Ο Στιβ Τζομπς τον Ιανουάριο του 2008. Εικόνα από Macinate. Creative Commons.
Μετά την αποχώρηση της Apple από το Macworld - και την προοπτική ότι ο Steve Jobs μπορεί να αποχωρήσει από την εταιρεία - πολλοί αναρωτιούνται αν η Apple θα επιβιώσει χωρίς αυτόν.
Η απάντηση είναι ναι, η Apple σίγουρα θα επιβιώσει χωρίς τον Steve Jobs. Μπορεί ακόμη και να ευδοκιμήσει.
Ακολουθούν τρεις λόγοι για τους οποίους, μετά το άλμα:
1. Η Apple επέζησε χωρίς δουλειά στο παρελθόν
Weμασταν εδώ πριν. Το 1985, ο Τζομπς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Apple αφού έχασε τη μάχη της αίθουσας συνεδριάσεων για την εταιρεία με τον CEO John Sculley.
Ο Sculley ήταν διευθύνων σύμβουλος της Apple για τα 10 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έγινε ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές υπολογιστών στον κόσμο και είδε τα έσοδά του να αυξάνονται δέκα φορές-από 1 δισεκατομμύριο ετήσια έσοδα σε 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Φυσικά, όλα πήγαν νότια μετά από αυτό και η Apple θα μπορούσε εύκολα να είχε χρεοκοπήσει αν ο Jobs δεν επέστρεφε για να το σώσει (και να το οδηγήσει σε πολύ μεγαλύτερη επιτυχία.)
Φυσικά, ολόκληρη η βιομηχανία υπολογιστών μπορεί να είναι πολύ διαφορετική σήμερα αν ο Τζομπς παρέμενε το ’85, αλλά η ουσία είναι ότι η ιστορία μας δείχνει ότι η Apple ευδοκίμησε τη δεκαετία μετά τον Jobs και πιθανότατα θα το κάνει πάλι.
2. Η ρουτίνα του χάρισμα
Το πιο σημαντικό, αυτή τη φορά ο Jobs έχει μετατρέψει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του σε επιχειρηματικές διαδικασίες στην Apple. Ονομάζεται «ρουτίναρισμα του χάρισμα», ένας όρος που επινοήθηκε από τον κοινωνιολόγο Max Weber.
Στις εταιρείες, η ρουτίνα του χάρισμα είναι η διαδικασία μετατροπής των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας ενός χαρισματικού ηγέτη σε επιχειρηματικές διαδικασίες.
Ο συνιδρυτής της Intel, Robert Noyce, για παράδειγμα, ήταν ένας εξαιρετικά συνεργάσιμος και δημοκρατικός ηγέτης - δύο χαρακτηριστικά στενά συνδεδεμένη με την κουλτούρα της Sematech, η κοινοπραξία ημιαγωγών Noyce οδήγησε μετά τη συνταξιοδότησή της Intel.
Η εξαιρετικά συνεργατική κουλτούρα της Sematech ήταν άμεση συνέπεια της συνεργατικής ηγεσίας του Noyce, σύμφωνα με τη διοίκηση εμπειρογνώμονες J Beyer & L Browning, οι οποίοι μελέτησαν από κοντά την κοινοπραξία για να δημιουργήσουν μια ευρέως παρατιθέμενη μελέτη περίπτωσης σχετικά με τη δρομολόγηση χάρισμα. (Μετασχηματισμός μιας βιομηχανίας σε κρίση: Χάρισμα, ρουτίνα και υποστηρικτική πολιτιστική ηγεσία. Τριμηνιαία ηγεσία, 1999.)
Το πιο σημαντικό, ο συνεργατικός πολιτισμός επιβίωσε καλά μετά τον πρόωρο θάνατο του Noyce, επειδή είχε εδραιωθεί τόσο πολύ στην κουλτούρα του οργανισμού. Οι «συνεργατικές και δημοκρατικές πρακτικές επιβιώνουν από το θάνατο του Noyce και εξακολουθούν να υπάρχουν», έγραψαν οι Beyer και Browning.
Οι Beyer και Browning κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εάν τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη γίνουν ρουτίνα, επιβιώνουν ως παραδόσεις της εταιρείας. Εμπλέκονται τόσο βαθιά, που χαρακτηρίζουν τον τρόπο με τον οποίο μια επιχείρηση δραστηριοποιείται.
Στην Apple, τα χαρακτηριστικά του Jobs - η εμμονή, η εστίαση και το πάθος του για καινοτομία - έχουν μετατραπεί διακριτές διαδικασίες που θα διασφαλίσουν ότι η Apple προσφέρει μια σταθερή ροή επιτυχημένων προϊόντων - με ή χωρίς αυτόν.
