Γιατί η Apple δεν είναι «Big Brother»

Η Apple το ξεκίνησε. Στο πιο διάσημο και ακριβό τηλεοπτικό διαφημιστικό μέχρι σήμερα, η εταιρεία έριξε το πρώτο "Big Brother" κατηγορία (για να μην αναφέρουμε ένα γιγαντιαίο σφυρί) στην IBM και στον συμβατό κόσμο με IBM, όπως ονομάστηκε στο χρόνος.

Σε το εμπορικό, σε σκηνοθεσία Ridley Scott, μια ελκυστική ξανθιά κοπέλα της δεκαετίας του '80 που φορούσε σορτς Hooters, ένα μπλουζάκι Mac και τις κάλτσες μέχρι τον αστράγαλο που φορούσαν οι άνθρωποι τότε με το «τζόκινγκ». παπούτσια »καπνίζει μια γκάμα γκαζόν σε ένα all-out σπριντ για το πιο καταθλιπτικό cineplex ποτέ όπου εξαπολύει το σφυρί της στην οθόνη με ίσα μέρη αγριότητας και θηλυκότητα.

Έκτοτε, διάφορες άλλες εταιρείες τεχνολογίας κατηγορούν η μία την άλλη ότι είναι «Μεγάλος Αδελφός» και η Apple είναι συχνά αυτή που κατηγορείται.

Πιο πρόσφατα (δηλ. Πιθανώς την ερχόμενη Κυριακή του Super Bowl), η Motorola θα κατηγορήσει ουσιαστικά την Apple ότι είναι ο Big Brother αυτό το διαφημιστικό.

Το πρόβλημα με όλες αυτές τις κατηγορίες του «Μεγάλου Αδελφού» είναι ότι βασίζονται πάντα σε ατημέλητη, βρώμικη σκέψη - συμπεριλαμβανομένης της αρχικής διαφήμισης της Apple, η οποία δεν φαινόταν να έχει κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό της σχετικά με το πώς η IBM έμοιαζε με τον Big Brother, ακριβώς.

(Σημειώστε ότι τουλάχιστον ένας από τους δημιουργούς διαφημίσεων λέει ότι η αρχική διαφήμιση της Apple «1984» δεν απευθυνόταν στην IBM, αλλά ο Steve Jobs, ο οποίος παρήγγειλε και ενέκρινε τη διαφήμιση, είπε συγκεκριμένα ότι Η IBM ήταν ο «Μεγάλος Αδελφός» στη διαφήμιση.)

Ομοίως, οι εταιρείες (και οι συγγραφείς) που συγκρίνουν την Apple με τον «Μεγάλο Αδελφό» είναι εξίσου ένοχοι για μπερδεμένες σκέψεις.

Σε γενικές γραμμές, η Apple υποτίθεται ότι είναι σαν τον "Big Brother" επειδή η εταιρεία λογοκρίνει το κατάστημα εφαρμογών της ή επειδή το κάνει ευνοεί μια «κλειστή» ή «ολοκληρωμένη» πλατφόρμα υλικού-λογισμικού έναντι της πιο «ανοιχτής» ή «κατακερματισμένης» Google πλησιάζω.

Δεν πειράζει ότι ολόκληρο το ανοιχτό-κλειστό είναι ένα καραμπόλα. Όπως έχω υποστήριξε στο παρελθόν, όλες οι εταιρείες είναι «κλειστές» σχετικά με την «μυστική σάλτσα» που κερδίζει χρήματα, συμπεριλαμβανομένης και ιδιαίτερα της Google.

Το ερώτημα είναι: Ο έλεγχος ενός οικοσυστήματος λογισμικού ή η απαγόρευση εφαρμογών που εμφανίζουν θηλές καθιστούν την Apple σαν «Big Brother»;

Η αναφορά, φυσικά, προέρχεται από τα λαμπρά μυθιστορήματα του Τζορτζ Όργουελ, Μητέρα-Όλων των Δυστοπικών, Δεκαεννέα ογδόντα τέσσερα.

Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο ή, αν το έχουν, δεν το θυμούνται. Η δημοφιλής κουλτούρα φέρνει μια αμυδρή ηχώ του μυθιστορήματος με τη μορφή αρκετών κενών πολιτιστικών κλισέ-ένα από αυτά είναι η ιδέα του «Μεγάλου Αδελφού», ως πανταχού, εξουσιαστικού δικτάτορα.

Το να αποκαλείς την Apple «Big Brother» σημαίνει ότι το πρόβλημα με τη ζωή στο Airstrip One ήταν εκεί δεν ήταν αρκετό γυμνό ή ότι έπρεπε να λάβετε άδεια από το Υπουργείο Αλήθειας για να διανείμετε τη δική σας εφαρμογή

Λυπάμαι, αλλά η αναλογία είναι ηλίθια.

