Το Apple TV+ μόλις ξεκίνησε άλλη μια σεζόν του Φυσικός, η μελέτη του αντικοινωνικού χαρακτήρα του σχετικά με έναν επίδοξο εκπαιδευτή αεροβικής γυμναστικής/πρωταγωνιστή/αστέρι. Ας δούμε αν η εκπομπή έμαθε κάτι από αυτό εποχή των ανισορροπιών και της διαταραχής διχασμένης προσωπικότητας.
Η Sheila Rubin, η απρόβλεπτη βασίλισσα της προπόνησης που υποδύεται Ρόουζ Μπερν, εξακολουθεί να μιλά στον εαυτό της για τη βρωμιά που είναι η ανθρωπότητα, και τα ρούχα όλων είναι ακόμα άσχημα. Ας το κάνουμε αυτό!
Φυσικός ανακεφαλαίωση: «Δε με θέλεις»
Σεζόν 2, επεισόδιο 1: Στην πρεμιέρα της σεζόν αυτής της εβδομάδας, με τίτλο "Don't You Want Me», η Sheila εξακολουθεί να είναι μια ψεύτικη που απεχθάνεται τον εαυτό της που προσπαθεί να καταφέρει να φτάσει στην κορυφή. Τώρα έχει τη δική της εταιρεία, την Body By Sheila, και αναζητά χρήματα από επενδυτές, διαφήμιση και ανάπτυξη.
Ο σύζυγός της, Ντάνι (που υποδύεται Ρόρι Σκόβελ), που έχασε τη μεγάλη του εκλογή την περασμένη σεζόν, εξακολουθεί να είναι ένας παραληρηματικός και αυτο-απορροφημένος μαλάκας.
Η Σίλα δεν τον αντέχει. Μετά από ένα πάρτι ένα βράδυ, στο οποίο ξεκαθαρίζει ότι δεν θέλει να παρευρεθεί, εκείνη πηγαίνει να μείνει με τη φίλη της Γκρέτα (Dierdre Friel), που επίσης δεν της αρέσει πολύ. Δεν της αρέσει κανένας.
Νιώθοντας ότι δίνει μια δύσκολη μάχη, ο Ντάνι κάνει ένα μεγάλο σόου το επόμενο πρωί για την πρόθεσή του να αλλάξει και να γίνει καλύτερος σύζυγος και πατέρας για την κόρη τους Μάγια (Grace Kelly Quigley). Η Sheila δεν τον πιστεύει, αλλά ούτε και θέλει να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Έχει κασέτες γυμναστικής να πουλήσει.
Μια συμφωνία πήγε στραβά
Την περασμένη σεζόν, είχε μια συνεργασία με τον εκπαιδευτή αεροβικής Μπάνι (Ντέλα Σάμπα) σε σύμβαση για την παραγωγή βιντεοκασέτας. Τώρα πρέπει να τα πουλήσει, κάτι που κάνει σε ένα κατάστημα επίπλων που διευθύνει ένας ντόπιος επιχειρηματίας ονόματι Auggie Cartwright (Wallace Langham).
Η Μπάνι και ο φίλος της, Τάιλερ (Λου Τέιλορ Πούτσι), έχουν αναπτυχθεί σε άλλες περιοχές για να ανταγωνιστούν τη Sheila και επίσης να ξεκινήσουν από την αρχή. Το Bunny κάνει αερόμπικ τώρα. Ή θα το έκανε, εκτός από τους αηδιασμούς της συγκάτοικοι της κολλημένες με ταινία πάνω από τον κύλινδρο τους.
Ο Ντάνι χρειάζεται περίπου οκτώ δευτερόλεπτα ανατροφής προτού χτυπήσει μια μαμά (Tawny Newsome) στο σχολείο της Μάγια και σχεδιάσει ένα νέο επιχειρηματικό εγχείρημα. Για να αποδείξει ότι είναι σοβαρός για την ανατροφή των παιδιών για μια φορά, συμφωνεί να συμμετάσχει στην επιτροπή της Γκρέτα για να βοηθήσει στο σχολείο. Μετά πηγαίνει στον φίλο του Τζέρι (Τζέφρι Άρεντ), με τον οποίο έχει δημιουργήσει μια δεξαμενή σκέψης (κάτι που είναι ανοησία επειδή αυτοί οι δύο είναι απατεώνες), για να πει ότι δεν πρόκειται να παίξει τόσο ενεργό ρόλο στην επιχείρησή τους προς τα εμπρός. Ο Τζέρι το μισεί και ξεσπά.