Η τελειομανία του Τζομπς, για παράδειγμα, δημιούργησε ένα σύστημα στην Apple για την εξαντλητική διαμόρφωση όλων των πρωτοτύπων της εταιρείας - από καταστήματα λιανικής έως νέα προϊόντα όπως το iPhone.
Εκεί που κάποτε ο Τζομπς έριχνε την υποτυπώδη δουλειά στα πρόσωπα των ανθρώπων και την αποκαλούσε «σκατά» μέχρι να τελειώσει σωστά, το προσωπικό της Apple δημιουργεί και δοκιμάζει νέα προϊόντα ξανά και ξανά μέχρι να φτάσουν στο υψηλό του Jobs πρότυπα.
Προϊόντα όπως το iPhone δεν προέρχονται πλήρως από τη φαντασία του Jobs. Αντιθέτως, «ανακαλύπτονται» μέσω της δημιουργίας εκατοντάδων πρωτοτύπων, τα οποία εξευγενίζονται, επεξεργάζονται και συχνά αναδιαμορφώνονται. Πολλά προϊόντα είναι πρωτότυπα εκατοντάδες φορές και συχνά ξεκινούν από την αρχή. Είναι η τελειομανία ενός ανθρώπου που καθιερώθηκε ως διαδικασία δημιουργίας πρωτοτύπων σε όλη την εταιρεία.
Ο Τζομπς έχει τη συμβολή του, φυσικά, αλλά και οι μηχανικοί, οι σχεδιαστές και οι προγραμματιστές του. Δεν εξαρτάται μόνο από τον Τζομπς και είναι δυνατόν να φανταστούμε ότι η διαδικασία λειτουργεί καλά χωρίς αυτόν.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα ετών που ήταν στο τιμόνι, τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Jobs έχουν ριζώσει τόσο πολύ στην Apple, την εταιρεία θα συνεχίσει να αποδίδει καλά σχεδιασμένα προϊόντα, απλές διεπαφές χρήστη και μια επιχειρηματική κουλτούρα εστιασμένη στον πελάτη εμπειρία.
Αυτό είναι το εστίαση του βιβλίου μουφυσικά, αλλά άλλοι κατέληξαν πρόσφατα στο ίδιο συμπέρασμα.
«Το πνεύμα του Steve Jobs έχει θεσμοθετηθεί» γράφει το AppleInsider, αναφέροντας ένα σημείωμα επενδυτή από τον αναλυτή της Kaufman Brothers Shaw Wu. Σύμφωνα με τον Wu, το πνεύμα και η ώθηση του Jobs έχουν ενσταλαχθεί σε χιλιάδες υπαλλήλους της Apple, ειδικά στην εκτελεστική ομάδα.
«Πιστεύουμε ότι η Apple σήμερα έχει έναν βαθύ πάγκο και η κουλτούρα της καινοτομίας και της εκτέλεσης ή του« πνεύματος »έχει θεσμοθετηθεί λίγο πολύ», έγραψε.
Ο αναλυτής Piper Jaffray Gene Munster έκανε ουσιαστικά το ίδιο σημείο σχετικά με την εκτελεστική ομάδα της Apple σε ένα ερευνητικό σημείωμα στα μέσα Δεκεμβρίου.
3. Pixar
Η καλύτερη απόδειξη ότι η Apple θα είναι καλά είναι η άλλη εταιρεία του Jobs, η Pixar (τώρα ανήκει στην Disney). Τόσο η Apple όσο και η Pixar βασίζονται στην ίδια δημιουργική διαδικασία "δημιουργήστε και δοκιμάστε" που επιτρέπει την ανακάλυψη προϊόντων κατά τη διαδικασία της πρωτοτυπίας.
Ο Jobs δεν διαχειρίστηκε ποτέ την Pixar με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίζεται την Apple, ήταν σχεδόν ο απών ιδιοκτήτης. Αλλά η Pixar έχει δημιουργήσει το ένα μεγάλο άλμπουμ μετά το άλλο, και αυτό έγινε χωρίς τον Jobs να επιβλέπει τη διαδικασία.
Παρ 'όλα αυτά, η Apple χωρίς Jobs δεν θα ήταν η ίδια. Η πιο προφανής διαφορά είναι το χάρισμα του άντρα. Η εταιρεία δεν θα ήταν τόσο κουλ και το Macworld δεν θα ήταν το ίδιο. Αλλά η Apple θα επιβιώσει.
