Αν και η ανακοίνωση του iPad της Apple συνάντησε το τυπικό μείγμα υπερβολικών επαίνων και υπερβολικών κριτικών (κανείς δεν μπορεί να μιλήσει λογικά σχετικά), υπήρξε μια σταθερή καταγγελία που οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι είναι έγκυρη: μια συσκευή τόσο ισχυρή θα πρέπει να μπορεί να έχει κάποια μορφή πολλαπλών εργασιών. Νομίζω όμως ότι έχω την απάντηση.
Πάρα πολλές εφαρμογές εξαρτώνται η μια από την άλλη
Μην με παρεξηγείτε - είναι απολύτως λογικό το iPad να λειτουργεί διαφορετικά από έναν συμβατικό υπολογιστή. Το να κάνετε εφαρμογές αποκλειστικά σε πλήρη οθόνη είναι πολύ πιο κατάλληλο για ένα άγγιγμα από το να χρησιμοποιείτε επικαλυπτόμενα παράθυρα με δυνατότητα αλλαγής μεγέθους. Αλλά αυτή η προσέγγιση μεμονωμένων εργασιών στον υπολογισμό έχει σοβαρούς περιορισμούς. Εξετάστε τις σελίδες της Apple για iPad. Αν και μοιάζουν με προγράμματα που λειτουργούν σε απόλυτη απομόνωση, πραγματικά δεν το κάνουν. Καθώς γράφετε ένα άρθρο, θα βρείτε συχνά την ανάγκη να πάτε στο διαδίκτυο για να ελέγξετε τα γεγονότα, να κατεβάσετε νέες φωτογραφίες και, στη συνέχεια, να επιστρέψετε στο γράψιμο. Το ίδιο ισχύει και για το Keynote. Ακόμη και το τρέχον iPhone είναι έτσι, γι 'αυτό οι εφαρμογές Twitter συνήθως έχουν ενσωματωμένα προγράμματα περιήγησης για ανάγνωση συνδέσμων.
Εκτός από εφαρμογές που έχουν αλληλεξαρτήσεις (όπως κάθε εφαρμογή δημιουργικότητας και Safari), υπάρχουν εφαρμογές που δεν έχουν νόημα να εκτελούνται μόνο από μόνες τους. Είναι για καλό λόγο ότι η Apple επιτρέπει στην εφαρμογή iPod να τρέχει στο παρασκήνιο του iPhone μου - ουσιαστικά δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιήσω ενεργά την εφαρμογή εκτός από την επιλογή ενός τραγουδιού. Διαφορετικά, απλώς παίζει τη μουσική μου ενώ είτε χρησιμοποιώ άλλη εφαρμογή είτε έχω το τηλέφωνό μου στην τσέπη μου. Είναι γελοίο που δεν μπορώ να κάνω το ίδιο για την Πανδώρα ή το Last.fm. Ομοίως, δεν υπάρχει κανένας λόγος που το Skype πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί όταν πατάω το κουμπί αρχικής οθόνης - η Apple καθιστά τη δυνατότητα χρήσης του τηλεφώνου σας ενώ κάνει μια κλήση ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα του iPhone.
Ταυτόχρονα, η Apple έχει απόλυτο δίκιο ότι το παραδοσιακό multitasking στα smartphone είναι καταστροφή. Δεν υπάρχει πιο γρήγορος τρόπος για να μειώσετε τη διάρκεια ζωής και την απόδοση της μπαταρίας από το να εκτελείτε τέσσερις ή πέντε εφαρμογές ταυτόχρονα σε ένα Droid. Ποια είναι λοιπόν η απάντηση; Ξεχάστε τις εφαρμογές και ασχοληθείτε σοβαρά με την παροχή υπηρεσιών σε επίπεδο συστήματος.
Οι υπηρεσίες μπορεί να είναι πανταχού παρούσες, ισχυρές και ελαφριές
Η απάντηση για το iPad δεν είναι ούτε πλήρες multitasking ούτε καθόλου multitasking. Η απάντηση είναι να ταξινομήσουμε ένα συγκεκριμένο είδος εφαρμογής ως α Υπηρεσία που μπορεί να κληθεί από οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή. Το Mac OS X το κάνει αυτό με περιορισμένο αποτέλεσμα (φαίνεται παραπάνω), το NeXTStep το έκανε καλύτερα, αλλά η ουσία είναι μια συμφραζόμενη, χρήσιμη λειτουργία που δεν περιλαμβάνεται στην κύρια εφαρμογή. Φανταστείτε ότι οι εφαρμογές πρωτογενούς χρήσης (σκεφτείτε το επίπεδο iWork) έχουν σχεδιαστεί με ένα κουμπί με την ένδειξη "Υπηρεσίες" που μπορεί να πατήσει το οποίο εμφανίζει ένα παράθυρο με όλα τα διαθέσιμα προγράμματα και εργασίες που μπορούν να εκτελεστούν παράλληλα με το. Στη συνέχεια, θα υλοποιήσει αυτήν την υπηρεσία ως Widget στο πλάι της οθόνης, έως δύο τη φορά. (Μπορείτε να φανταστείτε το iPhone Safari και την Πανδώρα και τα δύο ταυτόχρονα, για παράδειγμα). Για να αλλάξετε τη λίστα, κρατήστε πατημένο το κουμπί αρχικής σελίδας για να εμφανίσετε τα κοντινά πλαίσια στην επάνω αριστερή γωνία.
Βασικά, θα επέτρεπε σε μια εργασία να αισθάνεται σαν πολλαπλή εργασία ενώ είναι σημαντικά πιο κομψή από μια συμβατική προσέγγιση πολλαπλών εργασιών. Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα σενάριο στο οποίο θα έπρεπε να έχω ταυτόχρονα ανοιχτή την έκδοση πλήρους οθόνης των Σελίδων και την έκδοση πλήρους οθόνης της εφαρμογής Ημερολόγιο. Μπορώ να σκεφτώ δεκάδες στα οποία θα χρειαζόμουν πλήρεις σελίδες και ημερολόγιο μεγέθους widget.
Τι νομίζετε; Θα ικανοποιούσε αυτό τις περισσότερες ανάγκες iPad για πολλαπλές εργασίες;
