Αύριο είναι τα 55α γενέθλια του Στιβ Τζομπς. Πολλές χαρούμενες επιστροφές Steve.
Ο Στιβ Τζομπς γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1955.
Για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά του, επαναλαμβάνουμε την υπέροχη ομιλία του Jobs για την έναρξη του 2005 στην τάξη αποφοίτησης του Πανεπιστημίου Stanford.
Παραδόθηκε μόλις ένα χρόνο μετά τη θεραπεία για καρκίνο, ο Τζομπς είναι ασυνήθιστα ανοιχτός για τη ζωή και το θάνατο.
Ο Jobs αφηγείται τρεις απλές ιστορίες από τη ζωή του και όλες περιλαμβάνουν μερικές εξαιρετικές συμβουλές. Συμβουλεύει να εμπιστευτείτε το έντερό σας, να ακολουθήσετε την καρδιά σας και να κάνετε αυτό που αγαπάτε.
Είναι μια μεγάλη ομιλία. Το βίντεο διαρκεί 15 λεπτά. Αν δεν το έχετε δει, πρέπει.
Το βίντεο και το πλήρες αντίγραφο της ομιλίας μετά το άλμα.
httpv: //www.youtube.com/watch? v = UF8uR6Z6KLc & feature = player_embedded
"Πρέπει να βρεις αυτό που αγαπάς", λέει ο Jobs.
Αυτό είναι το κείμενο της ομιλίας έναρξης του Steve Jobs, Διευθύνοντος Συμβούλου της Apple Computer και των Pixar Animation Studios, που παραδόθηκε στις 12 Ιουνίου 2005.
Είναι τιμή μου που βρίσκομαι μαζί σας σήμερα στην έναρξή σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. Δεν τελείωσα ποτέ το κολέγιο. Να πω την αλήθεια, αυτό είναι το πιο κοντινό που έχω φτάσει ποτέ σε αποφοίτηση κολλεγίου. Σήμερα θέλω να σας πω τρεις ιστορίες από τη ζωή μου. Αυτό είναι. Δεν έγινε και τίποτα. Μόνο τρεις ιστορίες.
Η πρώτη ιστορία αφορά τη σύνδεση των κουκίδων.
Εγκατέλειψα το Reed College μετά τους πρώτους 6 μήνες, αλλά στη συνέχεια παρέμεινα για 18 μήνες περίπου πριν σταματήσω πραγματικά. Γιατί λοιπόν εγκατέλειψα;
Ξεκίνησε πριν γεννηθώ. Η βιολογική μου μητέρα ήταν μια νέα, άγαμη μεταπτυχιακή φοιτήτρια και αποφάσισε να με βάλει για υιοθεσία. Ένιωσε πολύ έντονα ότι έπρεπε να υιοθετηθώ από πτυχιούχους κολλεγίων, οπότε όλα ήταν έτοιμα να υιοθετηθώ από τη γέννηση από έναν δικηγόρο και τη σύζυγό του. Μόνο που όταν βγήκα, αποφάσισαν την τελευταία στιγμή ότι ήθελαν πραγματικά ένα κορίτσι. Έτσι, οι γονείς μου, που ήταν στη λίστα αναμονής, πήραν ένα τηλέφωνο στα μέσα της νύχτας και ρωτούσαν: «Έχουμε ένα απροσδόκητο αγοράκι. τον θέλεις; » Είπαν: «Φυσικά». Η βιολογική μου μητέρα αργότερα ανακάλυψε ότι η μητέρα μου δεν είχε τελειώσει ποτέ το κολέγιο και ότι ο πατέρας μου δεν είχε τελειώσει ποτέ το λύκειο. Αρνήθηκε να υπογράψει τα έγγραφα τελικής υιοθεσίας. Υποχώρησε λίγους μήνες αργότερα όταν οι γονείς μου υποσχέθηκαν ότι κάποια μέρα θα πάω στο κολέγιο.