Α, και η Σίλα έχει σχέση με έναν απείθαρχο παντρεμένο κατασκευαστή γης και πιστό Μορμόνο (Πωλ Σπαρκς) με δύο παιδιά.
Ας μην γίνουμε σωματικοί
Φυσικός εξακολουθεί να είναι ο πονοκέφαλος που ήταν την περασμένη σεζόν. Οι συγγραφείς συνεχίζουν να βρίσκουν τρόπους για να βάλουν τη Σίλα σε καταστάσεις με τους χειρότερους ανθρώπους στη γη, ώστε να τους κακολογήσει στο κομμάτι της φωνής. Δεν είναι ούτε αστείο, ούτε ιδιαίτερα δραματικό, ή ειλικρινά ενδιαφέρον, να βλέπεις κάποιον γεμάτο οργή να κινείται στον κόσμο ως αρνείται να κάνει πολλά για να επιβεβαιώσει τον εαυτό της, παρόλο που η εκδοχή της Sheila των συγγραφέων (αυτή που έχει στο κεφάλι της), ξέρει τα πάντα για τα παντα.
Ως αποτέλεσμα, κάθε επεισόδιο είναι απλώς μια πλημμύρα μισανθρωπίας που περιβάλλεται από φρικτά παστέλ και μουσική New Wave.
Βρίσκω αυτή την παράσταση μοναδικά απογοητευτική. Προορίζεται να είναι μια βιτρίνα σταρ για τον Μπερν. Αλλά κατά ειρωνικό τρόπο, η παράσταση δεν της επιτρέπει να κάνει τίποτα σωματικά με την απόδοσή της. Πρέπει να είναι ένα κενό βλέμμα και ένα ευχάριστο χαμόγελο, ενώ η φωνή κάνει όλα τα βαριά για τον χαρακτήρα της.
Και η φωνή είναι μια νότα, επίσης. Είναι πάντα «Κάνε αρκετή υπομονή με αυτούς τους μαλάκες και σύντομα θα είσαι σε άλλο δωμάτιο μακριά τους και η ζωή θα είναι πιο ωραία» ή «Μην το τρως αυτό, χοντρή αγελάδα».
Αισθάνομαι πολύ ανικανοποίητο να βλέπεις έναν χαρακτήρα που προορίζεται να είναι αυτού του είδους η φιγούρα αντιήρωα η ταύτιση και η ενδυνάμωση —μέσω ενός είδους αρνητικής επίδειξης και των δύο πραγμάτων— αρνήθηκαν να γίνουν επιτρέπεται να είναι Οτιδήποτε.
Η έκδοση της Sheila που παρακολουθήσαμε την περασμένη σεζόν απλά δεν έκανε καμία πρόοδο ως άτομο. Ωραία, αυτό είναι ρεαλιστικό, αλλά αυτό που καταρρέει είναι η ιδέα ότι η παράσταση πάει κάπου.
«Σε ενδιαφέρει πραγματικά κάτι από αυτά;»
Παίρνω Breaking Bad, μια εκπομπή δημοφιλής σε πολλά διαφορετικά είδη θαυμαστών, αλλά κυρίως σε άτομα που δεν «κατάλαβαν» ότι δεν ήταν γραφτό να ταυτιστούν με τον κοινωνιοπαθητικό πρωταγωνιστικό χαρακτήρα της. Ο κωμικός Chelsea Peretti περιέγραψε κάποτε τους πιο στερεοτυπικούς θαυμαστές της σειράς ως εξής: «Ναι, νομίζω ότι αν έπαθα καρκίνο θα μπορούσα να κυβερνήσω το γκέτο».
Αυτό το σόου ξεκινά με ήπιους, μακρόθυμους πράους τύπους Walter White, ο οποίος τελικά γίνεται νεκρά μάτια, δολοφόνος με φλέβες πάγου που βγάζει καρτέλ ναρκωτικών, σκοτώνει αθώες γυναίκες και πηγαίνει στον πόλεμο με ναζί. Ο White έγινε τόσο πολύ η καρικατούρα της φαλλοκρατικής στάσης που εξακολουθεί να είναι κάτι σαν μιμίδιο για τους θαυμαστές της σειράς να κατηγορούν τα πάντα στη γυναίκα του, επειδή δεν τον υποστήριξε όταν έγινε απάνθρωπος.
