Πώς έγινε το Mac OS X [Αποκλειστική ιστορία 10ης επετείου]

Το Mac OS X γιορτάζει σήμερα τα δέκα του γενέθλια. Το πρωτοποριακό λειτουργικό σύστημα παρουσιάστηκε στο κοινό στις 24 Μαρτίου 2001. Το Mac OS X βοήθησε να αντιστραφεί η περιουσία της Apple στην αγορά επιτραπέζιων υπολογιστών και έχει στηρίξει πολλές από τις μεταγενέστερες επιτυχίες της Apple. Το πιο σημαντικό, γεννήθηκε το iOS, το οποίο τρέχει τα σημερινά iPad και iPhone.

Παρακάτω είναι η ιστορία του πώς προέκυψε το περιβάλλον παιχνιδιού που άλλαζε το OS X. Η ιστορία δίνει μια εικόνα για την εταιρική δημιουργικότητα στην Apple. Η διεπαφή του OS X ξεκίνησε ως παράπλευρο έργο. Αλλά μόλις ο Steve Jobs το πήρε καλά, έγινε γρήγορα. Οι Jobs συμμετείχαν στενά στην ανάπτυξή του - μια τρομακτική προοπτική για τους προγραμματιστές που εργάζονται σε αυτό.

Αλλά ο αγώνας δεν ήταν μόνο στην ανάπτυξή του. Η Apple έπρεπε να αλλάξει τη μετάβαση από το παλιό Mac OS στο νέο, διαφορετικά θα μπορούσε να έχει βυθίσει την εταιρεία. Μαντέψτε ποιος σύμμαχος ήταν καθοριστικός για τη μετάβαση - ο παλιός εχθρός της Apple, η Microsoft.

Με την κυκλοφορία του OS X, ο Jobs πήρε τελικά τον τίτλο του μόνιμου CEO της Apple. Πριν από αυτό ήταν προσωρινός διευθύνων σύμβουλος, ή iCEO, και το OS X ήταν το τελευταίο σημαντικό μέρος της εταιρείας που έπρεπε να διορθώσει.

Αυτή η ανάρτηση περιέχει συνδέσμους συνεργατών. Cult of Mac ενδέχεται να κερδίσετε μια προμήθεια όταν χρησιμοποιείτε τους συνδέσμους μας για να αγοράσετε αντικείμενα.

«Κάναμε τα κουμπιά στην οθόνη να φαίνονται τόσο καλά που θέλετε να τα γλείψετε». - Steve Jobs, στη διεπαφή χρήστη του Mac OS X, στο Τύχη, 24 Ιανουαρίου 2000

Πριν επιστρέψει ο Steve Jobs στην Apple, η εταιρεία είχε περάσει αρκετά χρόνια άκαρπα προσπαθώντας να αναπτύξει μια σύγχρονη έκδοση του λειτουργικού συστήματος Macintosh. Από το ντεμπούτο του το 1984, το παλιό Mac OS είχε μετατραπεί σε ένα φουσκωμένο, ασταθές συνονθύλευμα κώδικα. Είχε γίνει εφιάλτης η συντήρηση και η αναβάθμιση. Για τους χρήστες, σήμαινε συνεχή συντριβή, πάγωμα και επανεκκίνηση - και πολλά χαμένα δεδομένα, απογοήτευση και οργή.

Επειδή μεγάλα τμήματα του Mac OS εξακολουθούσαν να βασίζονται σε παλιό τρελό κώδικα, η Apple αποφάσισε ότι έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή.

Το 1994, οι προγραμματιστές ξεκίνησαν μια βασική επανεγγραφή του λειτουργικού συστήματος, με την κωδική ονομασία Copland, από το διάσημο Αμερικανό συνθέτη. Αλλά μετά από δύο χρόνια προσπάθειας, έγινε φανερό ότι το έργο ήταν μια τεράστια προσπάθεια και δεν θα τελειώσει ποτέ. Η εκτελεστική ομάδα της Apple τότε αποφάσισε ότι θα ήταν ευκολότερο (και σοφότερο) να αγοράσετε ένα λειτουργικό σύστημα επόμενης γενιάς από άλλη εταιρεία παρά να αναπτύξετε ένα ίδιο. Η αναζήτηση τελικά οδήγησε στην αγορά του NeXT του Steve Jobs.