Και 17 χρόνια αργότερα πήγα στο κολέγιο. Αλλά επέλεξα αφελώς ένα κολέγιο που ήταν σχεδόν τόσο ακριβό όσο το Στάνφορντ και όλες οι αποταμιεύσεις των γονέων της εργατικής τάξης δαπανήθηκαν για τα δίδακτρα του κολλεγίου μου. Μετά από έξι μήνες, δεν μπορούσα να δω την αξία του. Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και δεν είχα ιδέα πώς το κολέγιο θα με βοηθήσει να το καταλάβω. Και εδώ ξόδευα όλα τα χρήματα που είχαν σώσει οι γονείς μου ολόκληρη τη ζωή τους. Έτσι αποφάσισα να εγκαταλείψω και να πιστέψω ότι όλα θα πάνε καλά. Wasταν αρκετά τρομακτικό εκείνη την εποχή, αλλά κοιτώντας πίσω ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ. Τη στιγμή που έφυγα, μπορούσα να σταματήσω να παρακολουθώ τα απαιτούμενα μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και να αρχίσω να παρακολουθώ αυτά που φαίνονταν ενδιαφέροντα.
Δεν ήταν όλα ρομαντικά. Δεν είχα κοιτώνα, οπότε κοιμήθηκα στο πάτωμα σε δωμάτια φίλων, επέστρεψα μπουκάλια οπτάνθρακα για την αγορά των καταθέσεων 5 φαγητό με, και περπατούσα τα 7 μίλια στην πόλη κάθε Κυριακή βράδυ για να πάρω ένα καλό γεύμα την εβδομάδα στο Hare Krishna ναός. Το αγάπησα. Και πολλά από αυτά που σκόνταψα ακολουθώντας την περιέργεια και τη διαίσθησή μου αποδείχθηκαν ανεκτίμητα αργότερα. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Το Reed College εκείνη την εποχή προσέφερε ίσως την καλύτερη διδασκαλία καλλιγραφίας στη χώρα. Σε όλη την πανεπιστημιούπολη κάθε αφίσα, κάθε ετικέτα σε κάθε συρτάρι, ήταν όμορφα καλλιγραφημένη στο χέρι. Επειδή είχα εγκαταλείψει και δεν έπρεπε να παρακολουθήσω τα κανονικά μαθήματα, αποφάσισα να παρακολουθήσω ένα μάθημα καλλιγραφίας για να μάθω πώς να το κάνω αυτό. Έμαθα για τις γραμματοσειρές serif και san serif, για το μέγεθος του χώρου μεταξύ διαφορετικών συνδυασμών γραμμάτων, για το τι κάνει τη μεγάλη τυπογραφία υπέροχη. Beautifulταν όμορφο, ιστορικό, καλλιτεχνικά λεπτό με τρόπο που η επιστήμη δεν μπορεί να συλλάβει και το βρήκα συναρπαστικό.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είχε καν την ελπίδα κάποιας πρακτικής εφαρμογής στη ζωή μου. Αλλά δέκα χρόνια αργότερα, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή Macintosh, όλα επέστρεψαν σε μένα. Και τα σχεδιάσαμε όλα στο Mac. Ταν ο πρώτος υπολογιστής με όμορφη τυπογραφία. Αν δεν είχα συμμετάσχει ποτέ σε αυτό το ενιαίο μάθημα στο κολέγιο, το Mac δεν θα είχε ποτέ πολλές γραμματοσειρές ή αναλογικά αποστασιοποιημένες γραμματοσειρές. Και επειδή τα Windows μόλις αντέγραψαν το Mac, πιθανότατα δεν θα τα είχε κανένας προσωπικός υπολογιστής. Αν δεν είχα εγκαταλείψει ποτέ, δεν θα έμπαινα ποτέ σε αυτό το μάθημα καλλιγραφίας και οι προσωπικοί υπολογιστές μπορεί να μην είχαν την υπέροχη τυπογραφία που κάνουν. Φυσικά ήταν αδύνατο να συνδέσω τις τελείες ανυπομονώ όταν ήμουν στο κολέγιο. Αλλά ήταν πολύ, πολύ ξεκάθαρο να κοιτάζω πίσω δέκα χρόνια αργότερα.
Και πάλι, δεν μπορείτε να συνδέσετε τις τελείες ανυπομονώντας. μπορείτε να τα συνδέσετε μόνο κοιτώντας προς τα πίσω. Πρέπει λοιπόν να εμπιστευτείτε ότι οι τελείες θα συνδεθούν με κάποιο τρόπο στο μέλλον σας. Πρέπει να εμπιστευτείς κάτι - το έντερο, το πεπρωμένο, τη ζωή, το κάρμα, οτιδήποτε. Αυτή η προσέγγιση δεν με απογοήτευσε ποτέ και έκανε τη διαφορά στη ζωή μου.
