Το μυστήριο/κωμωδία του φόνου του Apple TV+ Το Afterparty στρατιώτες αυτήν την εβδομάδα, που ερευνούν το μεθυσμένο κορίτσι (και πρώην θιασάρχη) της Τσέλσι.
Το είδος της παράστασης, που έκανε μια καλή αρχή με την περασμένη εβδομάδα τρία πρώτα απίστευτα επεισόδια, δεν έχει καλύτερη τύχη με την μισογύνικη, μισοθυμημένη εγκληματική ιστορία αυτής της εβδομάδας από ό, τι ήταν ένα κακώς μελετημένο μιούζικαλ ή rom-com.
Σε αυτό το σημείο, είναι ένα πραγματικό ερώτημα εάν οι συγγραφείς και οι παραγωγοί γνώριζαν τι έκαναν πότε Το Afterparty πέτυχε μια παραγγελία για ολόκληρη τη σεζόν. Ούτε καν η συνήθως αξιόπιστη Tiffany Haddish δεν φαίνεται να διασκεδάζει σε αυτή την τρελή υπόθεση.
Το Afterparty ανακεφαλαίωση: «Τσέλσι»
Ντετέκτιβ Ντάνερ (που υποδύεται Τίφανι Χάντις) και Culp (John Early) χάνουν την υπομονή τους καθώς αντιμετωπίζουν τους υπόπτους για τη δολοφονία του ποπ σταρ Xavier (Dave Franco).
Ο Aniq (Sam Richardson) και ο Yasper (Ben Schwartz) άκουγαν τις ανακρίσεις, προσπαθώντας να συνενώσουν τη δολοφονία μόνοι τους. Ο επόμενος που θα πάρει συνέντευξη ο Ντάνερ είναι η ναρκωμένη, αλκοολική ακαταστασία Τσέλσι (
Ιλάνα Γκλέιζερ). Είχε κίνητρο για μέρες: Η ζωή της ήταν σε καλό δρόμο μέχρι που ο Xavier την κατέστρεψε.Έκτοτε, η Τσέλσι έχει γίνει ένα χαπάκι που σκάει τα χάπια. Όλοι τη λυπούνται ή νομίζουν ότι είναι τρελή. Είχε επίσης σχέση με τον πρώην σύζυγο της Zoe (Zoe Chao), Brett (Ike Barinholtz). Η Τσέλσι ήθελε να επιστρέψει στον Ξαβιέ γιατί την οδήγησε στην καθοδική πορεία της. Αλλά ήθελε να τον σκοτώσει; Φυσικά και όχι. Ή έτσι λέει.
Αφηγείται το βράδυ ως μια σειρά από jump scares και κόκκινες ρέγγες όπως η ηρωίδα του μυστηρίου του δικού της αεροδρομίου ή οι ταινίες που έγιναν από αυτές. Όλοι οι άλλοι φαίνονται τρελοί, βίαιοι και μνησίκακοι στα λεγόμενά της.
Η γυναίκα στην τηλεοπτική εκπομπή
Είναι περίεργο για μένα, αν και λιγότερο πρόβλημα από το υπόλοιπο επεισόδιο, ότι οι σεναριογράφοι λένε ότι η Glazer είναι Συλλογική Ψυχή ανεμιστήρας. Αποφοίτησα το 2007 και μετά βίας ήξερα τους Collective Soul, αγοράζοντας το τελευταίο δημοφιλές άλμπουμ του συγκροτήματος όταν ήμουν περίπου 10 ετών επειδή δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου το σινγκλ «Heavy». Ήμουν, σαν να έπρεπε να ειπωθεί, το μόνο παιδί στην τάξη μου που είχε τον δίσκο ή νοιαζόταν για το συγκρότημα, και όλοι με κορόιδευαν που είχα το CD.
Μου κάνει εντύπωση που το έχουν κάνει οι συγγραφείς πολύ ελάχιστα για να δημιουργηθεί με συνέπεια μια ταυτότητα για αυτούς τους ανθρώπους πέρα από πολιτιστικά σημαίνοντα που είναι προφανώς των συγγραφέων και όχι των χαρακτήρων. Όλες οι αναφορές της ταινίας που κάνουν συνεχώς οι χαρακτήρες δεν συνάδουν καθόλου με αυτά που γνωρίζουμε για αυτούς τους ανθρώπους.
Η ιστορία της Τσέλσι παίρνει τη μορφή μιας ωμής εγκληματικής ιστορίας, με βάση το πραγματικά τρομερό Η γυναίκα στο παράθυροή το κάπως χειρότερο Το κορίτσι στο τρένο. Αλλά και πάλι, τα πλάνα που τραβήχτηκαν στο είδος αποδεικνύονται αδύναμα.
Το Afterparty Ο σκηνοθέτης Κρις Μίλερ απλώς χαμηλώνει τον φωτισμό εδώ, κάνοντας πολύ λίγα για να αποδείξει ότι ξέρει πώς να γυρίστε μια αστυνομική ταινία ή ακόμα και αυτό που ίσως προσπαθείτε να πετύχετε ψυχολογικά με τη γραμματική μιας αστυνομικής ταινίας.