Η Apple ενδιαφέρθηκε για το NeXTstep, ένα εκπληκτικά εξελιγμένο και εξελιγμένο λειτουργικό σύστημα που είχε αναπτύξει ο Jobs κατά τη διάρκεια των ερημικών του χρόνων μακριά από την Apple. Το NeXTstep είχε όλα όσα έλειπε από το παλιό Mac OS. Fastταν γρήγορο, σταθερό και σχεδόν αδιάβροχο. Είχε σύγχρονα χαρακτηριστικά δικτύωσης - απαραίτητα στην εποχή του Διαδικτύου - και μια αρθρωτή αρχιτεκτονική που τροποποιήθηκε και αναβαθμίστηκε εύκολα. Έρχεται επίσης με μια συλλογή από εξαιρετικά εργαλεία προγραμματισμού, γεγονός που διευκόλυνε πολύ τους προγραμματιστές λογισμικού να γράψουν προγράμματα γι 'αυτό.

Τα εργαλεία προγραμματισμού είναι ένα τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στον κλάδο της τεχνολογίας. Οι πλατφόρμες υπολογιστών είναι καταδικασμένες αν δεν μπορούν να προσελκύσουν ταλαντούχους προγραμματιστές για να δημιουργήσουν εφαρμογές γι 'αυτές, όπως και οι κονσόλες παιχνιδιών είναι καταδικασμένες αν δεν μπορούν να προσελκύσουν υπέροχα παιχνίδια. Από το Mac έως τον Palm Pilot και το Xbox, η επιτυχία μιας πλατφόρμας καθορίζεται κυρίως από το λογισμικό που μπορεί να τρέξει σε αυτήν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή είναι η λεγόμενη εφαρμογή δολοφόνων-ένα απαραίτητο κομμάτι λογισμικού που εγγυάται την επιτυχία της πλατφόρμας, όπως το Office στα Windows ή το παιχνίδι Halo στο Xbox.

Τι έπεται?

Μετά την αγορά του NeXT, η Apple έπρεπε να καταλάβει πώς να μετατρέψει το NeXTstep σε λειτουργικό σύστημα Macintosh. Αρχικά, η δουλειά φαινόταν τόσο μεγάλη που οι προγραμματιστές της Apple αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν την παλιά διεπαφή στο Mac OS 8 και να προσπαθήσουν να την εμβολιάσουν πάνω από τη βάση κώδικα NeXTstep. Σύμφωνα με τον Cordell Ratzlaff, τον διευθυντή που είχε επιφορτιστεί με την επίβλεψη της εργασίας, το μόσχευμα διεπαφής δεν φαινόταν ότι θα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση. «Αναθέσαμε έναν σχεδιαστή στο OS X», θυμάται. «Η δουλειά του ήταν αρκετά βαρετή: κάνε τα νέα να μοιάζουν με τα παλιά».

Αλλά ο Ratzlaff θεώρησε ότι ήταν ντροπή να βάλουμε μια άσχημη πρόσοψη σε ένα τόσο κομψό σύστημα και σύντομα είχε σχεδιαστές να δημιουργούν μακέτες νέων σχεδίων διεπαφής. Μου είπε ότι τα mockups σχεδιάστηκαν για να επιδεικνύουν πολλές από τις προηγμένες τεχνολογίες κάτω από την κουκούλα του NeXTstep - ειδικά τα ισχυρά γραφικά και τις δυνατότητες κινούμενων σχεδίων του.

Ratzlaff, ένας ήπιος σχεδιαστής στο Kapitall, εργάστηκε στην Apple για εννέα χρόνια. Ξεκινώντας ως σχεδιαστής, ανέβηκε στις τάξεις για να ηγηθεί της ομάδας ανθρώπινων διεπαφών για Mac OS. Σε αυτόν τον ρόλο, ήταν υπεύθυνος για την εμφάνιση και την αίσθηση των λειτουργικών συστημάτων της Apple από το Mac OS 8 μέχρι την πρώτη κυκλοφορία του OS X.

