Deze week op Branie, Jace en Crystal komen schoon - maar wat nu? Ze is verscheurd van schuld en pijn. Hij wil iets doen, maar antwoorden komen niet bij hem op. Ondertussen zijn er veel familieproblemen voor Meg en Phil. En geweld lijkt onvermijdelijk in het spel en op straat.
Kan Ike dit team en de gemeenschap eromheen van zichzelf redden? Geld spreekt meestal luider dan loyaliteit, maar Ike speelt het lange spel en het loont misschien niet. Het Apple TV+-drama over het buitenbeentjesteam van een junior basketbalcompetitie in Baltimore scoort deze week hoog.
Branie recensie: ’24-uurs persoon’
In de aflevering, getiteld “24-uurs persoon”, Crystal (gespeeld door Quvenzhané Wallis) vertelt uiteindelijk Jace (Jesaja R. Heuvel) over de wandaden van Coach Warrick (Al Mitchell), met het voorbehoud dat Jace niemand kan vertellen. Ze zijn allebei enorm in conflict. Crystal kan de dag nauwelijks doorkomen en nu moet Jace haar geheim houden, wat hem nors en moedeloos maakt.
Ze houdt het amper vol zoals het is. Haar cijfers gaan achteruit, haar prestaties op het veld zijn onvolmaakt en ze heeft een slechte relatie met haar ouders ontwikkeld. Er is een werkelijk prachtig moment in de eerste 10 minuten van de aflevering waar ze door haar straat loopt, gezinnen en kinderen voorbij ziet komen, zich niet bewust van de lieflijkheid van de buurt. Dan verschijnt Jace zwijgend naast haar en loopt met haar mee naar een plek waar ze kunnen praten. Hij is eindelijk echt terug in haar hoek.
Dit spul vormt het grootste deel van de aflevering, wat goed nadenken is, hoe moeilijk het ook is om naar te kijken. Het bloedt ook in de praktijk. Hij pijpt zijn eerste sessie met Nick Mendez (Jason Rivera), die eruitziet als een slechte verliezer als ze moeten samenwerken. En dat zet Nick aan het nadenken over zijn beslissing om zich bij het team aan te sluiten.
Jace kan niemand iets vertellen over Coach Warrick misbruikt Crystal en het verscheurt hem van binnen, behalve dat het hem nutteloos maakt op het veld. Jace vindt een oplossing, maar die zal niet erg productief zijn. Het is begrijpelijk dat hij iets wil doen dat Crystals vertrouwen niet schaadt, maar hij zal niets doen.
Goed uitkijken
Ike Edwards (O'Shea Jackson Jr.) ontmoet uiteindelijk Alonzo (Tristan Mack Wilds), de schoenenmanager die jeugdcompetities wil sponsoren, in een kapperszaak. Het is een ongelooflijk klein tafereel - het Griekse koor van de kapperszaak leest Alonzo de oproeract voor over zijn rol bij het veranderen van kinderen in consumenten. Alonzo laat zijn hand zien door te zeggen dat hij nog steeds het oude team van Nick sponsort. Alonzo weet niet dat Coach Bobby (Marc Blucas) het verknalde met Nick en zijn moeder, waardoor hij zich aansloot bij Ike's Swagger-kinderen. Eindelijk een overwinning voor Ike. Die energie heeft hij nodig voor later...
Ike moet ook Jace en zijn moeder, Jenna (Shinelle Azoroh), over Nick die zich bij het team voegt. Hij en zijn vrouw, Tonya (Christina Jackson), hebben een etentje georganiseerd om hen de zachte verkoop te geven. Jace is in een contemplatieve bui, dus hij stemt toe, maar Jenna is daar niet zo zeker van.
Aan de andere kant van de stad, Phil (Solomon Irama) en Drew (James Bingham) hebben een logeerpartij. Drew is obsceen rijk vergeleken met Phil, maar ze hebben een leuke tijd, ondanks dat Phil en Drew tegen zijn ouders liegen over het feit dat Phils moeder in de gevangenis zit. Drew merkt dat Phil blauwe plekken heeft die niet zijn veroorzaakt door het ruige teamspel en vermoedt dat zijn vader hem slaat.
Phil zegt het niet zeker, maar het moment waarop ze erkennen dat ze om elkaar geven, is verbluffend. Dit team geeft echt om elkaar, ongeacht hun beproevingen. Sterker nog, wanneer Jace zichtbaar gefrustreerd is vanwege Crystals situatie tijdens de training, is Phil de enige persoon die begrijpt wat Jace doormaakt als hij hem vertelt dat hij een vriend heeft die gewond is en hij kan het niet helpen omdat … nou, hetzelfde gebeurt met hem. Het plaatst de twee in elkaars hoofdruimten op tijd voor Jace om zijn vrienden zijn actieplan te vertellen.
Meg (Tessa Ferrer) ontbijt met haar vervreemde vader (Matt Riedy). Zijn kanker is teruggekeerd en hij wil sommige dingen hardop kunnen zeggen. Ze is niet ontvankelijk. Toen ze een jonge speler was, was hij een coach bij West Point en hij kwam nooit voor haar op als hij haar nodig had. Daar kan hij niets aan veranderen, maar zou ze geïnteresseerd zijn in zijn draaiboeken van toen hij 35 jaar coach was? De helden van iedereen stellen hen links en rechts teleur.
alles over eerlijkheid
Daar hou ik echt van Branie is zo eerlijk mogelijk over de ups en downs van de sociale kring van het team. Jenna heeft er geen moeite mee om op een manier te handelen waardoor ze egoïstisch en gekonkel lijkt, omdat ze kan terugvallen op het excuus dat ze alles voor haar zoon doet. Ike weet dat hij soms op dezelfde manier kan lijken, maar hij weet ook diep van binnen dat er misschien niemand is die zo altruïstisch handelt met enige invloed op het leven van deze kinderen.
Het karakter van Jace dient als een geweldige case study voor het schrijven van een lead. Zijn mompelende, onhandige, alledaagse gebrek aan gratie als tiener is zeer geloofwaardig, en de schrijvers slagen er nog steeds in om te werken in bevredigende dramatische beats in de boog van een kind dat dingen doet die elk kind in het bijzonder zou doen situatie.
Hier krijgt hij een moment van trots en een moment van ijdele, gewelddadige zwakte als hij eindelijk genoeg over zichzelf heen komt om opnieuw Crystal's vertrouweling te worden. Maar zijn reactie daarop is om de toekomst van hem en zijn teamgenoten op een zeer serieuze, volwassen manier in gevaar te brengen. Hij kruipt blindelings naar volwassenheid en heeft nog steeds de impulsiviteit van een kind dat alles te bewijzen heeft.
Kijk maar Branie op Apple TV+
Nieuwe afleveringen van Branie arriveert elke vrijdag op Apple TV+.
Beoordeeld: TV-14
Bekijk op:Apple TV+
Scout Tafoya is een film- en tv-recensent, regisseur en maker van de langlopende serie video-essays de onbeminde voor RogerEbert.com. Hij heeft geschreven voor The Village Voice, Filmcommentaar, The Los Angeles Review of Books en Nylon tijdschrift. Hij is de auteur van Cinemaphagy: over de psychedelische klassieke vorm van Tobe Hooper, de regisseur van 25 speelfilms, en de regisseur en editor van meer dan 300 video-essays, die te vinden zijn op Patreon.com/honorszombie.