Το Netflix μόλις κυκλοφόρησε το δικό του Γυναίκα στο παράθυρο/Πιο αιχμηρά αντικείμενα παρωδία, Η γυναίκα στο σπίτι απέναντι από το κορίτσι στο παράθυρο. Πρωταγωνιστεί η Kristen Bell και δεν φαίνεται πιο προσεκτικά σκηνοθετημένη από αυτήν Το Afterparty. Αλλά τουλάχιστον φαίνεται να είναι αστείο και να έχει νόημα.
Το casting δεν το σκοτώνει
Φωτογραφία: Apple TV+
Το να μην βοηθάς τα πράγματα είναι η κεντρική απόδοση του Glazer. Ο Γκλέιζερ είναι 34 τώρα και έχει γίνει τεράστια επιτυχημένη από τότε Broad City, η παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε και δημιούργησε με την Abbi Jacobsen, έκανε το ντεμπούτο της στα 26 της. Απλώς δεν μπορεί να απεικονίσει πειστικά μια σπασμένη και κατεστραμμένη γυναίκα που καταρρέει από το 2006. Το να παίζει κάποιος που δεν είναι τρελό πνεύμα δεν είναι κάτι για το οποίο έχει κοπεί.
Ο Γκλέιζερ προσπάθησε αξιοθαύμαστα να διακλαδωθεί μετά Broad City τη έβαψε σε μια γωνία γιατί ο χαρακτήρας της και η προσωπικότητά της έμοιαζαν τόσο συμπαθέστατοι με πάρα πολλούς τρόπους. Το πρόβλημα είναι ότι άρχισε αμέσως να υποδύεται κατεστραμμένους χαρακτήρες στο πλέγμα των συνωμοσιών, σε αυτό και το τρομερά αναθεωρημένο Λάθος θετικό.
Ο Ίθαν Χοκ λέει μερικές φορές το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός είναι να μην εκπαιδεύει το κοινό να περιμένει αποκλίσεις από τις αγαπημένες του παραστάσεις. Λοιπόν, η Γκλέιζερ απέτυχε να με προετοιμάσει για την ιδέα ότι απέχει λίγα λεπτά από την πλήρη κατάρρευση, ακόμη και σε κωμικό πλαίσιο.
Το Afterparty: Μια κωμωδία χωρίς αστεία
Αυτό είναι το πρόβλημα με Το Afterparty: Είναι και δεν είναι κωμωδία, οπότε δεν θα πει ποτέ απλώς τα αστεία που έχει στο μυαλό του, αν όντως ξέρει γιατί κάνει κάτι θα μπορούσε να είσαι αστείος.
Ποιο είναι το αστείο αυτού του επεισοδίου; Ότι η Γκλέιζερ πιστεύει ότι είναι σε μυστήριο; Γιατί κάπως είναι! Τελικά, υπάρχει ένα νεκρό σώμα. Παίζοντας τους φόβους της σε ένα περίπλοκο μυστήριο απλώς δηλώνει αυτό που γνωρίζουμε με χειρότερο φωτισμό και διαφορετικές παραστάσεις, αλλά αυτό δεν είναι αστείο. Επίσης, δεν είναι αρκετά συναρπαστικό να λειτουργήσει ως μια ιστορία φόνου, επομένως είναι σε αυτό το περίεργο ενδιάμεσο έδαφος.
«Βλέπεις πώς μοιάζει με αστυνομική σειρά, σωστά;» Ναί. Ναι. Δεν είναι απλώς αστείο, ούτε τρομακτικό ή συναρπαστικό ή ακόμα και για ένα λεπτό συναρπαστικό. Είδα τι συνέβη, ξέρω ότι η Τσέλσι δεν το έκανε, και ειλικρινά δεν με νοιάζει πλέον ποιος το έκανε.
Αυτό είναι? Αυτό είναι όλο αυτό το σόου; Αόριστες έννοιες της γενικής ταυτότητας που έρχονται και παρέρχονται χωρίς να έχουν κάνει τίποτα άλλο παρά να επαναδιατυπώνουν αυτό που ήδη γνωρίζουμε; Το Afterparty Σκέψου καλύτερα ένα νέο κόλπο, ή δώσε μου κάποιες νέες ενδείξεις, ή βάλε τον Λάρι Ντέιβιντ να σταματήσει ή κάτι τέτοιο, γιατί βαριέμαι και θυμώνω.
Ρολόι Το Afterparty στο Apple TV+
Νέα επεισόδια του Το Afterparty φτάνουν τις Παρασκευές.
Βαθμολογήθηκε: TV-MA
Παρακολουθήστε στο:Apple TV+
Ο Scout Tafoya είναι κριτικός κινηματογράφου και τηλεόρασης, σκηνοθέτης και δημιουργός της μακροχρόνιας σειράς βιντεοδοκιμίων Ο Αναγάπητος Για RogerEbert.com. Έχει γράψει για The Village Voice, Film Comment, The Los Angeles Review of Books και Περιοδικό Nylon. Είναι ο συγγραφέας του Cinemaphagy: On the Psychedelic Classical Form of Tobe Hooper, ο σκηνοθέτης 25 ταινιών μεγάλου μήκους και ο σκηνοθέτης και μοντέρ περισσότερων από 300 βιντεοδοκιμίων, τα οποία βρίσκονται στο Patreon.com/honorszombie.