Η κενή κωμωδία Η προσπάθεια βυθίζεται σε ασυγχώρητο χαμηλό [ανακεφαλαίωση Apple TV+] ½★

Οικογενειακή κωμωδία Apple TV+ Προσπαθεί πηγαίνει κάμπινγκ αυτήν την εβδομάδα και η Nikki και ο Jason ανακαλύπτουν τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους ως γονείς ακούγοντας πράγματα που χρειάζονται τα παιδιά τους.

Αλλού, ο Φρέντυ κλέβει μια συνάντηση ΑΑ για να τους βαρεθεί με τις καθημερινές του παραβάσεις, η Κάρεν είναι έγκυος και ο Σκοτ ​​είναι ηλίθιος. Πιο κραυγαλέα από οποιοδήποτε σημείο της πλοκής είναι μια γκάφα που υποδηλώνει το κενό στον πυρήνα αυτής της ιστορίας. Είναι ένα μακρύς μισή ώρα.

Προσπαθεί ανακεφαλαίωση: «Καταλάβετε τη σημαία»

Σεζόν 3, επεισόδιο 3: Στο επεισόδιο αυτής της εβδομάδας, με τίτλο «Αιχμαλωτίστε τη Σημαία», Νίκη (Έσθερ Σμιθ) και ο Ιάσονας (Rafe Spall) πήραν την Πριγκίπισσα (Eden Togwell) και ο Tyler (Mickey McAnulty) κάμπινγκ στο πλαίσιο ενός Σαββατοκύριακου μιας ένωσης υιοθετημένων παιδιών.

Η Nikki έχει δημιουργήσει έναν άλλο λόγο για να έχει αυτοσυνειδησία: Δεν πιστεύει ότι είναι αρκετά διασκεδαστική. Έτσι, αποφασίζει να είναι περισσότερο σαν τον Τζέισον και λιγότερο τον εαυτό της για να κερδίσει τη στοργή των νέων τους παιδιών όπως εκείνος. Αφού την παρακολουθεί να προσπαθεί και να αποτυγχάνει, εξηγεί τη φιλοσοφία του, ώστε να χαλαρώσει λίγο.

Αυτό είναι… κάπως ανόητο, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι υποτίθεται ότι είναι μαζί χρόνια τώρα και συμφώνησαν να κάνουν παιδιά μαζί. Στη συνέχεια, όμως, βασικά κάθε αστείο σε αυτήν την εκπομπή γράφεται όπως οι χαρακτήρες δεν έχουν συναντηθεί ποτέ πριν, παρόλο που όλοι έχουν σχέση.

Αυτό που ανακαλύπτουν, αν μπορείτε να το πιστέψετε, είναι ότι ο καθένας γίνεται καλύτερος γονείς όταν έχει τον άλλον να καλύψει τα κενά που δημιουργούν οι δικές του νευρώσεις. Είναι η πιο συναισθηματική. είναι ο πιο διασκεδαστικός.

Τόσο άποροι…

Εν τω μεταξύ, ο Φρέντυ (Όλιβερ Κρις) είναι μόνος. Είχε δεσμό και η σύντροφός του τον άφησε, οπότε τώρα το όλο πράγμα του έχει επιδεικτικά ανάγκη από όλους. Την περασμένη εβδομάδα, πήγε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι σε έναν κινηματογράφο αντί να τους δώσει απλώς οδηγίες. Αυτή την εβδομάδα βρίσκεται σε μια συνάντηση της ΑΑ για να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του, επειδή δεν μπορεί να βρει κανέναν άλλον που θέλει να τον ακούσει να γκρινιάζει ότι κατέστρεψε τη ζωή του.

Έχω δει τρεις σεζόν αυτής της εκπομπής, και μόλις δεν θυμάμαι ποιος είναι αυτός ο χαρακτήρας. Δεν ξέρω ποια είναι η σχέση του με τον Τζέισον και τη Νίκι. Και δεν ξέρω γιατί πρέπει να νοιάζομαι για το συναισθηματικό του ταξίδι.

Αλλού, η Κάρεν (Σιαν Μπρουκ) μισεί τη δουλειά της και ο Σκοτ ​​(Ντάρεν Μπόιντ) δεν μπορεί να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τους φόβους της. Είναι επίσης έγκυος, κάτι που δεν περίμενε.

Οχι ξανά …

Πρέπει να σας πω μια χαρά, υπομονετικοί άνθρωποι: Πότε Προσπαθεί ξεκινά κάθε εβδομάδα — και το μαντολίνο και το σφύριγμα και το «Ω Ω Ω!» Η stomp μουσική ξεκινά σαν να είναι διαφήμιση για αντικαταθλιπτικά ή Subaru ή κάτι τέτοιο — η καρδιά μου βουλιάζει.

