Σειρά ντοκιμαντέρ Apple TV+ Σπίτι επιστρέφει την Παρασκευή για μια δεύτερη σεζόν με περίεργες ιστορίες αρχιτεκτονικής και ανθρώπινου ενδιαφέροντος. Ο streamer αξιοποιεί την ομορφιά της προσβασιμότητας ως θέαμα και δράμα για να φέρει το κοινό πίσω για περισσότερη τηλεόραση με καλή αίσθηση.
Τα σπίτια που προβάλλει η σειρά φαίνονται υπέροχα, σίγουρα. Αλλά οι ιστορίες προορίζονται να είναι τόσο γάντζοι όσο και η θέα αδύνατων γωνιών και άνετων γωνιών φωλιασμένων σε θαυμαστές γωνιές της γης.
Σπίτι κριτική 2η σεζόν
Σπίτι ήταν ένα από τα πρώτα ντοκιμαντέρ που παρήγαγε η Apple TV+, σε συνεργασία με την A24, τον διανομέα της μπουτίκ "indie" επίσης υπεύθυνο για Ευφορία, Οι άνδρες και Όλα Παντού Ταυτόχρονα για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα πιο πρόσφατα προϊόντα της.
Σαφώς, Σπίτι είναι μια εκπομπή που προορίζεται να κερδίσει χρήματα από το πορνό αρχιτεκτονικής HGTV — μια τρέλα ηλικίας μεγαλύτερης από μια δεκαετία, αλλά τα τελευταία χρόνια πλήττει όλους τους κυλίνδρους. Αλλά η σειρά δείχνει επίσης τον δρόμο προς βιώσιμα κτίρια και σχέδια, και την επίτευξη των ονείρων. Είναι μια φιλόδοξη σειρά, με τον τρόπο της.
Το μήνυμά του: Κάπου εκεί έξω, σε περιμένει ένα τέλειο σπίτι που είναι καλό για την ψυχική σου υγεία και καλό για το περιβάλλον.
Στη δεύτερη σεζόν, βλέπουμε (μεταξύ άλλων):
- Ένα στούντιο χειροτεχνίας και ένα σπίτι τριών παιδιών στο Μεξικό.
- Ένα τεράστιο υπόστεγο σχεδιασμένο για ένα ζευγάρι στην Αυστραλία.
- Ένας πανέμορφος, αντισυμβατικός λαβύρινθος ενός σπιτιού σε ένα αγρόκτημα στη Γαλλία, φτιαγμένο από μια Σουηδή αρχιτέκτονα για την οικογένειά της.
- Ένα σπίτι σε μια παραδοσιακά μαύρη γειτονιά στο Sag Harbor της Νέας Υόρκης.
Η φωτογραφία, από μια ομάδα κινηματογραφιστών, συμπεριλαμβανομένων των Christopher Gill, Jurge Lesse και Josh Flavell, σας δείχνει όχι μόνο τα υπέροχα σπίτια αλλά και τις γειτονιές στις οποίες βρίσκονται. Βλέπεις τους γείτονες και τα οικοσυστήματα που κάνουν το μέρος να αξίζει να ζεις.
Να γίνει δύναμη για το καλό
Είχα προβλήματα με την πρώτη σεζόν του Σπίτι γιατί τόσο μεγάλο μέρος της παράστασης κατέστη δυνατό μόνο (κυριολεκτικά στην περίπτωση των εκατοντάδων χιλιάδες δολάρια που ξοδεύτηκαν για τη δημιουργία κάθε επεισοδίου) λόγω του τόσο τεράστιου πλούτου που δεν μπορούσες να ελπίζεις ότι μετρήστε τα όλα.
Πότε η κριτική μου για την πρώτη σεζόν του Σπίτι έτρεξε, ένας από τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην παραγωγή της σειράς με επικοινώνησε για να μου πει ότι βασικά συμφωνούσαν με το θεμελιώδες ελάττωμα, ότι εκεί δεν έπρεπε να γίνουν πολλά για να συμβιβάσουμε την αποστολή μιας εκπομπής για να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος και το γεγονός ότι προφανώς η μόνη απάντηση είναι χρήματα. Περισσότερα χρήματα από όσα έχουν οι περισσότεροι. Δεν θέλω να κάνω υποθέσεις σχετικά με τη διαδικασία λήψης αποφάσεων αυτού του ατόμου, αλλά δεν επέστρεψαν για τη σεζόν 2 του Σπίτι.