Η δεύτερη ιστορία μου αφορά την αγάπη και την απώλεια.
Wasμουν τυχερός - βρήκα αυτό που μου άρεσε να κάνω νωρίς στη ζωή μου. Ο Woz και εγώ ξεκινήσαμε την Apple στο γκαράζ των γονιών μου όταν ήμουν 20 ετών. Δουλέψαμε σκληρά και σε 10 χρόνια η Apple είχε μετατραπεί από τους δυο μας σε ένα γκαράζ σε μια εταιρεία 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων με περισσότερους από 4000 υπαλλήλους. Είχαμε μόλις κυκλοφορήσει την καλύτερη δημιουργία μας - το Macintosh - ένα χρόνο νωρίτερα, και μόλις είχα κλείσει τα 30. Και μετά απολύθηκα. Πώς μπορείτε να απολυθείτε από μια εταιρεία που δημιουργήσατε; Λοιπόν, καθώς η Apple μεγάλωνε, προσλάβαμε κάποιον που πίστευα ότι ήταν πολύ ταλαντούχος να διευθύνει την εταιρεία μαζί μου, και για τον πρώτο χρόνο περίπου τα πράγματα πήγαν καλά. Αλλά τότε τα οράματά μας για το μέλλον άρχισαν να αποκλίνουν και τελικά είχαμε μια πτώση. Όταν το κάναμε, το Διοικητικό μας Συμβούλιο τάχθηκε μαζί του. Έτσι στα 30 μου ήμουν έξω. Και πολύ δημοσίως. Αυτό που ήταν το επίκεντρο ολόκληρης της ενήλικης ζωής μου είχε εξαφανιστεί και ήταν καταστροφικό.
Πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω για μερικούς μήνες. Ένιωσα ότι είχα απογοητεύσει την προηγούμενη γενιά επιχειρηματιών - ότι είχα αφήσει τη σκυτάλη καθώς μου περνούσε. Συναντήθηκα με τον David Packard και τον Bob Noyce και προσπάθησα να ζητήσω συγγνώμη για το κακό. Wasμουν μια πολύ αποτυχημένη δημόσια, και σκέφτηκα ακόμη και να τρέξω μακριά από την κοιλάδα. Αλλά κάτι άρχισε σιγά σιγά να με ξημερώνει - ακόμα αγαπούσα αυτό που έκανα. Η εξέλιξη των γεγονότων στην Apple δεν είχε αλλάξει ούτε λίγο. Με είχαν απορρίψει, αλλά ήμουν ακόμα ερωτευμένος. Και έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω από την αρχή.
Δεν το είδα τότε, αλλά αποδείχθηκε ότι η απόλυση από την Apple ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί. Το βάρος της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα του να είσαι ξανά αρχάριος, λιγότερο σίγουρος για όλα. Με άφησε ελεύθερο να μπω σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.
Κατά τα επόμενα πέντε χρόνια, ξεκίνησα μια εταιρεία με το όνομα NeXT, μια άλλη εταιρεία με το όνομα Pixar, και ερωτεύτηκα μια καταπληκτική γυναίκα που θα γινόταν γυναίκα μου. Η Pixar συνέχισε τη δημιουργία της πρώτης ταινίας κινουμένων σχεδίων στον κόσμο, Toy Story, και τώρα είναι το πιο επιτυχημένο στούντιο κινουμένων σχεδίων στον κόσμο. Σε μια αξιοσημείωτη εξέλιξη των γεγονότων, η Apple αγόρασε το NeXT, επέστρεψα στην Apple και η τεχνολογία που αναπτύξαμε στο NeXT βρίσκεται στο επίκεντρο της τρέχουσας αναγέννησης της Apple. Και η Laurene και εγώ έχουμε μια υπέροχη οικογένεια μαζί.