Δεν μπορώ να πω από μια παράσταση ότι αυτό που πρόκειται να δω είναι χαρούμενο και καλό για μένα και ένα κοινωνικό καλό από τη βαθμολογία, μόνο για να παρακολουθήσετε τους χαρακτήρες να μαθαίνουν να μπερδεύονται με τη ζωή με το να είναι ο σωστός συνδυασμός θλιβερών και ανίδεων και Συναισθηματική.

Προσπαθεί χτυπά αυτές τις ίδιες νότες κάθε εβδομάδα για μισή ώρα — είναι απλώς ανειλικρινές. Μια παράσταση με μια διογκωμένη αίσθηση της δικής της σημασίας είναι σαν να βλέπεις ένα αυτοκίνητο με αυτοκόλλητο προφυλακτήρα περιβαλλοντολόγο. Βρίσκεστε στην κυκλοφορία όπως οι υπόλοιποι από εμάς, εκπέμποντας αέρια θερμοκηπίου, συμβάλλοντας στο συλλογικό άγχος του κόσμου. Τι καταφέρνει το σλόγκαν σου για την καλή διάθεση;

Αυτοί δεν είναι κανονικοί άνθρωποι

Προσπαθεί αισθάνεται σαν μια παράσταση που προορίζεται να είναι για τακτικούς ανθρώπους, έτσι οι τακτικοί άνθρωποι μπορούν να αισθάνονται καλύτερα με τον εαυτό τους επειδή κάνουν ό, τι μπορούν για να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Σας αναφέρω ότι αυτό είναι ανεπαρκές κίνητρο για να κάνετε μια τηλεοπτική εκπομπή.

Η τηλεόραση δεν είναι να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο. Έχει να κάνει με την ανακούφιση των ανθρώπων από την αγγαρεία της ζωής, κάνοντας τους να γελάσουν ή να σκεφτούν.

Συνήθως το σκεπτικό σημαίνει «σκέφτομαι τους κατά συρροή δολοφόνους ή πώς λιώνουν οι πάγοι». Fair play σε αυτό - είναι πολύ δημοφιλές. Απλώς δεν νομίζω ότι η ρίψη δείχνει σαν Τεντ Λάσο και Προσπαθεί στο τηλεοπτικό κοινό κάνει πολύ περισσότερα από το να προσπαθεί να πει στο κοινό ότι οι σεναριογράφοι και τα αστέρια της σειράς προσπαθούν τρομερά σκληρά να μοιάζουν με καλούς ανθρώπους στην παγκόσμια σκηνή.

Μια παράσταση σαν Τεντ Λάσο δεν θα κάνει κανέναν πιο ωραίο. Και Προσπαθεί δεν πρόκειται να πείσει κανέναν να υιοθετήσει ένα παιδί. Πείτε αυτό κυνισμό αν θέλετε, αλλά αυτή η παράσταση είναι τεράστια κυνικός για τόσα πολλά πράγματα που δεν μπορώ παρά να νιώσω την κρίση των συγγραφέων για την πραγματική τέχνη σε κάθε βήμα.

Άγνωστο και απλοϊκό

Για παράδειγμα, αυτή την εβδομάδα, ο Scott αναφέρει ότι έχει γράψει μια ανάρτηση στο blog καθώς η Κάρεν προσπαθεί να έχει μια καρδιά με καρδιά μαζί του.

Ξεχνώντας, λέει ότι έχει γράψει μια αφαίρεση του τραπεζικού κλάδου εμπνευσμένη από Ισλανδο-Γάλλο σκηνοθέτη Sólveig Anspach. (Στη συνέχεια λέει επίσης ότι πιστεύει ότι ο Anspach θα έπρεπε να είναι τόσο διάσημος όσο ο Γερμανός σκηνοθέτης Hans-Jürgen Syberberg, πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι αν οι συγγραφείς γνωρίζουν ότι πέθανε από καρκίνο το 2015.)

Αυτό προορίζεται να είναι ένα αστείο για τον Scott ότι είναι ένας πομπώδης, επιτηδευμένος ηλίθιος που δεν μπορεί να ακούσει τη γυναίκα που αγαπά την ώρα της ανάγκης της. Είναι πολύ τυλιγμένος στις δικές του ανοησίες. Αυτό είναι εντάξει… εκτός από την απάντηση της Κάρεν σε αυτό είναι, «Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός», και μετά η παράσταση συνεχίζει απλώς την πλοκή.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με αυτό είναι ότι το να αναφέρω το Anspach ως ένα από τα βασικά για τη λίστα ανάγνωσης ενός δαίμονα που κυνηγά την επιρροή είναι προσβλητικά απλοϊκό.