Και όμως, κάποιος στα υψηλότερα επίπεδα δημιουργικότητας για την εκπομπή φαίνεται να έχει ενημερωθεί για τις ανησυχίες που έθεσα (δεν μπορώ να ήμουν ο μόνος που τις επισήμανα) επειδή η δεύτερη σεζόν του Σπίτι είναι σαν ένα ολοκαίνουργιο τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Είναι σε συνεχή επιδίωξη ενός πιο ηθικού επιχειρήματος για την ύπαρξή του. Δεν βλέπουμε πλέον απλώς περήφανους, χαμογελαστούς αρχιτέκτονες να επιδεικνύουν τη μεγαλοφυΐα τους. Όχι, τώρα έχουμε θέματα που έχουν σχεδιαστεί για να διασφαλίζουν ότι δεν σκεφτόμαστε τα χρήματα, επειδή είμαστε πολύ απασχολημένοι με το πόσο υπέροχο είναι που αυτές οι οικογένειες έχουν τα σπίτια των ονείρων τους.
Ονειρεμένα σπίτια σε όλο τον κόσμο
Φωτογραφία: Apple TV+
Το σπίτι στην Αυστραλία ανήκει σε δύο άνδρες που βγήκαν σε μια εποχή που η ομοφοβία στη χώρα ήταν ένα καυτό πολιτικό σημείο συζήτησης. Ακόμη και οι γονείς τους παραδέχονται ότι έπρεπε να μάθουν να αποδέχονται τους γιους τους όπως ήταν.
Το ζευγάρι που είναι ιδιοκτήτης του σπιτιού στο Μεξικό είναι πρώην μέλη της αντικουλτούρας που τώρα λατρεύονται από εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένου του καλεσμένου του επεισοδίου, του βραβευμένου με Όσκαρ κινηματογραφιστή. Alejandro González Iñárritu.
Η οικογένεια στο Sag Harbor παλεύει με το gentrification και κάνει τα πάντα για να πει ότι είναι α Θαύμα που οι μαύρες οικογένειες που ζουν ακόμα στην πόλη του Λονγκ Άιλαντ έχουν ακόμα τα χρήματα να αντέξουν οικονομικά το. Και η Σουηδή έχει μια κόρη με εγκεφαλική παράλυση που χρειάζεται ένα σπίτι με ανοιχτή κάτοψη, ώστε να μην εμποδίζεται η αναπηρική καρέκλα της.
Εν συντομία: Πώς υποστηρίζετε ότι αυτά τα σπίτια εκατομμυρίων δολαρίων είναι απλώς προϊόν πλούτου όταν βοηθούν τους ανθρώπους;
Όμορφα σπίτια και ένα προοδευτικό μήνυμα
Η παράσταση είναι όμορφα σκηνοθετημένη. Συγχαρητήρια στους σκηνοθέτες αυτής της σειράς, που κάνουν αυτές τις ιστορίες οδυνηρά συναισθηματικές και προοδευτικές. Μπορούμε να δούμε πόσο σημαντικό είναι ένα σπίτι για την αποστολή όχι απλώς να επιβιώσει αλλά και να ζήσει ως ο πιο αληθινός εαυτός του.
Όπου δυσκολεύομαι να αγοράσω πλήρως το rebrand του Σπίτι ως παράσταση για τον προοδευτισμό μέσω της αρχιτεκτονικής είναι ότι ωστόσο εξακολουθεί να ισχύει ότι αυτά τα Συγκεκριμένοι άνθρωποι που χρειάζονται φροντίδα και άνεση από έναν εχθρικό κόσμο καλύπτονται από εκατομμύρια δολάρια, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά κερδίζονται. Κάθε οικογένεια με ένα παιδί που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση δεν μπορεί απλώς να σηκώσει το τηλέφωνο και να καλέσει έναν διάσημο Ευρωπαίο αρχιτέκτονα για να της φτιάξει ένα σπίτι που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες τους.
