρανκ Ζάπα: Ενώ η "ροκ όπερα" συχνά μοιάζει με κώδικα για "μη ακούσιμη προσχηματική στάλαξη", αυτό το θαύμα τριών πράξεων από την ασεβής μουσική ιδιοφυΐα Φρανκ Ζάπα αποκαλύπτει τη γυμνή δύναμη της βρώμικης ποπ μουσικής. Βέβηλο και γελοία εκλεκτικό, αυτό το ξεκαρδιστικό σετ τριών άλμπουμ προκαλεί πλάκα στη θρησκεία, τη σεξουαλική καταστολή και τα κακά μεγάλη, κακή κυβέρνηση, ενώ αφηγείται την ιστορία ενός άτυχου rocker γκαράζ που ανοίγει το δρόμο του μέσα σε ένα απελπιστικά σκασμένο κόσμος. Συντονισμοί όπως "Catholic Girls" και "Why It It Burn When I Pee;" παραδίδουν τα αγαθά μόνοι τους, αλλά όταν το σύνολο Ο κύκλος τραγουδιών παίζει όπως ήθελε ο Zappa - μαζί με μια εμπνευσμένη αφήγηση από έναν σκιώδη χαρακτήρα γνωστό ως ο Κεντρικός Ελεγκτής - η ιστορία αποδεικνύεται μεγαλύτερη από το άθροισμα των βρώμικων μερών της. - Λιούις Γουάλας

Στο Utero από τη Νιρβάνα: Αν Δεν πειράζει είναι το πιο διάσημο άλμπουμ των Nirvana, Στο Utero είναι το πιο πλήρες του συγκροτήματος: Αισθάνεται περισσότερο σαν ένα grungy σύνολο παρά ως μια συλλογή από γυαλισμένα hit singles. Υπάρχουν σημαντικές στιγμές στην πορεία («Κουτί σε σχήμα καρδιάς», «Τσάι Pennyroyal» και «Όλες οι συγγνώμες» έρχονται στο μυαλό), αλλά είναι το σύνολο της εμπειρίας που το κάνει να λειτουργεί τόσο καλά όσο και αυτό. Τα κομμάτια των Nirvana ήταν πάντα για μια αντίθεση ανάμεσα σε δυνατά και απαλά, μελωδικά και έξαλλα. Στο Utero είναι εντελώς αυτή η ιδέα, γράψτε μεγάλη. - Λουκ Ντόρμελ

Το να μιλάς είναι δύσκολο από το Walk The Moon: Η αισιόδοξη ποπ/indie/ροκ μουσική δεν είναι πολύ σπάνια στις μέρες μας, αλλά Περπατήστε τη ΣελήνηΤο τελευταίο άλμπουμ είναι μια εθιστική χορευτική ιστορία για την αγάπη και την αγάπη. Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο, ο δεύτερος πλήρης δίσκος του συγκροτήματος φέρνει τους ήχους των 80s στη σημερινή γενιά. Το σινγκλ "Shut Up and Dance" έχει γίνει μια εθνική επιτυχία και τραγούδια όπως "Down in the Dumps" και "Avalanche" προσφέρουν παρόμοια πιασάρικους ρυθμούς που αγκαλιάζουν τα δεινά και τα δεινά της αγάπης. "Aquaman", ένα από τα Το να μιλάς είναι δύσκολο »s πιο αργά κομμάτια, συνεχίζει την έκρηξη από το παρελθόν καθώς προκαλεί αναμνήσεις Φιλ Κόλινς ενώ δένεται Περπατήστε τη Σελήνη »s ταλέντο υπογραφής. Τελικά, ποιος δεν αγαπά τη μουσική που σε κάνει να θέλεις να σηκωθείς και να χορέψεις; - Κόρτλαντ Τζέφρι

Yeezus από τον Kanye West: Είτε αγαπάς είτε μισείς τον Κάνιε Γουέστ. Σίγουρα, μπορεί να είναι ένας εγωμανής μαλάκας, αλλά κάνει επίσης υπέροχη μουσική. Το έκτο στούντιο άλμπουμ της West, Yeezus, έτυχε πολύ καλής υποδοχής από τους κριτικούς και σε μεγάλο βαθμό ένα flop εμπορικά. Παράγεται από βαριά χτυπήματα όπως οι Daft Punk και Rick Rubin, το ρεκόρ 10 κομματιών διαθέτει σπλαχνικά, φυλετικά φορτισμένα κομμάτια όπως "Black Skinhead" και "New Slaves". Ως hip-hop art art κομμάτι, δεν γίνεται πολύ καλύτερο από Yeezus. Ξέρω ότι είμαι ένας λευκός τύπος που σας το λέει αυτό, αλλά το γεγονός ότι η Γουέστ ξέρει πώς να υπερβεί τη φυλή ενώ αμφισβητεί τον ρατσισμό είναι εντυπωσιακό. - Άλεξ Χιθ