Είμαι σίγουρος ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα απολυθεί από την Apple. Awταν απαίσια γεύση φαρμάκου, αλλά υποθέτω ότι ο ασθενής το χρειαζόταν. Μερικές φορές η ζωή σε χτυπά στο κεφάλι με ένα τούβλο. Μην χάνετε την πίστη σας. Είμαι πεπεισμένος ότι το μόνο που με κράτησε ήταν ότι μου άρεσε αυτό που έκανα. Πρέπει να βρεις αυτό που αγαπάς. Και αυτό ισχύει τόσο για τη δουλειά σας όσο και για τους εραστές σας. Η δουλειά σας θα γεμίσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας και ο μόνος τρόπος για να είστε πραγματικά ικανοποιημένοι είναι να κάνετε αυτό που πιστεύετε ότι είναι σπουδαία δουλειά. Και ο μόνος τρόπος για να κάνετε σπουδαία δουλειά είναι να αγαπάτε αυτό που κάνετε. Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην συμβιβάζεσαι. Όπως σε όλα τα θέματα της καρδιάς, θα ξέρετε πότε θα το βρείτε. Και, όπως κάθε υπέροχη σχέση, γίνεται όλο και καλύτερη καθώς περνούν τα χρόνια. Συνεχίστε να ψάχνετε μέχρι να το βρείτε. Μην συμβιβάζεσαι.
Η τρίτη ιστορία μου αφορά τον θάνατο.
Όταν ήμουν 17 ετών, διάβασα ένα απόσπασμα που έλεγε: «Αν ζεις κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία σου, κάποια μέρα σίγουρα θα έχεις δίκιο». Έφτιαξε μου έκανε εντύπωση και έκτοτε, τα τελευταία 33 χρόνια, κοιτούμουν στον καθρέφτη κάθε πρωί και ρωτούσα τον εαυτό μου: «Αν σήμερα ήταν η τελευταία μέρα της ζωής μου ζωή, θα ήθελα να κάνω αυτό που πρόκειται να κάνω σήμερα; » Και όποτε η απάντηση ήταν «Όχι» για πάρα πολλές ημέρες στη σειρά, ξέρω ότι πρέπει να αλλάξω κάτι.
Το να θυμάμαι ότι θα πεθάνω σύντομα είναι το πιο σημαντικό εργαλείο που έχω συναντήσει ποτέ για να με βοηθήσει να κάνω τις μεγάλες επιλογές στη ζωή. Επειδή σχεδόν τα πάντα - όλες οι εξωτερικές προσδοκίες, όλη η υπερηφάνεια, όλοι οι φόβοι της αμηχανίας ή της αποτυχίας - αυτά τα πράγματα απλά πέφτουν μπροστά στο θάνατο, αφήνοντας μόνο αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό. Το να θυμάσαι ότι πρόκειται να πεθάνεις είναι ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για να αποφύγω την παγίδα της σκέψης ότι έχεις κάτι να χάσεις. Είστε ήδη γυμνοί. Δεν υπάρχει λόγος να μην ακολουθήσετε την καρδιά σας.
Πριν από περίπου ένα χρόνο διαγνώστηκα με καρκίνο. Έκανα σάρωση στις 7:30 το πρωί και έδειξε καθαρά έναν όγκο στο πάγκρεας μου. Δεν ήξερα καν τι είναι το πάγκρεας. Οι γιατροί μου είπαν ότι ήταν σχεδόν σίγουρα ένας τύπος καρκίνου που δεν θεραπεύεται και ότι πρέπει να περιμένω να ζήσω όχι περισσότερο από τρεις έως έξι μήνες. Ο γιατρός μου με συμβούλεψε να πάω σπίτι και να τακτοποιήσω τις υποθέσεις μου, που είναι ο κωδικός του γιατρού για την προετοιμασία για τον θάνατο. Σημαίνει να προσπαθείτε να πείτε στα παιδιά σας όλα όσα νομίζατε ότι θα είχατε τα επόμενα 10 χρόνια για να τα πείτε σε λίγους μήνες. Σημαίνει να βεβαιωθείτε ότι όλα έχουν κουμπώσει, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολο για την οικογένειά σας. Σημαίνει να πεις αντίο.
Ζούσα με αυτή τη διάγνωση όλη μέρα. Αργότερα εκείνο το βράδυ έκανα βιοψία, όπου κόλλησαν ένα ενδοσκόπιο στο λαιμό μου, μέσω του στομάχου μου και στα έντερα, έβαλαν μια βελόνα στο πάγκρεάς μου και πήραν μερικά κύτταρα από τον όγκο. Ηρέμησα, αλλά η γυναίκα μου, που ήταν εκεί, μου είπε ότι όταν είδαν τα κύτταρα κάτω από ένα μικροσκόπιο οι γιατροί άρχισαν να κλαίνε επειδή αποδείχθηκε ότι ήταν μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που θεραπεύεται χειρουργική επέμβαση. Έκανα το χειρουργείο και είμαι καλά τώρα.