Εδώ είναι όπου η υποψία μου για τη μάρκα A24 είναι το βόρειο αστέρι μου, όπως συμβαίνει συχνά. Μου αρέσουν πολλές από τις ταινίες A24 (Πρώτη αγελάδα, Χ, Ελα έλα, Το Σουβενίρ) καθώς δεν το κάνω (Μετά τον Γιανγκ, Αρνάκι, Ο Πράσινος Ιππότης, Midsommar). Αλλά αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι το A24 έχει παίξει στα χέρια των ανθρώπων που φτιάχνουν την αφήγησή τους για λογαριασμό τους.
Πότε IndieWire Ο κριτικός David Ehrlich αποκαλεί την ταινία του Trey Edward Shultz Κυματιστά “Α24 Μαγνολία», αυτό που λέει είναι ότι τα λεφτά είχαν μεγαλύτερη επιρροή στο σχήμα μιας ταινίας παρά στον σκηνοθέτη. Στην περίπτωση μιας επιθετικής μη οντότητας όπως ο Shultz, θα το άφηνα να ξεφύγει, αλλά είναι κακή κριτική και κακή οικονομική θεωρία.
Γιατί πρέπει μια εταιρεία να υπαγορεύει την κατεύθυνση της τέχνης που χρηματοδοτεί; Αυτό δεν το εμποδίζει να εισαι τέχνη?
Πώς μπορείτε να βρείτε κάτι αν δεν ψάχνετε;
Η A24 πουλάει πράγματα στο κατάστημά της όπως έντυπα βιβλία σεναρίων και καπέλα από κινηματογραφικές παραγωγές σε τρελά σημάδια. Πουλάει την ιδέα της σπάνιας λήψης αποφάσεων που συμβαίνει κεκλεισμένων των θυρών σε αυτό το στούντιο. Μπορείτε επίσης να είστε κοντά στη μεγαλύτερη τέχνη στον κόσμο! Μόλις αφορών η μάρκα είναι αρκετή για να φορτίσει 85 $ για φούτερ, 60 $ για ένα σενάριο για μια ταινία που έχει ήδη κυκλοφορήσει, $48 για ένα κερί και $42 για λάδι γενειάδας. Τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με τις ταινίες, αλλά είναι ένα στενόχωρο σκηνικό σε μια εκπομπή για ακριβά σπίτια που παράγονται από την ίδια εταιρεία.
Νομίζω ότι ίσως το πιο τρομακτικό επεισόδιο είναι ο απολογισμός του ανείπωτα υπέροχο σπίτι που ανήκει στον λευκό Νοτιοαφρικανό πρώην κτηνίατρο. Σε μια χώρα με μακρά, μακρά ιστορία υποταγής και βίας, πώς τα κατάφερε ένας κτηνίατρος που εργαζόταν στο απαρτχάιντ και ένας τύπος που διευθύνει μια εξαιρετικά ασαφή μη κερδοσκοπική επιχείρηση κερδίζει αρκετά χρήματα για να αντέξει οικονομικά ένα σπίτι τόσο όμορφο που είναι σαν να κοιτάς το επόμενο ΖΩΗ? (Ναι, από τη μια είναι ωραίο να πιστεύεις ότι οι άνθρωποι ζουν τώρα ειρηνικά, αλλά ακόμα….)
Αυτό δεν υποτίθεται ότι έχει σημασία. Ούτε υποτίθεται ότι έχει σημασία ότι δεν βλέπουμε τίποτα μέσα Σπίτι είναι διαθέσιμο στα περισσότερα από τα χιλιάδες άτομα που θα παρακολουθήσουν αυτήν την εκπομπή. Το ρεύμα μέσο κόστος ενός σπιτιού στις Ηνωμένες Πολιτείες πρόσφατα ξεπέρασε τα $500.000. Είμαι κριτικός τηλεόρασης που ήταν επίσης μπάρμαν μέχρι τον COVID-19 (έχω άσθμα και δεν θέλω να… εεε… να πεθάνω πίσω από ένα μπαρ). Τα περισσότερα χρήματα που είχα ποτέ κάποια στιγμή στη ζωή μου ήταν 15.000 $ και ήταν όλα για ενοίκιο, παντοπωλεία και ταξίδια για να δω την οικογένεια και τους φίλους μου.