The Rat Pack: Live at the Sands από τους Frank Sinatra, Dean Martin και Sammy Davis Jr .: Αν υπήρξε ποτέ ένα επιτακτικό επιχείρημα για το γιατί μερικά άλμπουμ αξίζουν να ακουστούν από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι The Rat Pack: Live at the Sands. Όχι μόνο έχετε τον Frank Sinatra, τον Dean Martin και τον Sammy Davis Jr. στην κορυφή των φωνητικών τους παιχνιδιών, αλλά έχετε και τον πνευματώδη repartee μεταξύ των αριθμών. Αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θα ήταν να περάσετε μια ώρα παρέα (ακόμα) με το πιο cool γκρουπ για να περπατήσετε ποτέ στους δρόμους του Λας Βέγκας, ξεκινήστε αυτό το άλμπουμ και μάθετε. Ένα μοναδικό τραγούδι Sinatra που τοποθετήθηκε στη λίστα αναπαραγωγής του iTunes είναι αναιμικό σε σύγκριση. - Λουκ Ντόρμελ

Ο τοίχος από τους Pink Floyd: Γράφτηκε κυρίως από τον μπασίστα Roger Waters, το 13ο άλμπουμ των Pink Floyd πρέπει να είναι η πιο ζοφερή ροκ όπερα που έχει ηχογραφηθεί ποτέ. Πρόκειται για ένα ημι-αυτοβιογραφικό ταξίδι μέσα από τη στρεβλή ψυχή ενός κατεστραμμένου ροκ σταρ, ξεκινώντας από τη ζοφερή παιδική του ηλικία στη μεταπολεμική Βρετανία. Είναι γεμάτη σπαρακτική αγωνία για - μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων - τον νεκρό στρατιώτη πατέρα του, τον δικό του η υπερπροστατευτική μητέρα, οι σαδιστές δασκάλες του, οι φίλες που σκάβουν χρυσάφι και η σάπια μουσική επιχείρηση γενικός. Χαρούμενα πράγματα! Σχεδόν δεν ακούγεται σαν πρώτη ύλη για μια φοβερή εμπειρία ακρόασης, αλλά ανεβαίνει στα ύψη. Το άλμπουμ ρέει από απαλές μπαλάντες σε μαινόμενο ροκ και μερικές από αυτές είναι απλώς καταστροφικές. Θα ήθελα μόνο να είχα δει τις ζωντανές εμφανίσεις. Υποτίθεται ότι είναι από τις καλύτερες σκηνικές παραστάσεις από οποιαδήποτε μπάντα ποτέ. - Leander Kahney

Μικροί σεισμοί από την Tori Amos: Κανείς δεν ήρθε στη μουσική σκηνή με πιο απόλυτη φεμινιστική λαμπρότητα από την Tori Amos. Το σεξουαλικά υπονοούμενο στριφογύρισμά της στο σκαμπό του πιάνου δεν ήταν μια έκκληση για το αντρικό βλέμμα αλλά μάλλον μια πραγματική έκφραση της πλήρους εγκατάλειψης του Amos στη μούσα της. Ενώ συνεχίζει να σβήνει σταθερές κυκλοφορίες άλμπουμ, κανένα δεν είναι πιο συνεκτικό από Μικροί σεισμοί, με singles που ακούγονται σαν να μην γράφτηκαν ποτέ για να αποσυρθούν από τη μορφή του άλμπουμ: "Silent All These Years", "China", "Winter" και το "Crucify" επηρεάζονται τόσο πολύ το ένα από το άλλο και τα υπόλοιπα 12 τραγούδια του δίσκου που αυτό το ντεμπούτο άλμπουμ πρέπει να παραδοθεί σύνολο. Προσπαθήστε να μην ανατριχιάζετε ακούγοντας το «Εγώ και ένα όπλο». - Rob LeFebvre