ο Breaking Bad Οι συγγραφείς τα έκαναν όλα αυτά τόσο προσεκτικά όσο ήξεραν να κάνουν, αλλά δεν μπορείς να προγραμματίσεις τα πάντα. Η εκπομπή εξακολουθούσε να παρουσιάζει κάτι σαν φαντασίωση για μια ομάδα θεατών που αναζητούν ένα, όπως πολλοί από εμάς.
Ήταν σοκαριστικό να βλέπεις τον Walter White να γίνεται η πιο ακραία εκδοχή του εαυτού του — ο θρυλικός έμπορος ναρκωτικών Χάιζενμπεργκ. Δεν ήταν απαραιτήτως απροσδόκητο εκ των υστέρων που έγινε τόσο κακός, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι ένα είδος ανάπτυξης. Δεν είναι αρκετό για μένα, προσωπικά, να θέλω να ξαναδώ αυτή την εκπομπή, αλλά είναι έκανε πήγαινε κάπου μπετόν.
Breaking Bad πήγε κάπου, αλλά Φυσικός αναπηδά στη θέση του
Η Σίλα, ωστόσο, ήδη είναι Χάιζενμπεργκ και Ο Walter White ταυτόχρονα. Πράγμα που σημαίνει ότι θα χτυπήσει το ίδιο μητρώο μέχρι να κερδίσει ένας από αυτούς. Κάτι που επίσης δεν θα είναι ικανοποιητικό, επειδή καμία από τις εκδοχές της Sheila δεν είναι διασκεδαστική για να είσαι θεατής. Η απέχθεια από μέσα φωνή και η πράη εξωτερική φωνή χτυπούν τις ίδιες νότες σε κάθε επεισόδιο του Φυσικός.
Κάθε γραμμή διαλόγου φαίνεται σχεδιασμένη να επαναλαμβάνει τα ίδια συναισθήματα. Αμέσως από το άλμα, η Sheila λέει για τον Danny όταν επιμένει να αποχωρήσει από το επενδυτικό της πάρτι: «Μπορεί να σου δώσει 20 λεπτά, εσύ του έδωσες τα τελευταία 20 χρόνια».
Σίγουρα, αυτό πιθανότατα προορίζεται να προσελκύσει το κοινό σε περίπτωση που έχουν ξεχάσει κάτι (όχι ενθαρρυντικό). Αλλά είναι επίσης το ίδιο πράγμα που λέει από το πρώτο επεισόδιο της περασμένης σεζόν. Όλα εδώ υπογραμμίζονται δύο φορές, ενώ οι εξελίξεις της πλοκής σέρνονται στο οπτικό μας πεδίο.
Εννέα επεισόδια απομένουν από Φυσικός'Είναι η δεύτερη σεζόν για να μου αποδείξει ότι κάνω λάθος, αλλά δεν διασκεδάζω καθόλου.
Παρακολουθώ Φυσικός στο Apple TV+
Σεζόν δεύτερη από Φυσικός κάνει πρεμιέρα στις 3 Ιουνίου στο Apple TV+. Τα νέα επεισόδια θα έρθουν τις επόμενες Παρασκευές.
Βαθμολογήθηκε: TV-MA
Παρακολουθήστε στο:Apple TV+
Ο Scout Tafoya είναι κριτικός κινηματογράφου και τηλεόρασης, σκηνοθέτης και δημιουργός της μακροχρόνιας σειράς βιντεοδοκιμίων Ο Αναγάπητος Για RogerEbert.com. Έχει γράψει για The Village Voice, Film Comment, The Los Angeles Review of Books και Περιοδικό Nylon. Είναι ο συγγραφέας του Cinemaphagy: On the Psychedelic Classical Form of Tobe Hooper, ο σκηνοθέτης 25 ταινιών μεγάλου μήκους και σκηνοθέτης και μοντέρ περισσότερων από 300 βιντεοδοκιμίων, τα οποία βρίσκονται στο Patreon.com/honorszombie.