Όλοι είναι γενναιόδωροι να συμβουλεύουν την Apple για το πώς θα ξοδέψει τα δισεκατομμύρια της.
Η Apple πρέπει να αγοράσει το Twitter, σύμφωνα με τον οικονομικό αναλυτή και blogger, Barry Ritholtz.
Η Apple θα μπορούσε γίνει τράπεζα, σύμφωνα με την εταιρεία συμβούλων ΚΑΕ. Or ίσως απλά να αγοράσετε American Express.
Η Apple πρέπει να αγοράσει ένα κατασκευαστής τσιπ, Μικρή και στενή κοιλάδα, Nintendo, Disney, Tesla, Τρέχω, Nvidia, VISA, Newsweek, ο Ταχυδρομική Υπηρεσία των ΗΠΑ, σύμφωνα με έναν φαινομενικά ατελείωτο κατάλογο εμπειρογνωμόνων.
Δώστε ένα διάλειμμα.
Νομίζω ότι η Apple δεν πρέπει να αγοράσει... τίποτα. Ιδού γιατί.
Το να προτείνουμε ότι η Apple πρέπει να αγοράσει μεγάλες, επώνυμες εταιρείες σημαίνει ότι η πιο επιτυχημένη εταιρεία στην ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να κάνει τα πάντα διαφορετικά από πριν και να απομακρύνεται από τον επιτυχημένο τρόπο που κάνει πράγματα.
Η συσσώρευση μεγάλων εταιρειών και μεγάλων εμπορικών σημάτων θα έκανε την Apple περισσότερο σαν άλλες εταιρείες και λιγότερο σαν την Apple. Αυτό δεν είναι σωστό. Άλλες εταιρείες θα πρέπει να μοιάζουν περισσότερο με την Apple και όχι το αντίστροφο.
Οι συμβουλές για την Apple να αγοράσει μεγάλες εταιρείες θα ήταν πιο πειστικές εάν αυτές που έδιναν τέτοιες συμβουλές μπορούσαν να επισημάνουν επιτυχημένες περιπτώσεις. Οι μεγάλες εξαγορές συνήθως οδηγούνται από υπερπληρωμένα κοστούμια που μοχθούν για «συνέργειες» και νέες αγορές, αλλά οι οποίοι στην πραγματικότητα παραπλανούνται ότι οι συμφωνίες που εμφανίζονται επιτυχημένες «στα χαρτιά» θα πετύχουν.
Η πραγματικότητα είναι ότι το να αποκτήσεις μια εταιρεία σημαίνει να γίνεις αυτή η εταιρεία, σε κάποιο βαθμό. Το να αποκτήσετε μια μεγάλη εταιρεία σημαίνει να προσλάβετε μαζικά υπαλλήλους, τους περισσότερους από τους οποίους δεν θα είχατε προσλάβει αν μπήκαν στην πόρτα αναζητώντας δουλειά και οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θα ήθελαν να εργαστούν για την εταιρεία σας ΤΕΛΟΣ παντων.
Οι ηγέτες των εταιρειών που προσλαμβάνετε έχουν όλα τα λανθασμένα κίνητρα και κίνητρα-βρίσκονται σε "κατάσταση εξαργύρωσης", ως επί το πλείστον. Πηγαίνουν για τα χρήματα και σπάνια πιστεύουν στην εταιρεία που τα αποκτά. Συνήθως προχωρούν σε προτάσεις για 18 μήνες ή όσο καιρό απαιτεί το συμβόλαιό τους, στη συνέχεια παίρνουν τα χρήματα και τρέχουν το συντομότερο δυνατό.
Μικρές αποκτήσεις για την εισαγωγή βασικών ταλέντων, την απόκτηση IP ή σοβαρά προηγμένης τεχνολογίας (όπως οι βοηθοί πολλαπλής αφής ή οι φωνητικοί βοηθοί) μπορούν να έχουν νόημα. Αλλά οι μεγάλες εξαγορές μεγάλων εταιρειών προορίζονται για αδιάκριτους μετρητές φασολιών.
Εξάλλου, σχεδόν όλες αυτές οι προτεινόμενες εξαγορές προέρχονται από μια ανείπωτη και βαθιά εσφαλμένη υπόθεση ότι επειδή κάτι μπορεί να συμβεί, θα έπρεπε. Ναι, η Apple πιθανότατα θα μπορούσε να αγοράσει τη Nintendo. Και λοιπόν? Θα μπορούσατε πιθανώς να αγοράσετε μια κατσίκα και να την κρατήσετε στο σαλόνι σας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει.