Ποιος έχει τέτοια χρήματα;
Είναι πολύ ωραίο που τόσοι πολλοί άνθρωποι έχτισαν τα σπίτια των ονείρων τους. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν μπορεί να τα αντέξει οικονομικά και αμφισβητώ τη διαρκή αξία της επίδειξης των πιο εκπληκτικών κατοικιών στη γη. Η αξία σοκ του να δεις κάτι τόσο εκπληκτικό μπορεί να αποδειχτεί συντριπτική. Αλλά μια εβδομάδα αργότερα, θα είμαστε ακόμα στα διαμερίσματά μας, θα ζηλεύουμε αυτούς τους ανθρώπους - και όχι πιο κοντά στο να μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά σπίτια σαν τα δικά τους.
Παρ 'όλα αυτά, Σπίτι πλήττει όλες τις κοινωνικές παροχές αυτών των σπιτιών σκληρός. Το σπίτι του Sag Harbor παρουσιάζεται σε ένα πολυσύχναστο μπάρμπεκιου του Ιουνίου, δίπλα σε ένα δέντρο όπου Λάνγκστον Χιουζ συνήθιζε να γράφει ποίηση. Αυτό είναι αρκετά ακατανόητο. δεν μπορείς να το διαφωνήσεις.
Και το θέμα είναι ότι δεν νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν τα υπέροχα σπίτια τους - τους ανθρώπους κάνω αξίζουν ωραία πράγματα. Αλλά όλα οι άνθρωποι αξίζουν ωραία πράγματα.
Σπίτι στην πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι φιλόδοξο γιατί μέχρι να μπορέσουμε όλοι να αντέξουμε οικονομικά αυτά τα σπίτια, αυτό είναι βασικά επιστημονική φαντασία. (Ο γιος των πλούσιων πλέον και εφησυχασμένων καλλιτεχνών στο Μεξικό συγκρίνει στην πραγματικότητα την πολυτελή κατοικία τους με κάτι έξω από 2001: A Space Odyssey.) Και τι συμβαίνει συνήθως με τους ανθρώπους της επιστημονικής φαντασίας που έχουν ωραία πράγματα που δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά; Όπως λέει μια από τις έφηβες που μιλάνε στο Σαγκ Χάρμπορ για το σπίτι της: «Συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε σύνθετες ταινίες σε ταινίες τρόμου».
Ταινίες τρόμου A24, συγκεκριμένα, όπως Midsommar και Οι άνδρες. Αυτή η εταιρεία βασίζεται στο ότι δεν κάνετε τα μαθηματικά. Η κατάρα μου είναι ότι δεν μπορώ να σταματήσω.
Ωραία σπίτια, αν μπορείτε να τα αντέξετε οικονομικά.
★★☆☆☆
Παρακολουθώ Σπίτι στο Apple TV+
Η δεύτερη σεζόν του Σπίτι μεταδίδεται τώρα στο Apple TV+
Βαθμολογήθηκε: TV-14
Παρακολουθήστε στο:Apple TV+
Ο Scout Tafoya είναι κριτικός κινηματογράφου και τηλεόρασης, σκηνοθέτης και δημιουργός της μακροχρόνιας σειράς βιντεοδοκιμίων Ο Αναγάπητος Για RogerEbert.com. Έχει γράψει για The Village Voice, Film Comment, The Los Angeles Review of Books και Περιοδικό Nylon. Είναι ο συγγραφέας του Cinemaphagy: On the Psychedelic Classical Form of Tobe Hooper, ο σκηνοθέτης 25 ταινιών μεγάλου μήκους και σκηνοθέτης και μοντέρ περισσότερων από 300 βιντεοδοκιμίων, τα οποία βρίσκονται στο Patreon.com/honorszombie.