Στο αεροπλάνο πάνω από τη θάλασσα από το Neutral Milk Hotel: Η συλλογή βινυλίου του hipster που δεν αγαπά τη μουσική δεν είναι πλήρης χωρίς αυτό που θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο θλιβερά, πιο συναρπαστικά και πιο τρομακτικά indie pop άλμπουμ που έχουν γίνει ποτέ. Αεροπλάνο είναι το lo-fi pop στην πιο αγνή του μορφή με έναν ήχο που προκαλεί και τα δύο Υπολοχαγός Πιπέρι και grunge του ’90. Η Αν Φρανκ εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε κομμάτι, αλλά οι ακαταμάχητες μελωδίες κάνουν την παρέα με το φάντασμα της μια απόλαυση. - Μπάστερ Χάιν

ΟΚ Υπολογιστής από τους Radiohead: Όταν οι συμπαίκτες μου στα τέλη της δεκαετίας του 1990 για πρώτη φορά ενθουσιάστηκαν με αυτό το άλμπουμ, δεν μου έκανε εντύπωση. Αρχικά ακούστε, είναι γεμάτο θόρυβο και ακατανόητα πράγματα. Ακούστε το, όμως, ξανά και ξανά, ως μια απόλυτη ιδιοφυής ολότητα, και ο θόρυβος συγχωνεύεται σε κάτι λαμπρό και θαυμαστό. Το falsetto του frontman των Radiohead Thom Yorke λάμπει σαν φάρος λογικής σε ένα τρελό σύμπαν σε τραγούδια όπως το "Paranoid Android »,« Subterround Homesick Alien »και« Karma Police », υπενθυμίζοντας σε όλους μας ότι τα άλμπουμ με μη εμπορικά κίνητρα είναι συνήθως το καλύτερο. Ακούστε όλα αυτά σε μια συνεδρίαση για να ρίξετε μια ματιά σε μια μελλοντική τρέλα που θα σιχαθείτε να αφήσετε πίσω. - Rob LeFebvre

Lohio από τον Ass Ponys: Ο τελευταίος δίσκος από μια εγκληματικά υποτιμημένη μπάντα του Σινσινάτι, Lohio είναι ότι πιο σπάνιο: Μια τελευταία ηχογράφηση από ένα βετεράνο συγκρότημα που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες δουλειές της ομάδας. Από τα μαλακά, λαμπερά ανοίγματα του "Last Night It Snowed" μέχρι το "Outro", το ρεκόρ συσσωρεύει ατμό και σας κυλά σαν ένα παράξενο φορτηγό τρένο Americana υπερφορτωμένο με ίσα μέρη κιτς, δροσερό και μεσοδυτικό μελαγχολία. Ευτυχώς, ο επικεφαλής τραγουδοποιός Chuck Cleaver συνεχίζει την εξαιρετική δουλειά του Wussy. - Λιούις Γουάλας

Μνήμες τυχαίας προσπέλασης από το Daft Punk: Αν ποτέ τα τραγούδια του χορού στα τέλη της δεκαετίας του 1970 - γνωστά ως ντίσκο - σας τράβηξαν το αυτί, πρέπει να μπείτε στον φόρο τιμής των Daft Punk στο υπέροχο είδος με το πιο πρόσφατο άλμπουμ του γαλλικού δίδυμου. Διαθέτει τον funky ηγέτη του Chic, Niles Rodgers, σε πολλά κομμάτια και βλέπει το Daft Punk να αποφεύγει την τυπική ηλεκτρονική παραγωγή του για έναν πιο αυθεντικό ήχο με πραγματικά όργανα. Σίγουρα, έχει μεγάλα χτυπήματα "Get Lucky" και "Lose Yourself to Dance" (και τα δύο στο επίκεντρο του Wunderkind Pharrell Williams) στο σύγχρονο ραδιόφωνο, αλλά τραγούδια όπως το "Giorgio by Moroder", το οποίο διαθέτει συνθετικά κομμάτια επικαλυμμένα με τις σκέψεις του EDM πρωτοπόρος Τζόρτζιο Μορόντερ, που πραγματικά κάνουν αυτό το άλμπουμ να συγκεντρώνεται ως οντότητα στον εαυτό του. Η ντίσκο δεν είναι νεκρή και Μνήμες τυχαίας προσπέλασης είναι ένας από τους κύριους λόγους. - Rob LeFebvre