Οι διεπαφές αυτές τις μέρες είναι πολύχρωμες και δυναμικές, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 1990, τόσο τα λειτουργικά συστήματα της Apple όσο και της Microsoft ήταν απλά και γκρι, με κουτιά με παράθυρα, αιχμηρές γωνίες και πολλές λοξοτομίες. Στη συνέχεια, η Apple κυκλοφόρησε με το iMac σε σχήμα δακρύων, έναν υπολογιστή με διαφανές πλαστικό περίβλημα και καμπύλες οργανικές γραμμές. Asταν μια μεγάλη έμπνευση για τον Ratzlaff και τους συναδέλφους του. Σύντομα είχαν μακέτες πολύχρωμων, ευάερων διεπαφών με διαφανή μενού, μαλακές άκρες και στρογγυλά, οργανικά κουμπιά.

Το αφεντικό του Ratzlaff, Bertrand Serlet, ο οποίος μόλις παραιτήθηκε από τον ανώτερο αντιπρόεδρο της Apple για τη μηχανική λογισμικού, θαύμασε τις μακέτες, αλλά κατέστησε σαφές ότι δεν υπήρχε ούτε ο χρόνος ούτε οι πόροι για την εφαρμογή τους. Ο μόνος σχεδιαστής του OS X συνέχισε να εμβολιάζει την παλιά διεπαφή Mac στο NeXTstep.

Μετά από αρκετούς μήνες εργασίας, η Apple πραγματοποίησε ένα off-site για όλες τις ομάδες μηχανικών που εργάζονται στο OS X για να συγκεντρώσουν μια αναφορά κατάστασης. Ο Ratzlaff κλήθηκε να δείξει τις μακέτες του, κυρίως μόνο για κλωτσιές. Η ομιλία του θα ήταν ελαφριά ανακούφιση στο τέλος μιας μακράς, σκληρής εβδομάδας. Ορίστηκε ως ο τελευταίος ομιλητής την τελευταία ημέρα. Heλπιζε όμως κρυφά ότι θα υπήρχε υποστήριξη για τα νέα σχέδια και θα υλοποιούνταν, αν και δεν βαθμολόγησε τις πιθανότητές του. Καθώς η διήμερη εκδήλωση τελείωνε, έγινε όλο και πιο ξεκάθαρο τι ήταν ένα τεράστιο έργο OS X. Όλοι αναρωτιόντουσαν πώς θα γινόταν ποτέ. "Και μετά εδώ στο τέλος, εδώ λέω:" Ω, και εδώ είναι μια νέα διεπαφή χρήστη. Είναι ημιδιαφανές, υπάρχει κίνηση σε πραγματικό χρόνο και ένα πλήρες κανάλι άλφα », θυμάται ο Ratzlaff. «Υπήρχε κυριολεκτικά γέλιο στο δωμάτιο γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να ξανακάνουμε τη διεπαφή χρήστη. Wasμουν αρκετά καταθλιπτική μετά ».

Φωτογραφία: Apple

«Είσαι ένα σωρό ηλίθιοι»

Δύο εβδομάδες αργότερα ο Ratzlaff πήρε μια κλήση από τον βοηθό του Steve Jobs. Ο Τζομπς δεν είχε δει τις μακέτες στο off-site-δεν είχε παρακολουθήσει-αλλά τώρα ήθελε μια ματιά. Εκείνη την εποχή, ο Τζομπς συνέχιζε την έρευνά του για όλες τις ομάδες προϊόντων. Ο Ratzlaff και οι σχεδιαστές του κάθονταν σε μια αίθουσα συνεδριάσεων περιμένοντας τον Jobs, όταν μπήκε μέσα και αμέσως τους αποκάλεσε «ένα σωρό ερασιτέχνες».

«Είστε τα παιδιά που σχεδίασαν το Mac OS, σωστά;» τους ρώτησε. Έγνεψαν νευρικά ναι. «Λοιπόν, είστε ένα σωρό ηλίθιοι».

