Waarom Apple geen 'grote broer' is

Apple is ermee begonnen. In de beroemdste en duurste tv-commercial tot nu toe gooide het bedrijf de eerste "Big Brother" beschuldiging (om nog maar te zwijgen van een gigantische hamer) bij IBM en de IBM-compatibele wereld, zoals het werd genoemd op de tijd.

In de reclame, geregisseerd door Ridley Scott, een aantrekkelijk blond meisje uit de jaren 80 met een Hooters-short, een Mac-T-shirt en het soort enkellange sokken dat mensen vroeger droegen met hun 'jogging'. schoenen” rookt een stel goons in een totale sprint voor de meest deprimerende cineplex ooit, waar ze haar voorhamer op het scherm loslaat met gelijke delen wreedheid en vrouwelijkheid.

Sindsdien hebben verschillende andere technologiebedrijven elkaar ervan beschuldigd "Big Brother" te zijn, en Apple is vaak degene die wordt beschuldigd.

Meest recentelijk (d.w.z. mogelijk komende Super Bowl-zondag), zal Motorola Apple er in wezen van beschuldigen Big Brother te zijn in deze reclame.

Het probleem met al deze "Big Brother"-beschuldigingen is dat ze altijd gebaseerd zijn op slordig, papperig denken - inclusief de originele advertentie van Apple, die niets specifieks in gedachten leek te hebben over hoe IBM op Big Brother leek, precies.

(Merk op dat ten minste één van de makers van advertenties zegt dat de oorspronkelijke Apple-advertentie '1984' niet gericht was op IBM, maar Steve Jobs, die opdracht gaf tot de advertentie en deze goedkeurde, zei specifiek dat IBM was de "Big Brother" in de advertentie.)

Evenzo maken de bedrijven (en schrijvers) die Apple vergelijken met 'Big Brother' zich evenzeer schuldig aan warrig denken.

Over het algemeen wordt Apple verondersteld "Big Brother" te zijn omdat het bedrijf zijn app store censureert, of omdat het geeft de voorkeur aan een "gesloten" of "geïntegreerd" hardware-softwareplatform boven het meer "open" of "gefragmenteerde" Google benadering.

Het maakt niet uit dat het hele open-tegen-gesloten ding een poppenkast is. zoals ik heb ruzie in het verleden, zijn alle bedrijven "gesloten" over hun "geheime saus" om geld te verdienen, inclusief en vooral Google.

De vraag is: maakt controle over een software-ecosysteem of het verbieden van apps die tepels vertonen, Apple als "Big Brother"?

De referentie komt natuurlijk uit de briljante Mother-Of-All-Dystopiaanse romans van George Orwell, Negentienvierentachtig.

Ik vermoed dat de meeste mensen het boek niet hebben gelezen of, als ze dat wel hebben gedaan, het zich niet herinneren. De populaire cultuur heeft een vage echo van de roman in de vorm van verschillende lege culturele clichés - een daarvan is het 'Big Brother'-idee, als de alziende, alles controlerende autoritaire dictator.

Apple "Big Brother" noemen, is suggereren dat het probleem met het leven op Airstrip One was dat er niet genoeg naaktheid was, of dat je toestemming moest krijgen van het Ministerie van Waarheid om je app.

Het spijt me, maar de analogie is idioot.

Wat maakte de wereld van? Negentienvierentachtig zo afschuwelijk was de totale ondergeschiktheid van het zelf aan de staat - niet alleen acties, maar gedachten. Invasieve surveillance en gedachtecontrole, afgedwongen door marteling en executie voor gedachtemisdrijven, was wat "Big Brother" vertegenwoordigt, geen algemene "controle" of censuur. Bovendien kon je niet weggaan. Er was geen alternatief, geen individuele keuze over opt-in of opt-out.

Natuurlijk kan geen enkel techbedrijf volgens deze standaard worden vergeleken met "Big Brother". Maar van alle bedrijven die vaak worden beschuldigd, lijkt Apple verreweg het minst op 'Big Brother'. Dit is waarom.

Is een gadget onderdeel van het systeem of van de gebruiker?

Een aangesloten gadget - telefoon, tablet, laptop - dient als interface tussen het "systeem" (internet, netwerk, bedrijf, etc.) en de individuele mens. En de gadget maakt deel uit van het "systeem" of een deel van de persoon, afhankelijk van uw perspectief.

De conventionele zakelijke of zakelijke kijk op de gadget is dat het deel uitmaakt van het systeem. Idealiter wordt dergelijke apparatuur door de IT-afdeling geleverd en geleverd en geïntegreerd in het beveiligingsbeleid van het bedrijf en dergelijke. De gebruiker-werknemer stapt naar de bedrijfseigen en beheerde apparatuur en gebruikt deze zoals hij dat doet met het kopieerapparaat. Het bedrijf kiest het, en de gebruiker heeft geen inspraak in die selectie. Enterprise-functies gaan meestal over het blokkeren van gebruikers en voorkomen dat ze toegang krijgen tot de verkeerde gegevens of iets breken.

De mening van de consument over de gadget is dat het deel uitmaakt van de mens - een prothetisch apparaat in dezelfde categorie als brillen of schoenen of een polshorloge of een kopje koffie, wat de menselijke capaciteiten verbetert. De gadget wordt gekozen op basis van de behoeften, voorkeuren en wensen van de gebruikers, niet die van het bedrijf.