Αυτό ήταν το πιο κοντινό που έχω αντιμετωπίσει τον θάνατο και ελπίζω να είναι το πιο κοντινό που θα έχω για μερικές δεκαετίες ακόμα. Έχοντας ζήσει, μπορώ τώρα να σας το πω με μεγαλύτερη σιγουριά από ό, τι όταν ο θάνατος ήταν μια χρήσιμη αλλά καθαρά πνευματική έννοια:
Κανείς δεν θέλει να πεθάνει. Ακόμα και οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στον παράδεισο δεν θέλουν να πεθάνουν για να φτάσουν εκεί. Κι όμως ο θάνατος είναι ο προορισμός που όλοι μοιραζόμαστε. Κανείς δεν το έχει ξεφύγει ποτέ. Και είναι όπως θα έπρεπε, γιατί ο Θάνατος είναι πολύ πιθανό η καλύτερη εφεύρεση της Ζωής. Είναι ο παράγοντας αλλαγής της Ζωής. Ξεκαθαρίζει το παλιό για να ανοίξει ο δρόμος για το νέο. Αυτή τη στιγμή το νέο είσαι εσύ, αλλά κάποια μέρα όχι πολύ καιρό από τώρα, σταδιακά θα γίνεις το παλιό και θα καθαριστείς. Συγγνώμη που είμαι τόσο δραματική, αλλά είναι πολύ αλήθεια.
Ο χρόνος σας είναι περιορισμένος, οπότε μην τον σπαταλάτε ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου. Μην παγιδευτείτε από το δόγμα - το οποίο ζει με τα αποτελέσματα της σκέψης των άλλων ανθρώπων. Μην αφήνετε τον θόρυβο των απόψεων των άλλων να πνίξει τη δική σας εσωτερική φωνή. Και το πιο σημαντικό, έχετε το θάρρος να ακολουθήσετε την καρδιά και τη διαίσθησή σας. Με κάποιον τρόπο ήδη γνωρίζουν τι πραγματικά θέλετε να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.
Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια καταπληκτική έκδοση με τίτλο The Whole Earth Catalogue, η οποία ήταν μια από τις Βίβλους της γενιάς μου. Δημιουργήθηκε από έναν συνάδελφο που ονομάζεται Stewart Brand όχι μακριά από εδώ στο Menlo Park και το έδωσε στη ζωή με την ποιητική του πινελιά. Αυτό ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960, πριν από την έκδοση προσωπικών υπολογιστών και επιτραπέζιων εκδόσεων, οπότε όλα έγιναν με γραφομηχανές, ψαλίδι και κάμερες polaroid. Wasταν κάπως σαν το Google σε χαρτόδετη μορφή, 35 χρόνια πριν εμφανιστεί η Google: ήταν ιδεαλιστικό και ξεχείλιζε από προσεγμένα εργαλεία και εξαιρετικές ιδέες.
Ο Στιούαρτ και η ομάδα του έβγαλαν διάφορα τεύχη του καταλόγου ολόκληρης της γης και, στη συνέχεια, όταν τελείωσε, έβγαλαν ένα τελικό τεύχος. Wasταν τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και ήμουν στην ηλικία σας. Στο οπισθόφυλλο του τελευταίου τεύχους τους υπήρχε μια φωτογραφία ενός επαρχιακού δρόμου από νωρίς το πρωί, το είδος που θα μπορούσατε να κάνετε να κάνετε ωτοστόπ αν ήσασταν τόσο τολμηροί. Κάτω ήταν οι λέξεις: «Μείνετε πεινασμένοι. Μείνε ανόητος." Wasταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα τους καθώς υπέγραψαν. Μείνε πεινασμένος. Μείνε ανόητος. Και πάντα το ήθελα για τον εαυτό μου. Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε για να ξεκινήσετε ξανά, το εύχομαι για εσάς.
Μείνε πεινασμένος. Μείνε ανόητος.
Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ.