Υπάρχει μια υπέροχη σκηνή στο τέλος του Γέφυρα στον ποταμό Kwai όταν ο χαρακτήρας του Άλεκ Γκίνες αξιολογεί την καριέρα του στον βρετανικό στρατό και παραδέχεται ότι ήταν μια απογοήτευση. Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Apple John Sculley ρίχνει μια παρόμοια ματιά στη θητεία του στην κορυφή της Apple και λέει ότι η εταιρεία έκανε ένα μεγάλο λάθος όταν τον προσέλαβε ως CEO. Είναι η πιο εκπληκτικά ειλικρινής παραδοχή που έχω ακούσει ποτέ να κάνει κάποιος για την καριέρα του.
Κοιτάζοντας πίσω, ήταν ένα μεγάλο λάθος που προσλήφθηκα ποτέ ως CEO. Δεν ήμουν η πρώτη επιλογή που ήθελε ο Steve να γίνει CEO. Wasταν η πρώτη επιλογή, αλλά το διοικητικό συμβούλιο δεν ήταν έτοιμο να τον κάνει CEO όταν ήταν 25, 26 ετών.
Εξάντλησαν όλους τους προφανείς υποψηφίους υψηλής τεχνολογίας για να γίνουν CEO… Τελικά, ο David Rockefeller, ο οποίος ήταν μέτοχος στην Apple, είπε, ας δοκιμάσουμε μια διαφορετική βιομηχανία και ας πάμε στον κορυφαίο κυνηγό στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν είναι στην υψηλή τεχνολογία: ο Jerry Roach.
Πήγαν και με στρατολόγησαν. Μπήκα χωρίς να γνωρίζω τίποτα για υπολογιστές. Η ιδέα ήταν ότι ο Steve και εγώ θα εργαζόμασταν ως συνεργάτες. Θα ήταν το τεχνικό πρόσωπο και εγώ το πρόσωπο του μάρκετινγκ.
Ο λόγος για τον οποίο είπα ότι ήταν λάθος που με προσέλαβαν ως CEO ήταν ότι ο Steve ήθελε πάντα να είναι CEO. Θα ήταν πολύ πιο ειλικρινές αν το διοικητικό συμβούλιο έλεγε: «Ας βρούμε έναν τρόπο να γίνει CEO. Θα μπορούσατε να εστιάσετε στα πράγματα που φέρνετε και εκείνος εστιάζει στα πράγματα που φέρνει ».
Θυμηθείτε, ήταν ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, ο μεγαλύτερος μέτοχος και διοικούσε το τμήμα Macintosh, οπότε ήταν πάνω μου και κάτω από εμένα. Wasταν λίγο πρόσοψη και η εικασία μου είναι ότι δεν θα είχαμε ποτέ τη διάλυση αν το διοικητικό συμβούλιο είχε κάνει καλύτερη δουλειά για να σκεφτεί όχι μόνο πώς θα φτάσουμε ένας διευθύνων σύμβουλος να έρθει και να ενταχθεί στην εταιρεία που θα εγκρίνει ο Steve, αλλά πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι θα δημιουργήσουμε μια κατάσταση όπου αυτό το πράγμα θα είναι επιτυχές με την πάροδο του χρόνου;
Η αίσθηση μου είναι ότι όταν ο Steve έφυγε (το 1986, αφού το διοικητικό συμβούλιο απέρριψε την προσφορά του να αντικαταστήσει τον Sculley ως CEO) δεν ήξερα ακόμα πολλά για υπολογιστές.
Η απόφασή μου ήταν πρώτα να διορθώσω την εταιρεία, αλλά δεν ήξερα πώς να διορθώσω τις εταιρείες και να την πάρω πίσω για να έχω ξανά επιτυχία.
Όλα όσα κάναμε τότε ήταν όλες οι ιδέες του. Κατάλαβα τη μεθοδολογία του. Δεν το αλλάξαμε ποτέ. Έτσι δεν δώσαμε άδεια για τα προϊόντα. Επικεντρωθήκαμε στον βιομηχανικό σχεδιασμό. Στην πραγματικότητα δημιουργήσαμε τη δική μας εσωτερική οργάνωση σχεδιασμού, την οποία έχουν μέχρι σήμερα. Αναπτύξαμε το PowerBook… Αναπτύξαμε το QuickTime. Όλα αυτά τα πράγματα χτίστηκαν γύρω από τη φιλοσοφία του Steve... allταν όλα σχετικά με τις πωλήσεις και το μάρκετινγκ και την εξέλιξη των προϊόντων.
Όλες οι ιδέες σχεδιασμού ήταν σαφώς του Steve. Αυτός που θα έπρεπε πραγματικά να του δοθεί η πίστωση για όλα αυτά τα πράγματα όσο ήμουν εκεί είναι πραγματικά ο Στιβ.
