Αυτή την εβδομάδα στο Apple TV+, μουσική κωμωδία φαντασίας Schmigadoon!, Η Melissa και ο Paul προσπαθούν να φύγουν από το Schmicago αλλά μαθαίνουν ότι τίποτα δεν είναι εύκολο σε ένα μιούζικαλ. Οι δύο χαμένοι εραστές πρέπει να βρουν έναν τρόπο να ράψουν λίγη αρμονία στις νέες τους ανασκαφές. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς λυπημένοι από την ποικιλία του κήπου - είναι διαταραγμένοι και άθλιοι.
Αυτό θα είναι πιο δύσκολο από όσο νομίζουν. Είναι επίσης αρκετά διασκεδαστικό, χάρη σε μια χούφτα σπουδαίων μουσικών αριθμών στο επεισόδιο, με τίτλο "Κάτι αληθινό.”
Schmigadoon!ανακεφαλαίωση: "Κάτι πραγματικό"
Σεζόν 2, επεισόδιο 4: Τζος (που υποδύεται Keegan-Michael Key) και η Melissa (Cecily Strong) θέλουν να φύγουν από το Schmicago, αλλά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Πρώτα βρίσκουν το αυτοκίνητό τους κατεστραμμένο και βανδαλισμένο, χάρη στο γεγονός ότι ο Τζος έγινε παρίας της πόλης επειδή κατηγορήθηκε για φόνο. Τότε ο αφηγητής (Tituss Burgess) τους σταματά με μια ερώτηση: «Δεν διασκεδάζουν;»
Η Melissa παραδέχεται ότι κάποια από αυτά ήταν διασκεδαστικά, αλλά αυτός δεν είναι ένας αρκετά καλός λόγος για να μείνεις. Φεύγουν και αυτό είναι. Λοιπόν… θα ήταν εκτός από το να περάσουν τη γέφυρα έξω από την πόλη και να τελειώσουν ακριβώς εκεί που ξεκίνησαν.
Ο αφηγητής τους γελάει και φεύγει, και προσπαθούν να βρουν πώς να φύγουν από την πόλη. Ο κανόνας αυτών των μαγικών, μουσικών πόλεων είναι ότι πρέπει να βρείτε ένα πραγματικά αίσιο τέλος πριν μπορέσετε να φύγετε. Ίσως το θέμα είναι ότι όχι μόνο πρέπει να βρουν το δικό τους ευτυχές τέλος, αλλά ένα ευτυχές τέλος για όλους στο Schmicago.
Είναι δύσκολο να είσαι ευτυχισμένος
Δυστυχώς, οι ίδιοι δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι κατασκηνωτές. Η Melissa λέει ότι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε θα ήταν να φτιάξετε τη σχέση μεταξύ της Τζένης (Περιστέρι Κάμερον) και ο εν διαστάσει πατέρας της, ο χασάπης Dooley Flint (Άλαν Κάμινγκ). Αυτό είναι δύσκολο, γιατί η Jenny έχει αρχίσει να μισεί τον μπαμπά της με τα χρόνια. Otavius Kratt (Πάτρικ Πέιτζ), ο τοπικός μεγιστάνας, πλαισίωσε τον Φλιντ για τη δολοφονία της γυναίκας του, κάτι που πιστεύει η Τζένη.
Ο Τζος αποφασίζει ότι ίσως ο τρόπος για να μειώσει τις εντάσεις της θα ήταν να της συστήσει τον Τόφερ τον χίπη (Aaron Tveit) και η μπάντα των συχνά γυμνών, ελεύθερων φίλων του. Αγαπούν μια καλή παραβολή, οπότε η Μελίσα και ο Τζος του ζητούν να πει μια ιστορία για μια κόρη και τον εν διαστάσει πατέρα της. Ωστόσο, τον σκοτώνουν και τον φέρνουν εκεί, έτσι εγκαταλείπει την ιδέα και ο Τζος πρέπει να φτιάξει κάτι επί τόπου.
Στην αρχή χαζεύει, αλλά μετά έρχεται η μουσική από το πουθενά και αρχίζει να τραγουδάει, κάτι που τα κάνει όλα πιο εύκολα. Το τραγούδι τους, για την επανασύνδεση με τον μπαμπά σου, αποτυγχάνει να προκαλέσει πολύ στην Jenny αλλά τη συμπάθεια για τον Topher, ο οποίος καθόταν απογοητευμένος σε όλο το τραγούδι. Πηγαίνει να τον παρηγορήσει και ερωτεύονται ο ένας τον άλλον.