Αυτό που έκανε τον κόσμο Δεκαεννέα ογδόντα τέσσερα ήταν τόσο φρικτή η πλήρης υποταγή του εαυτού στην κατάσταση - όχι μόνο οι πράξεις, αλλά οι σκέψεις. Η επεμβατική παρακολούθηση και ο έλεγχος της σκέψης, που επιβάλλονται από βασανιστήρια και εκτελέσεις για εγκλήματα σκέψης, ήταν αυτό που αντιπροσωπεύει ο «Μεγάλος Αδελφός», όχι γενικός «έλεγχος» ή λογοκρισία. Επιπλέον, δεν μπορούσες να φύγεις. Δεν υπήρχε καμία εναλλακτική λύση, καμία ατομική επιλογή σχετικά με τη συμμετοχή ή την εξαίρεση.

Φυσικά, καμία εταιρεία τεχνολογίας δεν μπορεί να συγκριθεί με το "Big Brother" με αυτό το πρότυπο. Αλλά από όλες τις εταιρείες που κατηγορούνται συνήθως, η Apple είναι μακράν το λιγότερο σαν "Big Brother". Ιδού γιατί.

Είναι ένα gadget μέρος του συστήματος ή ο χρήστης;

Ένα συνδεδεμένο gadget - τηλέφωνο, tablet, φορητός υπολογιστής - χρησιμεύει ως η διασύνδεση μεταξύ του "συστήματος" (Διαδίκτυο, δίκτυο, εταιρεία κ.λπ.) και του ατόμου. Και το gadget είναι μέρος είτε του "συστήματος" είτε μέρος του ατόμου, ανάλογα με την προοπτική σας.

Η συμβατική επιχειρηματική ή επιχειρηματική άποψη του gadget είναι ότι είναι μέρος του συστήματος. Στην ιδανική περίπτωση, ένας τέτοιος εξοπλισμός πρέπει να προμηθεύεται και να παρέχεται από το τμήμα πληροφορικής και να ενσωματώνεται στις πολιτικές ασφάλειας της εταιρείας και τα παρόμοια. Ο χρήστης-υπάλληλος προχωρά στον εξοπλισμό που ανήκει στην εταιρεία και τον διαχειρίζεται και τον χρησιμοποιεί όπως κάνει με τη μηχανή αντιγραφής. Η εταιρεία το επιλέγει και ο χρήστης δεν έχει λόγο σε αυτήν την επιλογή. Οι λειτουργίες της επιχείρησης αφορούν κυρίως τον αποκλεισμό των χρηστών και την αποτροπή της πρόσβασής τους σε λάθος δεδομένα ή τη διάσπαση κάτι.

Η άποψη του καταναλωτή για το gadget είναι ότι είναι μέρος του ανθρώπου - μια προσθετική συσκευή στην ίδια κατηγορία με τα γυαλιά ή τα παπούτσια ή ένα ρολόι χειρός ή ένα φλιτζάνι καφέ, που ενισχύει τις ανθρώπινες δυνατότητες. Το gadget επιλέγεται με βάση τις ανάγκες, τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες των χρηστών και όχι αυτές της εταιρείας.

Εάν γευματίζετε και σκεφτείτε μια καλή ιδέα για την επερχόμενη παρουσίασή σας, μπορείτε να το σημειώσετε σε μια πετσέτα και να το βάλετε στην τσέπη για να σας βοηθήσει να θυμηθείτε την ιδέα αργότερα. Or μπορείτε να τραβήξετε μια συσκευή εγγραφής φωνής που σας έδωσε ο σύζυγός σας για τα Χριστούγεννα και να κάνετε μια φωνητική σημείωση. Or μπορεί να γράψετε στην παλάμη σας, όπως κάνει η Σάρα Πέιλιν. Αυτά τα μέσα καταγραφής δεδομένων είναι δικά σας, όχι της εταιρείας. Είναι επιλογή σας για χρήση και παραμένουν υπό τον έλεγχό σας. Ενισχύουν την προσωπική σας μνήμη και δεν αποτελούν μέρος του «συστήματος». Η εταιρεία δεν μπορεί να σας πει να τα χρησιμοποιήσετε ή να μην τα χρησιμοποιήσετε και δεν μπορεί να σας τα πάρει νόμιμα. Η προβολή καταναλωτή τοποθετεί τα gadget στην ίδια κατηγορία.

Όποτε βλέπετε εταιρείες όπως η Microsoft να υποστηρίζουν, όπως έκανε πρόσφατα ο CEO Steve Ballmer, ότι τα Windows 7 είναι ένα ανώτερο επιχειρησιακό λειτουργικό σύστημα για tablet από το iPad iOS, βασίζει τον ισχυρισμό του στο gadget-είναι-μέρος-του-μηχανήματος νοοτροπία.

Το να κάνετε μια συσκευή φιλική προς τις επιχειρήσεις σημαίνει να αποδυναμώνετε τη σύνδεση μεταξύ της συσκευής και του χρήστη και να ενισχύετε τη σύνδεση μεταξύ της συσκευής και του συστήματος. Η προετοιμασία μιας επιχείρησης συσκευών είναι να την κλειδώσετε και να επιτρέψετε στην εταιρεία να ελέγχει και να λογοκρίνει την προστασία του οργανισμού. Όλες οι επιχειρήσεις που σκέφτονται για gadget είναι να υποτάσσουν τις επιθυμίες και τα ενδιαφέροντα του ατόμου άτομα τόσο εντός όσο και εκτός της εταιρείας για τα συμφέροντα της εταιρείας και των μετόχων της ή ιδιοκτήτες.