Ο Τζομπς ταρακούνησε όλα τα πράγματα που μισούσε στην παλιά διεπαφή Mac, η οποία ήταν σχεδόν τα πάντα. Ένα από τα πράγματα που μισούσε περισσότερο ήταν όλοι οι διαφορετικοί μηχανισμοί για το άνοιγμα παραθύρων και φακέλων. Υπήρχαν τουλάχιστον οκτώ διαφορετικοί τρόποι πρόσβασης σε φακέλους-από αναπτυσσόμενα μενού έως αναδυόμενα μενού, το DragStrip, το πρόγραμμα εκκίνησης και το Finder. "Το πρόβλημα ήταν ότι είχατε πάρα πολλά παράθυρα", είπε ο Ratzlaff. "Ο Steve ήθελε να απλοποιήσει τη διαχείριση παραθύρων." Επειδή ο Ratzlaff ήταν ο κύριος υπεύθυνος για αυτά τα χαρακτηριστικά, ξεκίνησε να νευριάσει για τη δουλειά του, αλλά μετά από είκοσι λεπτά μαρασμού της κριτικής, ο Ράτζλαφ συνειδητοποίησε ότι η θέση του ήταν πιθανώς ασφαλής. «Νομίζω ότι δεν πρόκειται να μας απολύσει, γιατί αυτό θα είχε συμβεί ήδη», είπε ο Ράτζλαφ.

Ο Jobs, ο Ratzlaff και οι σχεδιαστές συζήτησαν σε μια εις βάθος συζήτηση για το παλιό περιβάλλον εργασίας Mac και πώς θα μπορούσε να αναθεωρηθεί. Η ομάδα του Ratzlaff έδειξε στον Jobs τα μακέτα τους και η συνάντηση ολοκληρώθηκε καλά. «Πρωτότυπο αυτά τα πράγματα και δείξε τα σε μένα», τους διέταξε ο Τζομπς.

Η ομάδα σχεδιασμού δούλεψε για τρεις εβδομάδες, νύχτα και μέρα, δημιουργώντας πρωτότυπα εργασίας στη Macromedia Director, ένα εργαλείο συγγραφής πολυμέσων που χρησιμοποιείται συχνά για τον χλευασμό προσαρμοσμένων διεπαφών για λογισμικό ή ιστοσελίδες. «Γνωρίζαμε ότι οι δουλειές μας ήταν σε εξέλιξη, οπότε ανησυχούσαμε αρκετά», είπε. «Αυτός [ο Τζομπς] ήρθε στα γραφεία. Περάσαμε όλο το απόγευμα μαζί του. Τον ξεσήκωσε. Από εκείνο το σημείο και μετά, ήταν σαφές ότι επρόκειτο να υπάρξει μια νέα διεπαφή χρήστη για το OS X. "

Ο Τζομπς εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που είπε στον Ράτζλαφ: «Αυτή είναι η πρώτη απόδειξη τριψήφιας ευφυΐας στην Apple που έχω δει». Ο Ράτζλαφ πήρε με χαρά το κομπλιμέντο. Για τις θέσεις εργασίας, η αναγνώριση ότι έχετε IQ υψηλότερο από 100 είναι μια λαμπερή έγκριση. Βέβαιοι ότι οι δουλειές τους ήταν ασφαλείς, ο Ratzlaff και οι σχεδιαστές γιόρτασαν με μερικά έξι πακέτα μπύρας. Αλλά έγιναν νευρικοί όταν είδαν τον Jobs να επιστρέφει στο διάδρομο με τον Phil Schiller, επικεφαλής μάρκετινγκ της Apple. Ευτυχώς, ο Τζομπς ήταν ευχαριστημένος. Καθώς ο Τζομπς πλησίαζε, τον άκουσαν να λέει στον Σίλερ ενθουσιασμένος: «Πρέπει να το δεις αυτό».

"Από εκεί και πέρα ​​δεν είχαμε κανένα πρόβλημα", είπε ο Ratzlaff.

Καμία λεπτομέρεια πολύ μικρή

Για τους επόμενους δεκαοκτώ μήνες, η ομάδα του Ratzlaff είχε μια εβδομαδιαία συνάντηση με τον Jobs κατά τη διάρκεια της οποίας του έδειχναν τις τελευταίες μακέτες τους. Για κάθε στοιχείο της νέας διεπαφής - τα μενού, τους διαλόγους, τα κουμπιά επιλογής - ο Jobs ζήτησε αρκετές παραλλαγές, ώστε να μπορεί να επιλέξει τις καλύτερες. Όπως θα δούμε λεπτομερέστερα αργότερα, ο Jobs ζητά πάντα πολλαπλές εκδόσεις προϊόντων σε ανάπτυξη - τόσο υλικού όσο και λογισμικού. Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων με τον Ratzlaff, ο Jobs έδωσε πολλά σχόλια για τη βελτίωση των σχεδίων και μόνο όταν ήταν ικανοποιημένος θα μπορούσαν να επιλεγούν τα χαρακτηριστικά.