Εντάξει, οπότε αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, ίσως μπορούν να δώσουν στον Dooley κάτι αλλού. Γιατί να μην τον στήσει με την κρούστα ιδιοκτήτρια του ορφανοτροφείου, την κα. Coldwell (Κριστίν Τσένογουεθ)? Τους πηγαίνουν για δείπνο (σε ραντεβού για δείπνο που θυμίζει αυτό μέσα Ο Βασιλιάς των Ψαράδων), και τα πάνε πολύ καλά. Κυρία. Η Coldwell προσκαλεί μάλιστα την Dooley πίσω στο διαμέρισμά της, όπου τα ορφανά της τα φτιάχνει κοκτέιλ. Τότε έπεσαν πάνω σε μια καλή ιδέα: Σκοτώστε τα ορφανά και πουλήστε το κρέας τους.
Φυσικά, το συζητούν σε ένα μουσικό νούμερο παρωδώντας "Ένας μικρός ιερέας" από Σουίνι Τοντ. Αυτό δεν είναι το ευτυχές τέλος που ήλπιζαν ο Josh και η Melissa, αλλά δεν το ξέρουν ακόμα.
Μίλα με τον μπαμπά
Φωτογραφία: Apple TV+
Η χορογραφία τύπου Bob Fosse στο «Talk to Daddy» είναι αρκετά εντυπωσιακά μπαρόκ και αθλητική. Ο χορός συνεχίζεται Schmigadoon! είναι συνήθως κατάλληλο, φυσικά, και την περασμένη σεζόν ήταν αρκετά παλιομοδίτικη επίτηδες, οπότε απολαμβάνω το πιο παρουσιαστικό στυλ αυτή τη σεζόν. Χαίρομαι που είχα το μεγάλο δυνατό ξεκίνημα στα μουσικά νούμερα του επεισοδίου, γιατί το επόμενο ερωτικό τραγούδι που τραγουδούν οι Dove Cameron και Aaron Tveit είναι πολύ θαμπό να είναι όσο είναι. (Επιπλέον, δεν μου θυμίζει αρκετά κανένα πραγματικό μουσικό νούμερο από τη δεκαετία του '70.)
Ωστόσο, τα πράγματα ανακάμπτουν κατά τη διάρκεια της ημερομηνίας και στη συνέχεια Σουίνι Τοντ αριθμός. Τα παιδιά που εμφανίζονται από το πουθενά, ώστε η Kristen Chenoweth να μπορεί να συμπεριλάβει τα ονόματά τους στο τραγούδι είναι πολύ αστεία. Και ο Άλαν Κάμινγκ είναι πάντα ευχάριστο να το βλέπεις. Ωστόσο, δυσκολεύεται κάπως παίζοντας κάποιον τόσο εξωτερικά μίζερο ως Φλιντ. Όχι επειδή δεν μπορεί να το κάνει, αλλά είναι πολύ λάθος να μην βλέπεις τον Cumming να χαμογελά περισσότερο.
Το να τον βλέπεις να βγαίνει από το καβούκι του σε αυτό το επεισόδιο είναι απλά υπέροχα πράγματα, αστεία και συναρπαστικά και περίεργα χάρη στα μαλλιά και το ντύσιμό του. Το μουσικό νούμερο συνεχίζει μετά το αρχικό του Σουίνι κούνια — μετάβαση σε τζαζ up-tempo και συμπεριλαμβανομένου του χορού βρύσης και των sight gags — που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο χαρούμενα. Δύο στα τρία δεν είναι άσχημα.
Είμαι αναστατωμένος αυτές τις εποχές Schmigadoon! δεν είναι πλέον. Μου αρέσει να περνάω χρόνο σε αυτόν τον κόσμο, τα προβλήματα και όλα.
★★★☆☆
Παρακολουθώ Schmigadoon! στο Apple TV+
Νέα επεισόδια του Schmigadoon! φτάνουν κάθε Τετάρτη στο Apple TV+.
Βαθμολογήθηκε: TV-14
Παρακολουθήστε στο:Apple TV+
Ο Scout Tafoya είναι κριτικός κινηματογράφου και τηλεόρασης, σκηνοθέτης και δημιουργός της μακροχρόνιας σειράς βιντεοδοκιμίων Ο Αναγάπητος Για RogerEbert.com. Έχει γράψει για The Village Voice, Film Comment, The Los Angeles Review of Books και Περιοδικό Nylon. Είναι ο συγγραφέας του Cinemaphagy: On the Psychedelic Classical Form of Tobe Hooper και Αλλά ο Θεός τον έκανε ποιητή: Παρακολουθώντας τον Τζον Φορντ στον 21ο αιώνα, ο σκηνοθέτης 30 ταινιών μεγάλου μήκους και σκηνοθέτης και μοντέρ περισσότερων από 300 βιντεοδοκιμίων, τα οποία βρίσκονται στο Patreon.com/honorszombie.