Μπορείτε επίσης να σημειώσετε ότι πολλές από τις αποφάσεις προϊόντων για τις οποίες παραπονούνται οι κριτικοί της Apple, προέρχονται επίσης από την ίδια εσφαλμένη υπόθεση. Η Apple μπορεί να ενσωματώσει τέσσερις θύρες USB στο iPad, και επομένως θα έπρεπε να έχει. Η Apple μπορεί να προσθέσει μια γραφίδα στο iPhone και επομένως πρέπει.
Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα και λιγότερο εκτιμημένα συστατικά στην εκπληκτική επιτυχία της Apple είναι ότι είναι πολύ πειθαρχημένο να μην πέσει σε τέτοιου είδους εσφαλμένους συλλογισμούς.
Οι μέτοχοι της HP έψαξαν τον διευθύνοντα σύμβουλο Meg Whitman αυτήν την εβδομάδα, ρωτώντας γιατί η HP δεν μπορεί να μοιάζει περισσότερο με την Apple, γιατί η HP δεν έχει υιοθετήσει στρατηγικές παρόμοιες με την Apple στον καταναλωτικό κλάδο. Την ενθουσίασαν με ερωτήσεις σχετικά με το γιατί η HP ξοδεύει πολύ περισσότερα για Ε & Α από την Apple, αλλά είναι λιγότερο καινοτόμος.
Η HP είναι μια τυπική μεγάλη εταιρεία με μηδενικό όραμα που απλώς ακολουθεί τους ηγέτες καινοτομίας σε κάθε επιχείρηση που δραστηριοποιείται. Προσφέρει και εμένα, προϊόντα και υπηρεσίες αντιγραφής σε κάθε τομέα επιχειρησιακής πληροφορικής. Η HP δεν έχει υπέροχα προϊόντα που μπορώ να σκεφτώ, αλλά το κάνουν σε όγκο. Οι πωλητές τους παίζουν γκολφ με τους σωστούς αγοραστές του Fortune 500 και έτσι η HP είναι ένας αρκετά επιτυχημένος γίγαντας της Silicon Valley.
Αντί για οραματική ή καινοτόμο, η HP χρησιμοποιεί τα μετρητά ή τα αποθέματά της για να αγοράσει μεγάλες εταιρείες. Για παράδειγμα, αγόρασε τον κύριο αντίπαλό της Compaq πριν από δέκα χρόνια για 25 δισεκατομμύρια δολάρια και τον αντίπαλο για κινητά Palm για 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όπως συμβαίνει πάντα με τέτοιες εξαγορές, η HP είδε τις εξαγορές ως τη λύση στα προβλήματά της.
Το δελτίο τύπου Palm ανέφερε: «Η απαράμιλλη πλατφόρμα webOS της Palm θα ενισχύσει την ικανότητα της HP να συμμετέχουν πιο επιθετικά στο ταχέως αναπτυσσόμενο, εξαιρετικά κερδοφόρο smartphone και συνδεδεμένο κινητό αγορές συσκευών ».
Φυσικά αυτό δεν έγινε ποτέ. Σε αυτό το σημείο, δεν είναι ακόμη σαφές ότι η HP θα χρησιμοποιήσει ακόμη και το λειτουργικό σύστημα.
Είναι διασκεδαστικό να είσαι διευθύνων σύμβουλος πολυθρόνας και να φαντασιώνεσαι για όλη τη δύναμη που θα μπορούσες να αρπάξεις ξοδεύοντας τα θησαυρά της Apple. Αλλά το να κάνεις πραγματικά οποιαδήποτε από αυτές τις εξαγορές θα ήταν ανόητο. Εάν η Apple ήταν το είδος της εταιρείας που έκανε τέτοιες χαζές κινήσεις, δεν θα είχαν τα μετρητά για να το κάνουν.
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν με τα χρήματά τους. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν κυνηγούν κάποια φαντασία απόκτησης σε μια τρύπα κουνελιού κάθε φορά που έχουν τα μετρητά για να το κάνουν.
Η απόφαση για την αγορά ή την αγορά για οποιαδήποτε τεχνολογία, προϊόν ή υπηρεσία σπάνια θα πρέπει να αφορά χρήματα και θα πρέπει πάντα να αφορά την εστίαση, την κουλτούρα της εταιρείας και το μακροπρόθεσμο όραμα της εταιρείας.
Η αγορά αποτυχημένων εταιρειών είναι προβλήματα αγοράς, ενοχλήσεις ενσωμάτωσης, εργαζόμενοι χωρίς κίνητρα, δυσαρεστημένοι πελάτες, γενικά έξοδα και τελικά η ίδια η κουλτούρα της αποτυχίας.
Η Apple δεν το χρειάζεται. Η Apple πρέπει απλώς να συνεχίσει να είναι Apple.
(Η εικόνα είναι ευγενική προσφορά της Disney.)