Τα μοντέλα της ομάδας σχεδιασμού, στο Macromedia Director, ήταν δυναμικά, αλλά δεν λειτουργούσαν ως λογισμικό. Οι θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να ανοίγουν και να κλείνουν παράθυρα, να κατεβάζουν τα μενού και να δουν πώς θα λειτουργήσει το σύστημα. Αλλά ήταν μόνο κινούμενα σχέδια. Δεν λειτουργούσαν κώδικα. Η ομάδα είχε τον κώδικα εργασίας σε άλλη μηχανή που τοποθετήθηκε δίπλα στο demo του Director. Όταν έδειχναν τον κώδικα εργασίας στον Τζομπς, έσκυβε μπροστά, τη μύτη του στην οθόνη και τους εξέταζε από κοντά, μετακινούμενος από το demo στο πρωτότυπο και ξανά πίσω.

"Θα τα συγκρίνει εικονοστοιχείο ανά εικονοστοιχείο για να δει αν ταιριάζουν", είπε ο Ράτζλαφ. «Wasταν πολύ λεπτομερής. Θα εξέταζε τα πάντα, μέχρι το επίπεδο των εικονοστοιχείων ». Αν δεν ταίριαζαν, είπε ο Ράτζλαφ, «κάποιος μηχανικός θα φώναζε».

Απίστευτα, η ομάδα του Ratzlaff πέρασε έξι μήνες βελτιώνοντας τις μπάρες κύλισης προς ικανοποίηση του Jobs. Οι γραμμές κύλισης είναι ένα σημαντικό μέρος οποιουδήποτε λειτουργικού συστήματος υπολογιστή, αλλά σχεδόν δεν είναι το πιο ορατό στοιχείο της διεπαφής χρήστη. Παρ 'όλα αυτά, ο Τζομπς επέμεινε ότι οι μπάρες κύλισης φαίνονται ακριβώς έτσι και η ομάδα του Ράτζλαφ έπρεπε να σχεδιάσει την έκδοση μετά την έκδοση. "Έπρεπε να γίνει σωστά", είπε ο Ratzlaff, γελώντας με την προσπάθεια που έγινε σε μια τόσο φαινομενικά μικρή λεπτομέρεια.

Στην αρχή, η ομάδα σχεδιασμού δυσκολεύτηκε πολύ να αποκτήσει τις λεπτομέρειες της γραμμής κύλισης. Τα μικρά βέλη είχαν λάθος μέγεθος ή λάθος μέρος ή το χρώμα ήταν σβηστό. Οι γραμμές κύλισης έπρεπε να φαίνονται διαφορετικά εάν το παράθυρο ήταν το τρέχον ενεργό παράθυρο ή ένα από τα παράθυρα παρασκηνίου. «Prettyταν πολύ δύσκολο να τους βάλω να ταιριάζουν με το υπόλοιπο σχέδιο σε όλες αυτές τις διαφορετικές καταστάσεις», είπε ο Ράτζλαφ με μια κουραστική φωνή στη φωνή του. «Το κρατήσαμε μέχρι να είναι σωστό. Το δουλέψαμε για πολύ, πολύ καιρό ».

Απλοποίηση του UI

Η διεπαφή του OS X σχεδιάστηκε με γνώμονα τους νέους χρήστες. Επειδή το σύστημα θα ήταν καινούργιο για όλους - ακόμη και για βετεράνους χρήστες Mac - ο Jobs εστίασε στην απλοποίηση του περιβάλλοντος όσο το δυνατόν περισσότερο. Για παράδειγμα, στο παλιό Mac OS, οι περισσότερες ρυθμίσεις που καθόρισαν τη συμπεριφορά του συστήματος ήταν κρυμμένες μυριάδες επεκτάσεις συστήματος, μενού πίνακα ελέγχου και ειδικά παράθυρα διαλόγου των διαφόρων στοιχείων του συστήματος. Η δημιουργία μιας σύνδεσης στο Διαδίκτυο χρησιμοποιείται για την προσαρμογή των ρυθμίσεων σε έως και μισή ντουζίνα διαφορετικά μέρη.