Straight Outta Comptonαπό NWA: Αυτός είναι ένας ιστότοπος θαυμαστών της Apple, οπότε γνωρίζετε ότι πρέπει να δείξουμε κάποια αγάπη για τον πιο αγαπημένο M.C. του Compton. Ακριβώς όπως η Apple με το iPhone και smartphones, Dr. Dre, Ice Cube, MC Ren και Eazy-E δεν εφηύραν το gangsta rap, ήταν απλώς το πρώτο πλήρωμα που το έκανε σωστά. Το γκρουπ χτύπησε την πίστα με περισσότερη φωτιά, δηλητήριο και χτυπήματα από ό, τι είχε δει κανείς. Οι Dre και Cube συνέχισαν να παράγουν καλύτερους δίσκους, αλλά υπάρχει μόνο ένα άλμπουμ στο οποίο μπορείτε να τους ακούσετε να φωνάζουν "fuck tha police" με τους Eazy-E. - Μπάστερ Χάιν

Εγγραφο από R.E.M .: Το τελευταίο εξαιρετικό indie άλμπουμ του συγκροτήματος ξεκινά με το "Finest Worksong", μια ανόθευτη έκρηξη ποπ αγκιτπροπ που σηματοδοτεί την φλογερή πρόθεση του άλμπουμ. Τότε Εγγραφο αργά καίγεται μέσα σε μια από τις πιο υποβλητικές σειρές πολιτικών πολεμικών μεταμφιεσμένων σε πιασάρικα ποπ τραγούδια που θα ακούσετε ποτέ. Αν αγοράζατε μόνο τις επιτυχίες, θα τραγουδούσατε μαζί με το "The One I Love" και "It's the End of the World As We Know It (And I Feel Fine)" αλλά θα σας έλειπε το «Exhuming McCarthy» και το σκοτεινά εμπνευσμένο «Disturbance at the Heron House». Ακόμα χειρότερα, μπορεί να χάσετε το νόημα εξ ολοκλήρου. - Λιούις Γουάλας

Η αποχώρηση του Κολλεγίου από τον Kanye West: Με ένα μείγμα συναισθηματικών ρυθμών, συνειδητούς στίχους και μερικά τεράστια singles ("Jesus Walks" και "Slow Jamz"), 2004 Η αποχώρηση του Κολλεγίου ήταν το άλμπουμ που μας γνώρισε για πρώτη φορά τον Kanye West. Υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για τα πρώτα άλμπουμ σε οποιοδήποτε είδος, αλλά στο hip-hop είναι μια μεγάλη ευκαιρία να ακούσετε από τους καλλιτέχνες πριν αρχίσουν να ζουν τις δικές τους φαντασιώσεις σταρ σταρ. Σε αυτή την περίπτωση, παίρνουμε έναν προ-κ. Η Kim Kardashian ως η «πρώτη n*gga με Benz και σακίδιο». Τα αποτελέσματα είναι ακόμα το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό επίτευγμα της εντυπωσιακής καριέρας του Kanye. - Λουκ Ντόρμελ

Περίστροφο από τους Beatles: Αυτό το άλμπουμ εκφράζει πλήρως το Fab Four στα μέσα της δεκαετίας του '60: Θα θέλετε να ακούσετε τους εξαιρετικά θυμωμένους, Ο «Taxman» και ο σχεδόν τέλειες ποπ αρμονίες του «Και το πουλί σου μπορεί να τραγουδήσει» με τον Χάρισον, όπως οι καλλιτέχνες προορίζεται. Ολόκληρο το άλμπουμ διατηρείται ακόμη και τώρα ως απόδειξη της μουσικής λάμψης πάνω στην παραγωγή, ενώ παραμένει ένα κρίσιμο βήμα στη μουσική εξέλιξη των Beatles. - Rob LeFebvre

Φροντίστε να κάνετε κλικ στα παραπάνω άλμπουμ μέσω iTunes για να τα αγοράσετε όλα με τη μία. Εναλλακτικά, εάν θέλετε να κάνετε ροή αντί να ανακατέψετε αυτά τα άλμπουμ, μπορείτε να ανεβάσετε τις λίστες αναπαραγωγής όλων αυτών των υπέροχων άλμπουμ (πλην Περίστροφο και Ετοιμος να πεθάνω λόγω ζητημάτων αδειοδότησης) στις Spotify και Rdio.