Als je aan het lunchen bent en een geweldig idee hebt voor je aanstaande presentatie, kun je het misschien op een servet noteren en in een zak stoppen, zodat je het idee later kunt onthouden. Of je haalt een voicerecorder tevoorschijn die je partner je voor Kerstmis heeft gegeven en maakt een spraaknotitie. Of je schrijft op je handpalm, zoals Sarah Palin doet. Deze gegevensregistratiemedia zijn van u, niet van het bedrijf. Ze zijn uw keuze om te gebruiken, en ze blijven onder uw controle. Ze verbeteren uw persoonlijke geheugen en maken geen deel uit van het 'systeem'. Het bedrijf kan u niet vertellen om ze te gebruiken of niet te gebruiken, en ze kunnen ze niet legaal van u afnemen. De consumentenweergave plaatst gadgets in dezelfde categorie.

Telkens wanneer je bedrijven als Microsoft ziet pleiten, zoals CEO Steve Ballmer onlangs deed, dat Windows 7 een superieure enterprise OS voor tablets dan de iOS iPad, baseert hij zijn bewering op de gadget-is-part-of-the-machine manier van denken.

Een apparaat bedrijfsvriendelijk maken is de verbinding tussen het apparaat en de gebruiker verzwakken en de verbinding tussen het apparaat en het systeem versterken. Een apparaatbedrijf gereed maken is om het te vergrendelen en het bedrijf in staat te stellen te controleren en te censureren voor de bescherming van de organisatie. Al het zakelijke denken over gadgets gaat over het ondergeschikt maken van de wensen en belangen van individuen mensen zowel binnen als buiten het bedrijf aan de belangen van het bedrijf en haar aandeelhouders of eigenaren.

Apple's mening is dat een gadget "een fiets voor onze geest.” Voor de mentaliteit van de onderneming kan een apparaat al dan niet een fiets zijn, maar het is zeker niet voor de geest van de werknemer. Het is voor de bedrijfsresultaten.

Als u uw telefoon, tablet of laptop beschouwt als onderdeel van u, als onderdeel van uw geest, een protheseversneller, extern geheugen en verwerking voor je eigen gedachten, dan is de bedrijfsmentaliteit van het bezitten en controleren van apparaten een Orwelliaanse poging om een ​​deel van je geest te bezitten en te beheersen. Je externe geest moet ondergeschikt zijn aan de behoeften en doelstellingen van de organisatie.

En het is door deze maatstaf dat Apple de minst "Big Brother"-achtige organisatie is van alle grote technologiebedrijven. In tegenstelling tot Microsoft of Google - of, wat dat betreft, HP, Dell, Acer, Samsung of een van de anderen - toont Apple bijna geen interesse om Apple-apparaten op te nemen in de back-end Matrix van bedrijven. Voor Apple zijn de iPhone, iPad of MacBook een onderdeel van de gebruiker, om te worden gebruikt voor het verbeteren van de menselijke capaciteiten van de mensen die ze gebruiken. (Dat is trouwens ook het geval voor de consumentenproducten van Microsoft of Google.)

Laten we het op een andere manier bekijken. Zowel Apple als alle grote bedrijven in de tuin controleren informatie en censureren. Je zou kunnen stellen dat Apple controles en censuur heeft om de normen voor de kwaliteit van de gebruikerservaring te handhaven - althans dat beweren ze. Bedrijven daarentegen controleren en censureren voornamelijk in het belang van de organisatie, niet van de gebruikers of werknemers, en ze vinden het niet erg om dat te zeggen.

Wat Apple zo niet "Big Brother" maakt, is dat Apple een consumentenvisie heeft over enterprise computing. Apple wil dat zakelijke gebruikers iPhones, iPads en MacBooks voor hun werk gebruiken, en velen doen dat ook. Het verschil is dat Apple niet achterover buigt om deze gadgets te optimaliseren voor controle door het bedrijf.

De zakelijke visie van Apple, als je het zo wilt noemen, is dat gebruikers Apple iPhones, iPads en MacBooks kiezen en kopen om hun hele leven, inclusief werk, te verbeteren. Je neemt het mee naar je werk. Je neemt het mee naar huis. Je neemt het mee op vakantie en gebruikt het voor wat je maar wilt. Het maakt je een betere en gelukkigere werknemer.

Ik oordeel hier niet. Apparaten op het netwerk beveiligen en controleren wat een bedrijf moet en moet doen. Niets mis mee. En Apple's 'fiets'-mentaliteit over consumentenelektronica is niet per se de beste keuze voor bedrijven.

Mijn punt is dat de beschuldiging van "Big Brother" nauwkeuriger wordt geuit tegen bedrijven die hun producten optimaliseren om de belangen van de gebruiker ondergeschikt te maken aan het bedrijf, die producten maken die zullen worden gekozen door bedrijven en niet door gebruikers, en die worden gezien als onderdeel van of behorend tot het bedrijf, en niet de gebruiker.

Volgens die norm is Apple een van de minste "Big Brother"-bedrijven in de branche.

Laatste blogbericht

| Cult of Mac
October 21, 2021

Met YouTube kun je advertenties voor minder verwijderen met een 'Premium Lite'-abonnementPremium Lite kost slechts € 6,99 per maand, maar de voorde...

Apple productrecensies en aanbevelingen
October 21, 2021

Het is tijd voor onze wekelijkse samenvatting van kleine iPhone-recensies, met dank aan iPhoneTiny.com, met wat extra commentaar exclusief voor Cul...

Apple nieuws, analyse en opinie, plus algemeen technisch nieuws
October 21, 2021

Beheers deze iPad-trackpadbewegingen onmiddellijk [Cult of Mac Magazine 342]Deze handige gebaren veranderen de manier waarop u uw iPad gebruikt.Oms...