Τι πραγματικά σημαίνει iTunes χωρίς DRM

Έτσι, μπορεί ή όχι να μου πάρει συνέντευξη Στα ΜΜΕ σύντομα σχετικά με τις σκέψεις μου για τη συμφωνία Apple/EMI που σύντομα θα μας φέρει λήψη μουσικής iTunes χωρίς DRM. Βασικά θα εξαρτηθεί από το αν μπορούν να μου βρουν στούντιο στο Τορόντο ή όχι - θα σας ενημερώσω. Κατά τη συλλογή αυτών των σκέψεων, μου συνέβη το εξής: Δεν έχω ιδέα αν είναι καλό ή όχι. Αφού το σκέφτηκα περισσότερο, είναι σίγουρα καλό, κακό και άσχημο... Δηλαδή, ασαφές. Αυτό είναι το πιο θεωρητικό που έχω πάρει εδώ και λίγο καιρό, οπότε σίγουρα κάντε κλικ για να δείτε περί τίνος πρόκειται.

ΤΕΛΟΣ παντων.

Η συμφωνία EMI είναι καλή, επειδή το DRM είναι χάλια. Όλοι γνωρίζουν ότι είναι χάλια, συμπεριλαμβανομένων των εταιρειών δίσκων και ταινιών, και οι άνθρωποι σπάνε τα συστήματα προστασίας συνεχώς. Υπάρχουν πολλαπλά κομμάτια λογισμικού που μπορείτε να κατεβάσετε και θα κάνουν ένα τραγούδι iTunes πριν από τη συμφωνία EMI σε ένα κομμάτι εντελώς απεριόριστων μέσων. Αυτή είναι μια αναγνώριση αυτού του γεγονότος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη μουσική, όπου το DRM δεν υπήρχε ποτέ σε CD έως ότου οι άνθρωποι άρχισαν να δημιουργούν Mp3 και να τα δημοσιεύουν σε ιστοσελίδες και στη συνέχεια στο Napster. Διάολε, ένα CD από την Κίνα θα παίξει τόσο καλά στο στερεοφωνικό μου όσο ένα CD από τις ΗΠΑ. Αυτό δεν συμβαίνει με τα DVD.

Η συμφωνία EMI είναι κακή, επειδή η Apple δεν κάνει καμία χειρονομία για την άρση των περιορισμών που έχει στο περιεχόμενο βίντεο που πωλείται μέσω iTunes. Με εξοργίζει που μπορώ να κατεβάσω ένα επεισόδιο του The Colbert Report, αλλά ο μόνος τρόπος που μπορώ να το δω στην τηλεόρασή μου είναι να συνδέσω τον υπολογιστή μου στην τηλεόρασή μου ή να αγοράσω ένα AppleTV. Δεν μπορώ να γράψω ένα DVD και να το δω στο συνηθισμένο μου home cinema. Ο Στιβ Τζομπς κατέστησε σαφές στο σχόλιό του κατά του DRM λίγες εβδομάδες πριν ότι οι απόψεις του αφορούσαν μόνο τη μουσική. Αυτό είναι γελοίο. Δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό στο βίντεο και τον ήχο, ειδικά καθώς αφορά τις τηλεοπτικές εκπομπές, οι οποίες πληρώνονται από διαφημίσεις πριν καν κάποιος τις δει. Δεν είναι περίεργο που οι λήψεις βίντεο είναι πιο εξειδικευμένες - ακόμη και κάτω από το προηγούμενο μοντέλο του iTunes, θα μπορούσα να αγοράσω ένα τραγούδι και να το γράψω σε ένα CD. Αυτό δεν συμβαίνει και η συμφωνία EMI επιβεβαιώνει ότι η Apple είναι μια χαρά με το βίντεο να είναι εντελώς κλειδωμένο.

Η συμφωνία EMI είναι άσχημη ή αβέβαιη, επειδή δεν γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι θα πληρώσουν επιπλέον χρήματα για να έχουν εντελώς απεριόριστη μουσική. Η επιτυχία του iTunes υποδηλώνει ότι πιθανότατα όχι. Πώς το ξέρουμε αυτό; Τα CD κοστίζουν περισσότερο από τα άλμπουμ στο iTunes. Και όμως το iTunes γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη (περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια τραγούδια πουλήθηκαν και καταγράφονται) ενώ η δισκογραφική βιομηχανία στο σύνολό της έχει υποχωρήσει. Τι μπορεί να εξηγήσει αυτό;

Λοιπόν, δεν είμαστε σίγουροι. Μπορεί οι άνθρωποι απλά να αγαπούν την ευκολία του iTunes και να είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν το βάρος του DRM για να απολαύσουν τη μουσική τους ΤΩΡΑ. Από την άλλη πλευρά, ίσως είναι πραγματικά θέμα τιμής. Αυτό που είναι συναρπαστικό στη συμφωνία EMI είναι ότι τώρα βλέπουμε αυτή τη θεωρία να δοκιμάζεται στην αγορά. Εάν, όπως ανέφεραν ορισμένοι αναλυτές, το DRM αποτελεί εμπόδιο στη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη των λήψεων ψηφιακών μέσων, οι άνθρωποι θα πρέπει πραγματικά να μεταβείτε στις εκδόσεις των τραγουδιών χωρίς DRM-είναι τόσο βολικές όσο το κανονικό iTunes, αλλά είναι επίσης απαλλαγμένες περιορισμούς. Αλλά μάντεψε τι? Αν και η Apple δεν έχει πει πόσο θα κοστίσουν άλμπουμ μουσικής χωρίς DRM, μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα είναι περίπου 13 δολάρια, αντί 10 δολάρια, εάν η παρέκταση από την τιμή του τραγουδιού είναι ακριβής. Αυτό είναι πολύ πιο κοντά στο κόστος των CD, τα οποία είναι επίσης χωρίς DRM. Ως εκ τούτου, μπορούμε να δούμε αν η ευκολία ή το κόστος οδήγησαν την επιτυχία του iTunes. Εάν είναι ευκολία, τα καλύτερα ηχητικά, εντελώς απαλλαγμένα από τραγούδια EMI θα πρέπει να απογειωθούν σε σύγκριση με τα περιορισμένα τραγούδια. Εάν δεν είναι, και αν η τιμή είναι το πραγματικό ζήτημα, τότε το μοντέλο τραγουδιού 99 σεντ θα συνεχίσει να κυριαρχεί.

Εδώ είναι το λυπηρό: Το τελευταίο αποτέλεσμα θα σήμαινε ότι η δισκογραφική βιομηχανία και τα καταστήματα δίσκων έπεσαν στο προηγούμενο μέρος αυτής της δεκαετίας όχι λόγω λήψεων MP3, αλλά επειδή χρέωναν τιμές τόσο υψηλές που οι άνθρωποι αναζητούσαν διαφυγή από. Πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να είχαν εξοικονομήσει μεγάλη θλίψη με το να πουλήσουν καινούργια άλμπουμ για 10 $ αντί για 18 $.

Αλλά γεια, κάπως έτσι συμβαίνει η ιστορία.