Για να απλοποιήσει τα πράγματα, ο Jobs διέταξε να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ρυθμίσεις σε ένα ενιαίο πλαίσιο Προτιμήσεις συστήματος που ζούσε σε ένα νέο στοιχείο πλοήγησης που ονομάζεται "The Dock".

Το Dock είναι μια γραμμή γεμάτη εικονίδια που βρίσκεται στο κάτω μέρος της οθόνης. Είναι το σπίτι για τις συνήθεις εφαρμογές και τον κάδο απορριμμάτων του συστήματος. Μπορεί να φιλοξενήσει κάθε είδους αντικείμενα, από φακέλους που χρησιμοποιούνται συχνά έως μίνι προγράμματα που ονομάζονται "σενάρια".

Ο Jobs επέμεινε να αφαιρέσει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία διεπαφής, υποστηρίζοντας ότι το περιεχόμενο των παραθύρων ήταν το πιο σημαντικό πράγμα, όχι τα ίδια τα παράθυρα. Η επιθυμία του να απαλλαγεί και να απλοποιήσει έθεσε τέλος σε πολλά σημαντικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου λειτουργίας ενός παραθύρου που η ομάδα σχεδιασμού είχε δουλέψει για πολλούς μήνες.

Οι εργασίες μισούσαν να έχουν ανοιχτά πολλά παράθυρα. Κάθε φορά που ανοίγει ένας νέος φάκελος ή έγγραφο, δημιουργεί ένα νέο παράθυρο. Γρήγορα, η οθόνη γέμισε με επικαλυπτόμενα παράθυρα. Έτσι, οι σχεδιαστές δημιούργησαν μια ειδική λειτουργία με ένα παράθυρο. Όλα εμφανίζονταν στο ίδιο παράθυρο, ανεξάρτητα από το πρόγραμμα λογισμικού που χρησιμοποιούσε ο χρήστης. Το παράθυρο εμφανίζει ένα υπολογιστικό φύλλο, στη συνέχεια ένα έγγραφο κειμένου ή μια ψηφιακή φωτογραφία. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον σαν να μεταπηδάτε από ιστότοπο σε ιστότοπο σε ένα μόνο παράθυρο του προγράμματος περιήγησης στο Web, εκτός από το ότι ήταν μεταξύ εγγράφων που ήταν αποθηκευμένα στον τοπικό σκληρό δίσκο.

Μερικές φορές το σύστημα λειτούργησε καλά, αλλά το παράθυρο συχνά έπρεπε να αλλάξει το μέγεθος για να εμφανίζει διαφορετικά είδη εγγράφων. Όταν εργάζεστε με ένα έγγραφο κειμένου, το παράθυρο ήταν καλύτερα λεπτό και στενό για να διευκολύνετε την κύλιση πάνω και κάτω στο κείμενο. Αλλά αν ο χρήστης ανοίξει μια εικόνα σε μορφή τοπίου, το παράθυρο θα πρέπει να διευρυνθεί.

Αυτό όμως δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Κρίσιμα για τις θέσεις εργασίας, το σύστημα απαιτούσε από τους σχεδιαστές να δημιουργήσουν ένα ειδικό κουμπί στη γραμμή εργαλείων του παραθύρου για να το ενεργοποιήσουν και να το απενεργοποιήσουν. Ο Τζομπς αποφάσισε, για λόγους απλότητας, να αφαιρέσει το κουμπί. Θα μπορούσε να ζήσει με αλλαγή μεγέθους παραθύρων, αλλά όχι με το πρόσθετο κουμπί που ακαταστατεί στη γραμμή μενού. "Το επιπλέον κουμπί δεν δικαιολογήθηκε από τη λειτουργικότητα", είπε ο Ratzlaff. Η απόφαση του Τζομπς να αφαιρέσει αυτό το κουμπί απεικονίζει την εμμονή του με την απλότητα και τη μακροχρόνια επιθυμία του να κατασκευάσει συστήματα όσο το δυνατόν πιο μινιμαλιστικά.