Η άποψη της Apple είναι ότι ένα gadget είναι "ένα ποδήλατο για το μυαλό μας. » Για την επιχειρησιακή νοοτροπία, μια συσκευή μπορεί να είναι ή όχι ποδήλατο, αλλά σίγουρα δεν είναι για το μυαλό των εργαζομένων. Είναι για την ουσία της εταιρείας.

Εάν θεωρείτε ότι το τηλέφωνο, το tablet ή το φορητό υπολογιστή σας είναι μέρος του εαυτού σας, ότι είναι μέρος του μυαλού σας, ένας προσθετικός επιταχυντής, εξωτερική μνήμη και επεξεργασία για τις δικές σας σκέψεις, τότε η επιχειρησιακή νοοτροπία της ιδιοκτησίας και του ελέγχου συσκευών είναι μια Orwellian προσπάθεια να κατέχετε και να ελέγχετε μέρος του μυαλού σας. Το εξωτερικό σας μυαλό είναι να υποτάσσεται στις ανάγκες και τους στόχους του οργανισμού.

Και με αυτό το μέτρο η Apple είναι η λιγότερο «Big Brother» οργάνωση από όλες τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας. Σε αντίθεση με τη Microsoft ή τη Google-ή, για το θέμα αυτό, την HP, την Dell, την Acer, τη Samsung ή οποιαδήποτε από τις άλλες-η Apple δεν δείχνει σχεδόν κανένα ενδιαφέρον να τοποθετήσει συσκευές Apple σε εταιρικό back-end Matrix. Για την Apple, το iPhone, το iPad ή το MacBook είναι μέρος του χρήστη, που θα χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των ανθρώπινων δυνατοτήτων των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν. (Αυτό ισχύει και για τα καταναλωτικά προϊόντα της Microsoft ή της Google, παρεμπιπτόντως.)

Ας το δούμε αλλιώς. Τόσο η Apple όσο και κάθε ποικιλία κήπων μεγάλης εταιρείας ελέγχουν πληροφορίες και λογοκρίνουν. Θα μπορούσατε να υποστηρίξετε ότι η Apple ελέγχει και λογοκρίνει προκειμένου να διατηρήσει τα πρότυπα για την ποιότητα της εμπειρίας των χρηστών - τουλάχιστον, αυτό ισχυρίζονται. Οι εταιρείες, από την άλλη πλευρά, ελέγχουν και λογοκρίνουν κυρίως προς το συμφέρον του οργανισμού, όχι των χρηστών ή των εργαζομένων, και δεν τους πειράζει να το λένε.

Αυτό που κάνει την Apple να μην είναι «Μεγάλος Αδελφός» είναι ότι η Apple έχει μια καταναλωτική άποψη για τον υπολογισμό των επιχειρήσεων. Η Apple θέλει οι εταιρικοί χρήστες να χρησιμοποιούν iPhone, iPad και MacBooks για εργασία, και πολλοί το κάνουν. Η διαφορά είναι ότι η Apple δεν σκύβει προς τα πίσω για να βελτιστοποιήσει αυτά τα gadget για τον έλεγχο της εταιρείας.

Το επιχειρησιακό όραμα της Apple, αν θέλετε να το ονομάσετε έτσι, είναι ότι οι χρήστες επιλέγουν και αγοράζουν Apple iPhone, iPad και MacBooks για να βελτιώσουν ολόκληρη τη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας. Το πας στη δουλειά. Το πας σπίτι. Το παίρνετε για διακοπές και το χρησιμοποιείτε για ό, τι σας αρέσει. Σε κάνει καλύτερο και πιο ευτυχισμένο υπάλληλο.

Δεν κρίνω εδώ. Ασφάλιση και έλεγχος συσκευών στο δίκτυο τι πρέπει και τι πρέπει να κάνει μια εταιρεία. Τίποτα λάθος με αυτό. Και η νοοτροπία «ποδηλάτου» της Apple σχετικά με τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης δεν είναι απαραίτητα η καλύτερη επιλογή για τις εταιρείες.

Η άποψή μου είναι ότι η κατηγορία «Big Brother» είναι πιο ακριβής σε εταιρείες που βελτιστοποιούν τα προϊόντα τους για την υποταγή των συμφερόντων του χρήστη την εταιρεία, που κατασκευάζει προϊόντα που θα επιλέγονται από εταιρείες και όχι από χρήστες, και θεωρούνται ότι αποτελούν μέρος ή ανήκουν στην εταιρεία και όχι χρήστης.

Με αυτά τα πρότυπα, η Apple είναι μία από τις λιγότερο «Big Brother» εταιρείες στον κλάδο.