Σχετικά με το Sólveig Anspach

Αυτό δεν έχει καμία σχέση Προσπαθεί, αλλά ήξερα Sólveig Anspach. Οι ταινίες της αφορούσαν τον υπαρξιακό πόνο του να είσαι ζωντανός, το να ξέρεις ότι μπορείς να πεθάνεις ανά πάσα στιγμή, να ξέρεις ότι η ζωή σου είναι έξω από τα χέρια σου.

Μίλησε για ψυχικές ασθένειες, καταχρηστικούς γάμους και το ίδιο της το σώμα που την προδίδει. Εξιστόρησε τη θηλυκότητα με κάθε τρόπο που μπορούσε κατά τη διάρκεια της ζωής της. Η καριέρα της στον κινηματογράφο δεν ήταν καν 20 χρόνια. Και παρόλο που ήταν δημοφιλής στην Ευρώπη, δεν τα κατάφερε ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν άρχισα να της γράφω, ήταν σοκαρισμένη που την είχα ακούσει επειδή ήμουν Αμερικανίδα φοιτήτρια κινηματογράφου.

Η ιδέα ότι Προσπαθεί — μια τρομακτικά πολύτιμη παράσταση για το πώς οι επιθετικοί της μεσαίας τάξης είναι πραγματικά υπέροχοι άνθρωποι επειδή όλοι προσπαθούν best — είναι πρόθυμος να ελέγξει το όνομα ενός πραγματικού καλλιτέχνη που ασχολήθηκε με πιο μπερδεμένες αλήθειες, με τις οποίες αυτή η παράσταση θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί ασήμαντος? Είναι προσβλητικό και ρηχό και όλα όσα μισώ σχετικά με το σύγχρονο περιεχόμενο – γιατί ας είμαστε ξεκάθαροι: αυτή η παράσταση δεν είναι τέχνη.

Έλεγχος ονόματος πραγματικού καλλιτέχνη

Οι συγγραφείς ρίχνουν το όνομα μιας νεκρής φεμινίστριας στον μονόλογο κάποιου ανίδεου ηττημένου για τη δική του σημασία για τον εαυτό του, αντί να ασχολούνται ουσιαστικά με την τέχνη της… γιατί κάνουμε τον κόπο να έχουμε ιστορία; Γιατί μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε αληθινή τέχνη, αν αυτός ο κατάλογος της Ikea με τα επαναλαμβανόμενα μέλη του καστ μπορεί απλώς να του δώσει το δάχτυλο μπροστά σε χιλιάδες θεατές για ένα φτηνό γέλιο;

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απορρίπτω την ιδέα ότι η «καλή τηλεόραση» είναι κάτι που πρέπει να φιλοδοξεί να κάνει ο καθένας. Γιατί ποτέ δεν έχει να κάνει μόνο με το τι μπορείς να κάνεις. Αφορά αναγκαστικά αυτό που εσύ δεν πρέπει κάνουν (όπως ανακαλύπτουν ο Jason και η Nikki στο ταξίδι τους στο κάμπινγκ). Και στη λίστα με τις αμαρτίες αυτής της εκπομπής, προφανώς, είναι να παρακολουθήσετε τις ταινίες του Sólveig Anspach.

Ίσως το παίρνω πολύ προσωπικά. Αλλά δυσανασχετώ με την ιδέα ότι κάποιος που αφιέρωνε χρόνο από τη ζωή του για να καθοδηγήσει έναν χαμένο φοιτητή κινηματογράφου Η Αμερική επειδή ανταποκρίθηκε στη δουλειά της θα έπρεπε να είναι ένα σημείο γροθιάς σε μια παράσταση της οποίας η ιδέα της τέχνης είναι α απομίμηση Η εποχή του φουσκώματος τραγούδι που αφηγείται την πλοκή του επεισοδίου με απόλυτη ειλικρίνεια.

Δεν μου άρεσε ποτέ Προσπαθεί πριν, αλλά το σιχαίνομαι τώρα.

☆☆☆☆☆

Παρακολουθώ Προσπαθεί στο Apple TV+

Νέα επεισόδια του Προσπαθεί Η 3η σεζόν φτάνει κάθε Παρασκευή.

Βαθμολογήθηκε: TV-14

Παρακολουθήστε στο:Apple TV+

Ο Scout Tafoya είναι κριτικός κινηματογράφου και τηλεόρασης, σκηνοθέτης και δημιουργός της μακροχρόνιας σειράς βιντεοδοκιμίων Ο Αναγάπητος Για RogerEbert.com. Έχει γράψει για The Village Voice, Film Comment, The Los Angeles Review of Books και Περιοδικό Nylon. Είναι ο συγγραφέας του Cinemaphagy: On the Psychedelic Classical Form of Tobe Hooper, ο σκηνοθέτης 25 ταινιών μεγάλου μήκους και σκηνοθέτης και μοντέρ περισσότερων από 300 βιντεοδοκιμίων, τα οποία βρίσκονται στο Patreon.com/honorszombie.