Ενώ εργαζόταν στη νέα διεπαφή, ο Τζομπς μερικές φορές πρότεινε αυτό που στην αρχή φαινόταν τρελές ιδέες, αλλά αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν καλές. Σε μια συνάντηση, εξέταζε τα τρία μικροσκοπικά κουμπιά στην επάνω αριστερή γωνία κάθε παραθύρου. Τα τρία κουμπιά ήταν για κλείσιμο, συρρίκνωση και επέκταση του παραθύρου, αντίστοιχα. Οι σχεδιαστές είχαν κάνει όλα τα κουμπιά με το ίδιο γκρι σίγαση, για να μην αποσπούν την προσοχή του χρήστη, αλλά ήταν δύσκολο να πούμε για τι χρησιμεύουν τα κουμπιά. Προτάθηκε ότι οι λειτουργίες τους θα πρέπει να απεικονίζονται με μια κινούμενη εικόνα που ενεργοποιήθηκε όταν ο δρομέας του ποντικιού αιωρήθηκε πάνω τους.

Αλλά τότε ο Jobs έκανε μια περίεργη πρόταση: τα κουμπιά να είναι χρωματισμένα σαν προβολείς: κόκκινο για να κλείσει το παράθυρο, κίτρινο για να το συρρικνώσει και πράσινο για να το επεκτείνει. «Όταν το ακούσαμε, αισθανθήκαμε ότι ήταν περίεργο να συσχετιστεί κανείς με έναν υπολογιστή», είπε ο Ratzlaff. «Αλλά το δουλέψαμε για λίγο και είχε δίκιο». Το χρώμα του κουμπιού υποδηλώνει σιωπηρά την συνέπεια του κάνοντας κλικ σε αυτό, ειδικά το κόκκινο κουμπί, το οποίο πρότεινε "κίνδυνο" εάν ο χρήστης το έκανε κλικ αλλά δεν εννοούσε να κλείσει το παράθυρο.

Παρουσίαση του OS X

Εδώ είναι ο Steve Jobs που παρουσιάζει το Mac OS X για πρώτη φορά:

Ο Τζομπς γνώριζε ότι το OS X θα προκαλούσε τεράστια κατακραυγή από τους εξωτερικούς προγραμματιστές λογισμικού της Apple, οι οποίοι θα έπρεπε να ξαναγράψουν όλο το λογισμικό τους για να λειτουργήσουν στο νέο σύστημα. Ακόμα και με τα μεγάλα εργαλεία προγραμματισμού του OS X, θα υπάρξει απάντηση από προγραμματιστές. Ο Τζομπς και τα στελέχη του αγωνίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο προσέγγισης της κοινότητας λογισμικού. Τελικά κατέληξαν σε μια στρατηγική: αν μπορούσαν να πείσουν μόνο τρεις από τις μεγαλύτερες εταιρείες να αγκαλιάσουν το OS X, θα ακολουθούσαν όλοι οι άλλοι. Οι τρεις μεγάλες ήταν η Microsoft, η Adobe και η Macromedia.

Λειτούργησε - τελικά. Η Microsoft υποστήριξε το OS X από την αρχή, χάρη στη συμφωνία του Jobs με τον Bill Gates το 1998, που ενίσχυσε την πενταετή υποστήριξη λογισμικού. Αλλά η Adobe και η Macromedia δεν ήταν τόσο γρήγορες για να μετατρέψουν τις μεγάλες εφαρμογές τους όπως το Photoshop και το Dreamweaver. Και οι δύο εταιρείες τα μετέφεραν τελικά, αλλά αρνήθηκαν να ξαναγράψουν τις καταναλωτικές τους εφαρμογές για το OS X, μια απόφαση που τελικά είχε σημαντικό αντίκτυπο στην Apple και τις δραστηριότητές της: οδήγησε την Apple να αναπτύξει τις δικές της εξαιρετικά δημοφιλείς σουίτες λογισμικού εφαρμογών (iLife και iWork) και, έμμεσα, στην εφεύρεση του iPod και iPhone.

Ενώ δεν ήταν μυστικό η Apple δούλευε στο OS X, το γεγονός ότι είχε μια νέα διεπαφή ήταν. Η διεπαφή σχεδιάστηκε με έντονο απόρρητο. Μόνο οι λίγοι άνθρωποι που εργάζονταν σε αυτό ήξεραν ότι ήταν σε αναθεώρηση. Μία από τις αιτιολογημένες αιτιολογίες του Τζομπς για τη διατήρηση της μυστικότητας της νέας διεπαφής ήταν να αποτρέψει την αντιγραφή άλλων - ιδιαίτερα της Microsoft -.

Αλλά το πιο σημαντικό, ο Jobs δεν ήθελε να σκοτώσει τις πωλήσεις του τρέχοντος λειτουργικού συστήματος Macintosh. Wantedθελε να αποφύγει αυτό που είναι γνωστό ως το φαινόμενο Όσμπορν, στο οποίο μια εταιρεία αυτοκτονεί ανακοινώνοντας την εξαιρετική τεχνολογία που βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη, πριν είναι έτοιμη να πωληθεί.

StartedΜόλις ξεκίνησε η ανάπτυξη του OS X, ο Jobs έδωσε εντολή σε όλους στην Apple να σταματήσουν να επικρίνουν δημόσια το τρέχον Mac OS. Για χρόνια, οι προγραμματιστές της Apple ήταν αρκετά ειλικρινείς για τα προβλήματα και τις αδυναμίες του συστήματος. "Το OS X ήταν το μωρό του, οπότε ήξερε πόσο υπέροχο ήταν", είπε ο Peter Hoddie. «Αλλά είπε για τα επόμενα χρόνια πρέπει να εστιάσουμε στο Mac OS γιατί δεν θα φτάσουμε ποτέ χωρίς αυτό. Wasταν σαν τον Χρουστσόφ, που χτυπούσε το παπούτσι του στο τραπέζι. «Πρέπει να υποστηρίξετε το Mac OS, παιδιά. Περάστε αυτό από το μυαλό σας. »

Ο Jobs αποκάλυψε το OS X τον Ιανουάριο του 2000 στο Macworld, μετά από σχεδόν δυόμισι χρόνια δουλειάς από σχεδόν χίλιους προγραμματιστές. Το OS X ήταν ένα κολοσσιαίο εγχείρημα. —Ταν-και αναμφισβήτητα εξακολουθεί να είναι-η πιο εξελιγμένη διεπαφή υπολογιστή που έχει σχεδιαστεί μέχρι σήμερα, με σύνθετα εφέ γραφικών σε πραγματικό χρόνο, όπως διαφάνεια, σκίαση και κινούμενα σχέδια. Όμως έπρεπε να τρέχει με κάθε επεξεργαστή G3 που είχε η Apple στην αγορά και έπρεπε να τρέχει σε μόλις 8 MB μνήμης βίντεο. Ταν μια πολύ ψηλή παραγγελία.

Ενώ παρουσίασε το OS X στο Macworld, ο Jobs ανακοίνωσε επίσης ότι έγινε μόνιμος διευθύνων σύμβουλος της Apple, γεγονός που προκάλεσε τεράστια χειροκροτήματα από το κεντρικό πλήθος. Αρκετοί υπάλληλοι της Apple έχουν σημειώσει ότι ο Τζομπς δεν έγινε μόνιμος διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας παρά μόνο μετά την αποστολή του OS X τον Μάρτιο του 2001. Σε αυτό το σημείο, ο Τζομπς ήταν στο τιμόνι της Apple για δυόμιση χρόνια και είχε αντικαταστήσει σχεδόν όλα διευθυντές και ανώτερο προσωπικό, σταθερό μάρκετινγκ και διαφήμιση, αναζωογόνηση υλικού με το iMac και αναδιοργανωμένες πωλήσεις. Ο Ratzlaff σημείωσε ότι με το OS X, ο Jobs είχε αναθεωρήσει την εταιρεία και όλα τα σημαντικά προϊόντα της Apple.

«Περίμενε τα τελευταία μεγάλα τμήματα της εταιρείας να λειτουργούν σύμφωνα με τα πρότυπά του πριν αναλάβει το ρόλο του CEO της Apple», δήλωσε ο Ratzlaff.

Ο Steve Jobs αποσύρει το «ενδιάμεσο» από το iCEO:

Απόσπασμα από το Inside Steve’s Brain, Expanded Edition.